Жаппай орта білім беру бізде міндет болып есептеледі. Негізі бұл міндет оқушы мен мұғалімге ортақ. Бірақ жауапкершілік біртіндеп мұғалімге қарай ығысып, «оқығысы келсе де оқытасың, оқығысы келмесе де оқытасың», талабы күшейеді. Мұғалім білім беруге арналған біраз уақытын, күшін баланың неліктен сабаққа келмейтінін анықтауға, ата-аналарды іздеуге т.с.с. жұмыстарға сарп етеді. Ата-аналар да әртүрлі. Бірі түсіністікпен әрекет етсе, екіншісі «болса болсын, болмаса бордай тозсын» қағидасын ұстанады. Оқығысы келмейтін баланы мұғалім «сүйрелеп» жүріп оқытып (оқытқан болып), әйтеуір бір «үштік» бағасын қоюға мәжбүр болады. Мектептің оқыту көрсеткішін төмендетпеу үшін «екілік» қоя алмайды. Сөйтіп, мұғалім зерек балалардың талантын аша түсуге арналған күш-қуатын осындай «кертартпа» жағдайлармен күресуге жұмсайды. Бұл – бір.
Екінші мәселе – оқу барысында берілетін артық ақпарат (информация). Оқу үрдісінің мақсаты ақпаратты үйіп-төгіп беру емес, мейлінше керек ақпаратты оқушы өзі ізденіп таба алатындай жүйеге, әдіске, логикаға үйрету. Және де оқушылардың бәрі ғылым қуып, жоғары оқу жолына түсіп кетпейді, біразы жұмысшы кәсібін (балташы, аспазшы, жүргізуші, тас қалаушы, т.б.) қалайды. Соңғыларына жоғарғы сыныптарда интеграл, физика мен химияның күрделі заңдылықтары сияқты ілімді оқыту бос әурешілік. Артық ақпаратты тықпыштап, оны жаттата беру оқушыларды да жалықтырады. Осыдан келіп, «ғылым – түсініксіз, білім – жаттап алу екен» деген түсінік қалыптасады.
Орта білім беру 10 жылдықтан 11 жылдыққа ауысқанда осы өзекті мәселелердің де «сақалы» бір жылға ұзарды. Енді орта білім беру 12 жылдыққа ұзартылмақ.
Осыған орай, айтайын дегеніміз мынау. Біздің ойымызша, жалпы білім беру екі сатыға бөлінуі керек: сегіз жылдық базалық білім беру болса, екінші сатыда орта білім беру (қазіргі жүйе бойынша 11 жылдық) бұған оқуды жалғастыруға қабілеті барлар қалдырылғаны жөн.
Жанбай ӨЗДЕНБАЕВ.