Аймақтар • 27 Маусым, 2019

Апатта босанған ана

1082 рет
көрсетілді
7 мин
оқу үшін

24 маусым. Арыс. Тоғыз ай анасының құрсағында жатқан нәрестенің жарық дүниеге талпынысы таң қылаң бере басталды. Ай-күні толған әйел әдеттегідей ауру­ханаға жеткізілді. Сүтпісірім уақыт өтпей айнала әлем-тапырық болды да кетті. Қатты жарылыстан аурухана терезесінің быт-шыты шығып, есіктері сынды. Толғағы жиілеген келіншек акушер Нағимамен бірге жан сауғалап, қала сыр­тына қалың қауыммен бірге қаша берді. Снарядтар құласа құлақтарын ба­сып, жер бауырлап жата қалады. Балабақшада қалған 3 жасар қызын еске алған сайын ана жүрегі қарс айырылып, көз жасына ерік береді. Бұл 23 жас­тағы Кенженің қиын сәтте қасында болған қайырымды жандардың әңгімесі.

Апатта босанған ана

Арыс аудандық орталық ауруханасына 24 маусым күні таңғы сағат 8.00 шама­сында түскен Кенже Бекасылды 8.30-да Босану бөлімінің акушері Нағима Зо­рым­­баева өз ауысымына қабыл­дап ала­ды. Негізінде құрсақтағы бала ірі жә­не анасының бүйрегінде ақау бол­ған­­дық­­тан Шымкент қаласына апарып босан­­дыру жоспарланған. Бірақ жағдай оған қа­рат­пайды. Өмір мен өлім арасында ар­па­лысқан келіншек енді айтып келмейтін апатқа тап болады.

«Біз аурухана есігінен шыға берген­де қатты жарылыстан жер дүмпіді. Жедел жәрдем көліктерінің барлығы реа­ни­м­ациядағы балаларды тасып кеткен. Акушерім Нағима Зорымбаева мен кө­мек­шісі Ольга Әліпбаева алғашқы көмек­ке қажетті заттарды салып алды да, мені ертіп әскерилер көрсеткен ба­ғыт­қа қарай беттеді. Шынын айтсам, менде тек қорқыныш болды. Аман қаламын деп үміттенген де жоқпын. Бірақ бағыма қарай қасымнан тек жақсы адамдар табылып отырды. Бір сағаттай жаяу жүрген соң өне бойын өрт шалған сарбаздың көлігіне отырдық. Ол да бізді алысқа апара алмайтынын айтып кері қайтты. Екінші рет мінген көлігіміздің бензині таусылып жолда қалды. Жаяу жалпылап келе жатқанымызда Досмұхамет есімді баланың машинасы кез болды. Ол бізді Монтайтас ауылының медпунктіне апар­мақшы болған. Алайда жан-жақ­тың бәрі түтін, ештеңе көрінбейді. Қыр­мен жүйт­кітіп келеміз. Жол жоқ. Ада­сып Қазы­ғұрт­тың тас жолынан бірақ шығып­пыз», деп оқиғаны еске алды келіншек.

Суретте: акушер Нағима Зорымбаева

«Біз ауруханадан сағат 9.30 шамасында шықтық. Маңайдағы ешбір ауылдың ауруханасы төтенше жағдайға байланысты жұмыс істемейді. Барлығы сыртқа қашып жатыр. Сағат 12-ден асты. Кенженің толғағы жиілей бас­тады. Жол кептеліс. Досмұхамет кө­лік­тен басын шығарып, босанғалы жатқан келіншек бар екенін айтып алып шықты. Жоғары жылдамдықпен құйғытып бөтен ауылдағы бейтаныс кісінің үйіне түстік. Ақтас деген ауыл екенін кейін білдік. Үй иесі Гүлмира есімді апай бізге бір бөлмесін босатып беріп, кем заттарымыздың барлығын зыр жүгіріп толықтады. Көлікте бізден басқа Арысқа ҰБТ өткізуге келген Білім және ғылым министрлігінің үш өкілі болған. Босандыруға олар да көмектесті. Сағат 12.58-де салмағы 4,2 кило қыз бала дүниеге келді», дейді акушер Н.Зорымбаева.

