«Егеменнің» Орал қаласындағы тілші қосынына баспасөз ардагері, Қазақстанның құрметті журналисі, сексеннің сеңгіріне шыққан ел ағасы Қуанышқали Ғұсманов келді. Амандық-саулық сұрасқан соң келген шаруасын айтты. Портфелін ашып, ішінен компьютерге басылған бір парақ қағазды алып ұсынды.
Мұнда Бөрлі ауданының бір топ тұрғындары хатты тұп-тура газетіміздің басшыларына жазыпты. Сол кісілердің өзіне жолдамадыңыздар ма?» деген сауалымды елең қылмай: «Сіз облыстағы «Егеменнің» өкілі емессіз бе? Сондықтан, хатты өзіңізге аманат етіп тапсырамыз. Немесе осы хаттың желісінде материал әзірлесеңіз оған да ризамыз» деп ақсақал табандап отырып алды. Амал жоқ, аға буын әріптестің айтқанымен келісуге тура келді. Хаттың мазмұны былай.
Еліміздегі жер, су мен елді мекендердің қай-қайсысының да халық қойған ежелгі атаулары бар екені белгілі. Соның бірі –Шыңғырлау өзені. Бұл өзен Шыңғырлау ауданының шығыс бөлігіндегі Меловая тауынан басталып, теңіз бетінен 10-15 метр биіктікте ағатын Жайық өзеніне құяды. Әрі екі ауданның аумағы арқылы өтеді. Осы екі арада Бөрлі ауданының Ақсу, Кентүбек, Пугачев, Бөрлі, Бумакөл ауылдық округтері орналасқан. Осы хатқа қол қойып отырған аға буын азаматтардың бәрі Шыңғырлау өзенінің бойында дүниеге келіп, оның суына шомылып өскендер.
Айтайын дегеніміз, ежелден Шыңғырлау деп аталған өзен бүгінде Утва деп бұрмаланып айтылып жүр. Әрі дәл осылай қате жазылып жүр. Шыңғырлау ауданы аумағында Шыңғырлау өзені деп о бастағы төл атауы бойынша дұрыс аталса, Бөрлі ауданына келгенде Утва болып өзгеріп шыға келеді. Сонда бір өзенде екі атау болғаны ма? Бұл тарихи шындық пен қисынға мүлдем сәйкеспейді. Еліміздің тәуелсіздік алғанына биыл жиырма бес жыл толып отыр. Кеңестік кезеңдегі тоталитарлық режимде орын алған үстірттіктерді енді өзіміз түзетуіміз қажет емес пе? Бұл үшін біздің қолымызды ешкім қағып отырған жоқ. Келімсектердің кесірінен өзгерген елді мекендер мен жер, су атауларының төл мағынасын қайтадан орнықтыру – бәріміздің ортақ парызымыз.
Бұл тұжырымның Утва деп қате аталып жүрген Шыңғырлау өзеніне де тікелей қатысы бар. Тіпті, сонау алпысыншы жылдарға дейін еліміздің географиялық-әкімшілік картасында өзен атауы Шыңғырлау деп дұрыс жазылғанын да көзіміз көрді. Одан бергі кезеңде нендей түлен түртіп кеткені біз үшін белгісіз күйінде қалып отыр. Осы мәселе жөнінде жергілікті атқарушы және сайланбалы органдар басшыларының атына бірнеше дүркін хат та жазғанбыз. Бірақ, бұдан ешқандай нәтиже болар емес.
Біздің қолымызда 2010 жылғы 19 ақпанда жіберілген сол кездегі ҚР ҰҒА География институтының аға ғылыми қызметкері, топонимика тобының жетекшісі, Үкімет жанындағы ономастика комиссиясының мүшесі Сламқұл Әбдірахмановтың хаты да бар. Өйткені, біз сол кезде ҚР Мәдениет және ақпарат министрлігінің Тіл комитетіне Шыңғырлау өзенінің төл атауын қайтару жөнінде хат жолдағанбыз. Бұл сол хатқа байланысты жазылған жауап еді. Мұнда аталған институт шығарған 32 томдық «Қазақстан Республикасының географиялық атаулары каталогының» он екінші томында бұл өзеннің Утва деген жаңсақ атауы түзетіліп, Шыңғырлау деп берілгені айтылған.
Бұдан кейінгі шығып жатқан карталар мен жер, су атауларына қатысты басқа да ғылыми еңбектерде тек халық берген төл атау жазылатыны мәлімделген. Хат иесі өз жауабын бұл мәселені жергілікті орындаушы орындар мен аудан тұрғындары қадағалап отыруы қажеттігін көрсеткен. Амал қанша, Абай атамыз айтқандай, «баяғы жартас, бір жартас» деген хал-күйді әлі де бастан кешіп келеміз. Біз Шыңғырлау өзенінің ежелгі атауын қайтаратын уақыт әлдеқашан жетті деп білеміз.
Міне, бір топ тыл және еңбек ардагерлері, ауданның құрметті азаматтары қол қойған хат осылай түйінделіпті. Біздің басқа айтарымыз жоқ. «Егеменге» елден келгенде айтайын дегеніміз осы мәселе еді. Осы хат өзіңізге аманат, деді еліне жүрер сәтте Қуанышқали Ғұсманов ақсақал. Әлбетте, аманатқа қиянат жасауға болмайды. Сондықтан, елдікті көксеген жердің атын елдің хатына балаған ел ағаларының тілегін газетімізге жолдағанды жөн көрдік.
Темір ҚҰСАЙЫН,
«Егемен Қазақстан»
Батыс Қазақстан облысы,
Бөрлі ауданы