«Мамам Кубань жерінде өскен. Соғыс басталғанда мамамның әкесі Афанасий Труш пен анасы Прасковья Хмара өмірге Анна, менің мамам Татьяна, інілері Афанасий, Иван, сіңлісі Софьяны әкелген бес балалы украин отбасы болыпты. Немістер деревняға басып кіріп, әкесі Афанасий мен інісін көз алдарында атып кетеді. Екінші інісі Иван құтылып шығады. Мамам сол соғыс жылдарын еске алғанда «деревнямның тас-талқаны шыққаны, әкем мен інімнің қазасы үшін кетпес кек қалды жүрегімде. Өз еркіммен майданға баруға сұрандым» дейтін», деп бастады сөзін Бегежановтардың кіші қызы Луиза. Сөйткен Т.Труш кейін 1944 жылы 20 жасында Тимошевская стансасындағы майдан госпиталіне медбике болып қабылданады.
Сейіт Бегежанов болса 1917 жылы дүниеге келіп, 1939 жылы Алматыдағы педагогикалық институтты тәмамдайды. Павлодар педагогикалық училищесінде сабақ береді. Соғыс басталған кезде әскер қатарына шақырылып, Сталинград шайқасына қатысады. 1943 жылы Қызыл Жұлдыз орденімен, І және ІІ дәрежелі «Отан соғысы» орденімен, бірнеше медальдармен марапатталады. Батальон командирі болыпты.
Татьяна 4-ші Украин майданына қатысушылар құрамында госпитальге медбике болып келеді. «Снаряд, бомба жарылысы құлағымнан күні бүгінге дейін кетпейді. Шабуыл жүріп жатқан аймақтан жаралыларды алып шығуға жүгіреміз. Көз алдымда талай жауынгер мерт болды» деп еске алатын мамамыз», дейді Луиза.
...1944 жылы госпитальді Румынияның Сенай стансасына көшіреді. Татьяна Труш медсестра болып жүрген госпитальды Керчен бұғазы арқылы Румынияның Сигат қалашығына жеткізеді. Осы қалашықты қорғаймын деп жүріп ұрыста С.Бегежанов ауыр жараланады. «Жолдас капитан! Сіз жаралысыз! Санитарлық инструктор Трушпын», деген медбике қыздың дауысын естиді. Т.Труш болса батальон командирі С.Бегежановты сүйреген күйі госпитальге жеткізіпті. Майданда туған махаббат тағдыры осылай басталады.
Госпитальде кешкілік би кеші өтеді екен. «Санбатта» жатып емделіп шыққан капитан С.Бегежанов бір күні Т.Трушты биге шақырады. Жас медбике комбатпен билеуге жүрексінгендіктен, оның құрбысын құшақтай алып, билеп кетеді. «Қарасам, екі көзі менде. Содан би кешінен соң кездестік. Арада бір айдай уақыт өткенде комбат маған сөз салды. Әкелеріңе келісім беріп, қосылдық та, Есқарадан келіп бірақ шықтым ғой!» деп еске алушы еді мамам», дейді Луиза.
Сейіт атамыз украин қызымен қосылып, үйленгендерін айтып, әкесіне хат жазады. Соғыс аяқталған соң жас жұбайлар 1946 жылы Павлодарға келіп жетеді. Ауыл тұрғындары Таня келіндерін көріп, көңілдері толады. Уақыт өте келе Т.Труш ауылда дәрігерлік қызмет атқарды. Олардың шаңырағында Жұмабай, Максим, Еркінбай, Марат, Мұрат, Болат есімді 6 ұл, Алма, Роза, Светлана, Луиза атты 4 қыз дүниеге келеді. Бегежановтар әулетінен бүгінде 27 немере, 8 шөбере өрбіп отыр. 1967 жылы 3 шілдеде Т.Трушке «Батыр Ана» атағы берілді.
Бала-шағаның қызығына қанып, әулетінің мәуелі бәйтерегіндей болған Сейіт атамыз өкінішке қарай, 1990 жылы өмірден өтті. 2004 жылы Елбасы Н.Назарбаевтың Жарлығымен Т.Бегежанова апамызға «Алтын Алқа» табысталды. Араға жыл салып, 2005 жылы сол кездегі Украина Президенті Л.Кучма Т.Бегежанованы «60 років визволенння Украіни від фашистських загарбників» деген медальмен марапаттады.
Өмірдің ащы-тұщысын бір кісідей көріп, үлгі тұтар ұрпақ өсірген Таня әжей 87 жасқа келген шағында өмірден озды. «Иә, мамам марқұм, Есқара ауылының Тана әжейі еді. Ауылдас ағамыз Темірхан Рамазанов майданда туған әке-шешеміздің махаббаты жайлы жазды. Соғыс кезінде әкем мен шешемді табыстырған мөлдір сүйіспеншілік, махаббаттан біз өмірге келдік қой. Қайтыс болғанда Тана Исахмет келіні деп жазып, зиратына жерледік. Әкемнің және енесінің қасында қатар жатыр. Мен де, аға-апайларым да Краснодар өлкесінде, Киевте тұратын шешемнің туысқандарымен араласып тұрамыз. Бала кезімізде жазғы демалыс күндерін пайдаланып, Краснодар мен Киевке жиі баратынбыз», дейді Луиза.
Соғыс өртін көрген махаббат тағдыры міне, осындай. Сейіт Бегежанов пен өмірге 10 бала әкелген Таня әжемізге арнап, әкімдік тарапы Есқара ауылында, аудан орталығы Железинка ауылында мемориалдық тақта, махаббаттың, ерліктің символы ретінде ескерткіш орнатса – ұрпақ атынан жасалған тағзымның ұлық үлгісі болар еді дейміз.
Павлодар облысы,
Железин ауданы
