Әлем • 15 Сәуір, 2020

Қуаныш елге қайта алмай жүр

212 рет
көрсетілді
6 мин
оқу үшін

Әлемді дүрбелеңге салған коронавирустың біздің елде де өршуіне байланысты көптеген шара қолға алынуда. Осы қарбаласта шетелде білім алып жүрген отандастарымыздың көпшілігі елге оралды, әлі де оралып жатыр. Алайда Қытайда білім алып жүрген қазақстандық студенттердің бірі Қуаныш Әдидің әзірге жат елде қалуына тура келіпті. Қайбір күні Қуанышпен телефон арқылы тілдесудің сәті түсіп, хал-жағдайын сұрап, әңгімеге тарттық.

Қуаныш елге қайта алмай жүр

– Қуаныш, жастардың көпшілігі арман қуып шетел асты. Сіз үшін шетелде білім алудың тиімділігі неде?

 – Мен Алматы облысы Қапшағай қаласында өстім. Алматы қала­сында мектеп бітіргеннен кейін 2016 жылы Қытайдың Чунцин қаласындағы Southwest University-ге оқуға түстім. Алла қаласа, қытай тілінің маманы боламын. Биыл – оқуды бітіретін жылым. Бұл елді таңдау себебім, Қазақстан мен Қытай серіктес елдер. Қазір Қытай біздің елге бірталай жобаға инвестиция салып отыр. Алдағы таңда бұл елмен барыс-келіс, алыс-берісіміз жиілейтін болғандықтан қытай тілін үйренуге ниет еттім. Тіл білгеннен кейін сол елдің мә­де­ниеті мен тарихына назар ауда­расың. Қысқасы, тіл білу арқылы жақсы дүниені сіңіремін десең, сен үшін әлем ашық.

– Қазақстан мен ҚХР ара­сын­да студенттерді елге қай­тару жөнінде екіжақты келі­сім бар. Сол уақытта басқа сту­дент­тер сияқты елге неге қайтпадыңыз?

 – Иә, біз тұратын өлкедегі індетке байланысты ахуал күрт нашарлағаннан кейін бір шара жасау керек болды. Студенттерді эва­куациялаудың алдында Қазақ­станның Қытай Халық Рес­пуб­ликасындағы елшілігінің қызметкерлері әрқайсымызға жеке-дара хабарласып ескертті. Бірінші хабарласқан кезінде елге қайтуға қарсылығымды білдір­дім. Кейін елге қайту жөнінде өзім хабарластым. Ол рейс бо­йын­ша ақпан айының 12-сі күні түнде Чунцин қаласынан ұшып, 13 ақпанда Бейжің қаласынан Нұр-Сұлтан қаласына ұшу керек болды. Бірақ мен Таиландтың Бангкок қаласына билет алып қойған болатынмын. Сондықтан елге ұшатын рейске үлгере алмадым. Шынымды айтсам, жағдайдың бұлай өрши түсетінін білмедім. Оның үстіне жеке қаржылай мәселелер туындап, елге оралудың сәті түспеді.

Осылайша біз білім алып жүрген Чунцин қаласында індет­пен ауырған­дардың саны күн са­йын көбейе түсті. Денсау­лығы­­мызды уайым­даған­дықтан, бас­қа елге ауысуға тура келді. 14 күніміз Бангкок қаласында өтті. Жергілікті елде жүріп-тұру уақы­ты аяқталған соң, Вьетнам мем­лекетінің астанасы Ханой қала­сына тұрақтадық. Жағдай тіптен, ушыққанын түсіндік. Жанымда тағы 3 досым бар. Содан топта бірге оқитын бала екеуміз Қазақстанның Вьет­­нам Социалистік Республи­касын­дағы елшілігіне барды. Елші Ерлан Байжанов бізге көмегін аяма­ды. Дереу арнайы визаны дайын­дайтын орталыққа хабарласып, барлық құжатымызды ретке келтіріп, белгілі мерзімге дейін ұзартып берді.

