Тектілік феномені

Әрине, жыраулар білмей айтпайды. Өйткені тектілік дегеніміз – адам бойындағы асыл қасиеттер парасаттылық үлгісі ретінде ұрпақтан-ұрпаққа үзілмей берілетін сабақ­тас­тық. Егер бұл дәстүр үзілген-бұзылған жағдайда сол этнос құриды. Мысалы, өткен ғасырлардағы отаршылық кезеңі халқы­мызды осы тектілік қасиетінен айыру­ға айрықша күш салды. Кеңес­тік кезеңде байларды тәркілеу, оқыған ұлт зиялы­ларының көзін жою әрекеті бұған дәлел. Сонымен қатар отарлаушылар «Халық үшін ең керемет заң – оның дәстүрі» деп ежелгі қытай ілімгері Конфуций айтқандай, жүз­деген ғасыр бойымызға атаның қаны, ананың сүтімен дарып, сүйекке біткен асыл текті­лік қасиетімізден айырды.

Сол жылдардың зарлы запыраны жайлы айтылған мына бір жоқтауда:

Аспаннан түскен жасын-ды,

Жасынға тіктім басымды.

Теңізден маржан сүзгендей,

Теріп бір алды-ау асылды, – депті. Расында, кеңестік колонизаторлар бізді баға жетпес асылымыздан айырды.

Тарихшы-этнолог ғалым Жамбыл Артықбаевтың сөзімен айтсақ, тектілерді баудай түсірген алапат азапты жылдардан кейін бұл мәселе өз бетімен кетті. Яғни, елді азды­ратын тексіз әрекеттер, өркениет үлгі­сі ретінде ұсынылды. «Тектіден текті туады, тектілік жолын қуады», «Тексізді төрге шығарма» дейтін қазақтың көне ұстанымы жайына қалды. 

Тарихшы-әлеуметтанушы Жаңабек Жақсы­ғалиев, тектілік феноменін сақтаудың негі­зінде – ұзақ уақыт сүзгіден өткен асыл дәстүр, терең ой, ғасырлық өмір тәжірибесі, гене­тикалық ілім сіңген даналық көзқарас жиын­тығы бар, бұл қасиет – ұрпақтан-ұрпақ­қа қан арқылы, қатаң тәрбие арқылы дариды депті.

Сол сияқты қазақ қоғамының байырғы басқару жүйесі мен генологиялық тұтастығы жайлы кезінде зерттеу жасаған марқұм ғалым-заңгер Нағашыбай Шайкенов, қоғам­ды берік тұрақтандырушы күш эволюциялық сабақтастық дейді. Яғни, бұл дегенміз – билік мұралаудың тектілік технологиясы.

Бұл үрдісті жер бетінде дамытқан һәм қатаң ұстаған – көшпелілер қоғамы. Яки, біздің ата-бабаларымыз. Мысалы, біздің дәуірдің 575-581 жылдары Түркі қағанатын билеген Таспар (Тобо) дүниеден өткен тұста, ұлыс басқару жарғысы бойынша үлкен баласы Далобян таққа отыруы тиіс еді. Бірақ орданың би-бектері бұған келіспей басқа әйелінен туған Аньлоны таққа отырғызды. Жолы бола тұра тақсыз қалған Далобянға тағылған айып, оның шешесінің тексіз жер­ден шыққандығы. Сол сияқты моңғол үстір­тінде ұлы көшпенділер империясын құр­ған Шыңғыстың кезінде онымен үзеңгі қағыстырып, тіпті қажет болса Шалкиіз жырау айтқандай, «тепсініп келгенде тебінгінің астынан ала балта суырысып, тең атаның ұлындай» мықтылық таныта алатын Жамуқа шешен деген ноян болды. Көптеген тарихшылар бұл адам Темүжиннен артық болмаса, бір мысқал кем емес еді дейді. Бірақ Жамуқа ешқашан хан болмайды. Себебі Темүжиннің түп атасы Боданшардан Қабыш батыр туады. Қабыштан – Менен, одан Қаши күлік, одан Қайду, одан Байшоңқыр, одан Тұмбынай шешен, осы Тұмбынайдан қағанның ұлы атасы Қабыл хан, Қабылдан Бартан батыр туады. Бартан батыр Есукей баһадүрдің әкесі. Осы Есукейден – Темүжин. Біздің айтпағымыз ертеде жоғарыдағы Боданшар қол бастап барып, қоңсы отырған жадыран-жаршыт тайпасын шауып, олжаға түскен сұлу әйелді қатындыққа алыпты. Сөйтсе бұл бейбақтың аяғы ауыр екен. Одан ер бала туа­ды. Боржығындар (тайпа атауы) баланың атын Туғадай деп қойып, оны туған ұлда­рын­дай сіңіріп кетеді. Жоғарыдағы атақты Жамуқа осы Туғадайдың жетінші ұрпағы. Қыс­қасы қанша батыр болса да жетінші атасы жат болғандықтан оған қағандық орын мәңгі­лікке бұйырмады.

Сөзімізді түйіндеп айтсақ, адам баласы тектілігін сақтаудың арқасында өзінің ұлттық қасиетін және ұлыс бірлігін жоғалтпаған. Өйткені тектілік феномені – ұлттың бойындағы қорғаныс қабілеті.