– Жаһандық індет бірінші кезекте Еуропа елдеріне қиын тиді. Қазіргі жағдай қалай?
– Шын мәнінде, Еуропаның өзге елдері сияқты, біз де біртіндеп экономикалық қызметімізді бастап жатырмыз. Десе де, үйде болу туралы нұсқаулар қатаң сақталуда. Карантиннің жарияланғанына екі айдай уақыт болған екен. Қала әкімдіктері әлі де үйде болуды міндеттеп отыр. Ал аурудың өршуіне я бәсеңдеуіне қарай карантин талаптарына өзгеріс бірте-бірте енгізіледі.
– Сіз тұратын аймақта пандемия туралы алғашқы жаңалықтар қашан айтыла бастады?
– Алғаш ақпан айының соңында вирусқа қатысты ақпараттар шыға бастады. Мен Италияның орталық бөлігінде тұрамын. Ал вирус солтүстікте басталды. Өзге аймақтағылар әдеттегі тұмау деп ойлап, мән берген жоқ. Тек наурыз айының ортасында ғана мұның ойнайтын емес, ойлайтын дүние екенін ұға бастадық. Ал ең басты мәселе – вируста емес, интенсивті терапия үшін төсек орындарының жетіспеушілігінде болып шықты. Осыдан да халық індетті ауыр өткерді.
– Ал төтенше жағдай режімі қалай енгізілді? Сізге қалай хабарланды?
– Біздің Үкімет тиісті сақтық шараларын бірден сақтамады әрі вирустан сақтану туралы Қытайдың тәжірибесі мен кеңестерін құлаққа ілмеді, бағаламады. Дәл осы себепті шетелден келген адамдар тиісті түрде бақылауға алынған жоқ. Солтүстік аймақта ауру белгілері біліне бастағанда да дер кезінде тиісті шешім қабылданбады. Италия көптеген аймаққа бөлінген. Үкімет вирустың өзге аймақтарға таралуын шектеу бойынша әрекет ете бастағанда, барлығы кеш еді. Студенттер Италияның солтүстігінен оңтүстігіне жаппай қашуына қарамастан (бұл оқиға солтүстік облыстарды жабу туралы шешім қабылданған түнде болған) індет оңтүстік аймаққа тарала қоймады. Яғни солтүстіктегідей зардап шеккендер саны өспеді. 9 наурыз күні түнде Үкімет Италия территориясын түгел жауып, адамдардың барлығына үйде болуды және жолға шықпауды міндеттеді. Ал бұл уақытта мен Испанияда жүрген едім. Маған отбасым мен достарым хабарласып, мән-жайды айтты. Теледидар арқылы да хабар жедел таратылып тұрды. Қазір тұрғындарға дәрі-дәрмек сатып алуға, дүкенге баруға ғана рұқсат етілді. Білім беру саласы және өзге де бағыттар бойынша жұмыс қашықтан жалғасып жатыр.
– Ал төтенше жағдай сіздің жеке өміріңізге қалай әсер етті?
– Мен ақпанда заң мамандығы бойынша жоғары оқу орнын бітірдім. Осыдан соң Испанияда экологтар қауымдастығымен бірнеше айлық келісімшартқа отырдым. Төтенше жағдай кезінде туған қалам Ареццоға оралуға мәжбүр болдым. Қазір үйден жұмыс істеп жатырмын. Мамыр айында келісімшарт аяқталады. Сондықтан келесі айда маған жұмыс табу қиынға соғып тұр. Өйткені қазір көптеген мекеме жұмысын тоқтатқан. Ал карантин біздің өмірімізді толықтай өзгертті. Күндіз жұмыс істеймін, арасында бой жазып спортпен айналысамын. Үйдің ұсақ-түйек тіршілігі бар, сонымен күніміз өтіп жатыр.
– Билік тарапынан қандай көмек көрсетілді? Әлеуметтік төлемдер берілді ме?
– Бұл ретте аса хабарым болмай тұр. Өйткені жолдасым екеуміз ата-анамызбен бірге тұрамыз. Өз үйіміз бар, сондықтан пәтерақы төлеу бойынша мәселе жоқ. Ал жұмыссыз қалған жандарға өткен айда 600 € (456 мың теңге шамасында) төленген, осы айда 800 € болуы мүмкін. Ал электр, су және газ ақысын төлеуге де бірқатар жеңілдік жасалған.
– Арамызда індеттің таралуына күмәнмен қарайтындар да бар. Оларға қандай кеңес берер едіңіз?
– Карантин аяқталғанымен індет ешқайда жоғалмайды. Сондықтан сақтық талаптарын әлі де сақтаған дұрыс. Басқосулар мен жиналыстарды кейінге шегерген жөн. Бетперде кию, қолды жиі жуу және антисептикалық құралдарды пайдалану екі ай ішінде күнделікті өмір салтымызға айналды. Мұны ұмытпауымыз керек!
– Әңгімеңізге рахмет.
Әңгімелескен
Ая ӨМІРТАЙ,
«Egemen Qazaqstan»
