Фото: Айболат ОСПАНОВ
Алайда қысырақ-қиял да қырсық; бұлқынып, жұлқынып, саған дес бергісі келмей, қара жолға қарай ентелейді.
Бұдан жастау кезіңде сен де осы қара жолдармен сан рет сапарға шыққансың. Сонда: «Темір жолға жақын жердің ой-шұқыры көп болады», деуші еді жаныңдағы жігіттер.
Сымдай тартылған қос рельстің үстімен жүйткіген пойыздарды көргенде қара жолдың қотыр-шотыры шынында да көбейіп кететін шығар, кім білсін. Сол кезде сен ойлаушы ең: «Шіркін-ай, анау жұмсақ та жайлы вагонда тербеліп бара жатқан жолаушыларда арман жоқ!», деп.
Енді міне, өзің де есейіп, кісі болған шағыңда сол вагондардың бірінде тербетіліп келе жатып бәз-баяғы қара жолға қызығып қарайсың. Сеніңше біздің қазақы мінезіміз, ежелгі тұрмыс-салтымыз темір жолдан гөрі қара жолға жақын. Себебі сол баяғы соқпақ жол, сүрлеу жол, кіре жолдардың ең соңғы ұрпағы да осы – темір жолмен жарысып жатқан қара жол. Қаныңа тартып, қайта-қайта аңсай беретінің де содан болар-ау.
Нұрғали ОРАЗ,
«Егемен Қазақстан»