– Жаһандық індет алқым­нан алып тұрған кезде ол ай­мақ­тың қазіргі ахуалы қандай? Тұр­ғын­дардың тіршілігі қалай?

– Ханой қаласында бәрі бір­қалыпты. Қалада 15 күндік карантин жүріп жатыр. Бүгін төртінші күн... Азық-түлік дүкен­дері бел­гілі уақытқа дейін жұмыс істейді. Күндіз де жүріп-тұру шектелген. Кешкісін патрульдік машиналар дауыс зорайтқыш құралдармен сыртқа шықпау туралы ескертулер айтады. Мен тұратын қонақүйдің жанындағы азық-түлік дүкені сағат 16.00-де жабылады. Сақтық шараларын барынша сақтаудамыз. Бір бөлмеде 2 адам ғана тұруға рұқсат етілген. Көршілеріміз өте жақсы. Байқағаным, жергілікті тұрғындар көбінесе ағылшынша сөйлейді. Бастапқыда Таиланд пен Вьетнамға келгенде қытай тілінде сөйлей бастасақ, бастарын ала қашатын. Қытайдан келгенімізді біліп, індет жұқтырғандардың қатарына қосатын болуы керек. «Қазақстан деген елденбіз» десек, тұрғындардың 70-80 пайызы біздің ел туралы білмейді. Тек «Soviet Union» дегенде ғана бастарын шұлғиды. Осыдан кейін шетелде туған еліміздің тарихы мен мәдениетін таныстыратын тыңғылықты жобаларды көбірек қолға алу керек-ау деген ой келді.

Қонақүй ескі қалашықта орна­лас­қан. Көршілеріміздің айтуына қара­ғанда, бұл қалаға туристер көп келеді екен. Бірақ, дәл қазір саяхаттап жүрген туристердің саны көп емес, тіпті жоқ деуге де болады. Жоғарыда айтып өткенімдей жанымда тағы да 3 бала бар. Соның бірі неміс баласын осы аптада эвакуациялайды. Гер­ма­ния елшілігіне көмек сұрап жиі бара бер­ген­діктен, олар елге қайтуға билет алып берген. Германияда жағдай, тіпті қиын дейді. Оның айтуынша, өзі тұра­тын елді мекенде мыңнан астам адам ін­дет жұқтырып үлгерген. Соған қара­мас­тан қай­туға бел буды. Енді оған аман­дық және сәттілік тілейміз! Ал біз елші­лікпен WhatsApp желісі ар­қылы тығыз байланысып тұр­мыз. Егер эвакуациялайтын болса, хабардар етеміз деген.

– Бүкіл әлем қашықтан оқыту режіміне көшуде. Осыған байланысты сіздердің ЖОО қандай әдісті қолдануда?

– Біз де онлайн оқыту жүйесіне көштік. Биыл оқуды аяқтайтын жыл бол­ған­дықтан, емтихан уақыттары қыр­­күйек айына шегерілді. Сабақ уа­қыты әр сәрсенбі күні Бейжің уақытымен таңғы сағат 08:50-де бас­талады. Интернеттің жыл­­дам­дығы өте жоғары әрі жылдам. Естуімше, Вьетнам интер­нет жылдамдығы бойынша ал­дыңғы 10 елдің қатарына кіреді. Мысалы, интернетке қосылатын тарифтік баға өте арзан. Бір тариф 5000 донг. Біздің валютамен есептесек, 94,5 теңге болады.

– Туған елді сағынып жүрген боларсыз?

– Иә, ата-анамды, үйді қатты са­ғын­­­дым. Үйден кет­келі, міне, 6 ай­дың жүзі болыпты. Сонымен бірге ауыл­­да­ғы дос­тарымды да жиі еске ала­мын. Елі­ме, жеріме, барша әлем жұрт­шы­лы­ғына амандық тілеймін.

 

Әңгімелескен

Айым БОЛАТҚЫЗЫ