Кенженің айтуынша, бала кіндігіне оралып тұншығып қалған. Соған қара­мастан, 25 жылдан аса тәжірибесі бар маман Нағима Зұлбықарқызы   тәуекелге бел буған көрінеді. «Әлім құрып кет­кен­діктен босанатын кезде талып қала бердім. Бала туылғанда көгеріп кеткен, дыбысы шықпайды. Массаж жасап, үстіне су шашып жүріп оятты. Осындай қиын жағдайда біздің аман қалуымызға бірден-бір себеп болған Нағима апайдың біліктілігі деп есептеймін. Кәсібіне деген неткен адалдық?! Көмекшісі екеуі жол бойы өз бала-шағасынан хабар алмастан, менің қасымнан бір елі алыстамады. Досмұхамет те бізді уақтылы жеткізген. Сәл кешіккенде не боларын елестеткім де келмейді. Ризашылығымды жеткізу үшін қызымның есімін Досмұхаметтің анасының атымен Кәмила деп қойдық. Қызымның кіндігін кескен Білім және ғылым министрлігінің өкілі, атыраулық Балбөпе апай кіндік шеше атанды. Бізге барын алдымызға тосқан, немересінің бар киімі мен жаялығын дайындап берген Ақтастағы Гүлмира апаға алғы­сым шексіз. Қазір есіме алып, Аллаға шүкір­шілік етіп отырмын», дейді босанған ана.

Суретте: Досмұхамет Өміртаев

Біз қиын-қыстау сәтте өз бастарына төнген қатерге қарамастан, жұдырықтай жұмылған жанашыр жандардың бар­лығына хабарласуға тырыстық. 24 жас­тағы Досмұхамет Өміртаев Ұлттық қауіп­сіздік комитетінде қызмет етеді екен. Бүгінде Арыста жұмысын жалғас­тырып жатқан ол бұл істерін азаматтық борышы деп біледі. «Жол бойы қырқынан шықпаған нәрестесін көтеріп, екі баласын ерткен әйелді және таяққа сүйенген қарт әжені көлігіме отырғызып алдым. Олар­ды көрші  ауылға – қауіпсіз жерге жеткіз­дім. Кейіннен БҒМ-ның үш қызметкерін алдым. Сосын осы толғатқан анаға тап болдым. Ақтаста ол кісі бо­санған соң жедел жәрдем шақырып, са­лып жібердім де, ҰБТ өткізуге келген қызметкерлерді Мекемтастағы мек­тепке апарып, директорына тапсыр­дым», дейді Досмұхамет. Жедел жәрдем Кенжені Қазығұрт орталық ауруханасына жеткізген. Бүгінде ана мен баланың жағдайы жақсы. Екінші қызын құшағына алған ана бүгін отбасымен қауышатынын айтып қуанды.

Кеше Білім және ғылым министрі Асхат Аймағамбетов жас әйелді бо­сан­дыруға көмектескен Атырау мұнай және газ университеті Өндірісті автоматтандыру және ақпараттық технологиялар кафедрасының доценті Балбөпе Утенова, Шәкәрім атындағы Семей мемлекеттік университеті Эко­логия және қоршаған ортаны қорғау кафед­расының меңгерушісі Жанат Нұр­жұманова, Семей қаласындағы Қазақ инновациялық гуманитарлық-заң уни­верситетінің аға оқытушысы Шайза Доскееваға министрліктің Құрмет грамотасын табыстап, ерліктерін жоғары бағалады. Жұмыс бабымен жолдары Арыста түйіскен Атырау мен Алтайдың педагогтарының апаттағы жанкештілігі кімге болса да үлгі. «ҰБТ кезінде ЖОО қызметкерлері министрлік өкілдері ретінде әр жаққа бөлініп тест аламыз. Биыл 12 адам Арыс қаласына бар­дық. 22-23 маусым күндері екі лекпен ҰБТ қабылдадық. Үшінші күні, яғни 24 мау­сым күні мектепте апелляция өт­кізіп жатқан кезде жарылыс басталды. Ештеңеге қарауға шамамыз болған жоқ. Жанат, Шайза үшеуіміз тобымыздан адасып, халық беттеген жаққа қарай жүгіре бердік.  10 метрдей жерге кеп снарядтар түсіп, жарылып жатты. Ұзақ жүргеннен кейін Досмұхаметке кезіктік...», дейді Балбөпе Утенова.

«Балапан басына, тұрымтай тұсына» болса-дағы, алапат апат арасында кез келген жан үшін басын бәйгеге тігетін адамдардың аз емес екенін осы бір оқиғаның өзі көрсетіп тұрған жоқ па?!. Иә, асыл қасиеттен айны­маған адамдар арамызда!

Майгүл СҰЛТАН,

«Egemen Qazaqstan»