Коллажды жасаған Қонысбай Шежімбай, EQ
Министр атмосфералық ауаның және жерасты су қоймаларының да жағдайы мәз емес екендігін, мұндай жағдай қалыптасуының басты себебі облыстарда және елді мекендерде қажетті деңгейде инфрақұрылымның жоқтығын алға тартты. Экологиялық ахуалды жақсартудың бірден-бір жолы – мемлекеттік деңгейде шаралардың қабылдануы және солардың жүзеге асуы деді.
2007 жылы қабылданған Экологиялық кодекс ел экономикасын дамыту саласындағы сол кездегі алға қойған мақсаттарының орындалуына оң ықпалын тигізді деп айтуға болады. Ал осы кодекске елдің бүгінгі даму деңгейінен қарайтын болсақ, баптардың көбі ескіріп, қоғам алдына қойылған талаптарға сай келмейтіндігін аңғару қиын емес. Сол себепті Үкіметтің жаңа Экологиялық кодекстің жобасын дайындап, оны Парламентке жолдауы құптарлық жайт.
Халықаралық қоршаған ортаны қорғау ұйымының дерегі бойынша, Қазақстан ауаны ластау көрсеткіштері бойынша әлем елдері арасында 5-орында екен. Біздің алдымызда – АҚШ, Қытай мен Ресей. Аталған елдердің алғы шепте орналасуын олардың алыптығымен, халқының санымен, өнеркәсіптерінің даму аумағымен және көп болуымен түсіндіреді. Ал Қазақстанның осы елдердің арасында тұруының басты себебінің бірі, ол қазіргі қолданыстағы заңнамалық базаның әлсіздігі деуге болады. Сонымен қатар тоқырау кезінде еліміздегі алып өнеркәсіп орындары шарт негізінде жекешелендіріліп, зауыт қожайындарына жеңілдіктермен берілгеніне қарамастан, сол шарттардағы өнеркәсіп иелерінің экология саласын жақсартудағы міндеттемелеріне бақылау жүргізуге тиісті құзырлы мемлекеттік органдар тарапынан немқұрайдылық байқалғаны өз алдына, заң тұрғысынан жұмыстың қалай жүріп жатқаны да тексерусіз қалуда. Осындай салғырттықтың нәтижесінде өндіріс орындарының мұржаларынан газ бен түтін қалдықтары мөлшерден тыс будақтап шығып, ауаны ластауда. Алып зауыт иелерінің өз міндеттеріне алған тиісті көптеген әлеуметтік нысанның құрылыстары да салынбады.
Былтыр Республикалық «Байтақ Болашақ» экологиялық альянсы қоғамдық бірлестігіне Нұр-Сұлтан қаласының іргесіндегі Ы.Алтынсарин елді мекенінің 300-ден астам тұрғыны қол қойған шағым хат келіп түсті. Онда ауыл іргесінде орналасқан медициналық қалдықтарды өртеп, өңдейтін зауыттың талапқа сай жұмыс істемейтіндігі айтылған. Тәулік бойы өртелетін медициналық қоқыстардың түтіні мен иісі қолайсыздық туғызып отырғанын, тұрғындардың өкпе, тыныс алу және басқа ауруларға шалдығып жатқанын, ал жел зауыт жақтан соққан кезде үйлерінің терезелерін ашу түгілі, далаға шығудың өзі мүмкін болмай қалатынын жазған. Осы мәселенің мән-жайымен танысу үшін аталған ауыл тұрғындарымен кездесіп, жергілікті әкімдіктің өкілі, жер ресурстарын реттейтін бөлім және санэпидемстансаның қызметкерлерімен бірге зауыттың басына барып, қалыптасқан жағдайдың себептерін анықтауға тырыстық. Расында да, ауылдың іргесінде орналасқан медициналық қалдықтарды жағу зауытының жұмыс істеуі, объектілерінің орналасуы осы саланы реттейтін нормативтік құжаттардың талабына сай емес екендігін қолдағы бар мәліметтердің негізінде анықтадық. Талап бойынша, аталмыш мекеме елді мекеннен 300 метр қашықтықтан кем болмауы керек. Яғни тұрғындарға қауіп төндірмеуі тиіс. Ы.Алтынсарин ауылының іргетасы қаланғанына 10 жылдай болған. Содан бері дау туғызып отырған кәсіпорын мен жаңадан салынған үй құрылыстарының ара қашықтығы айтарлықтай жақындай түсіпті. Сонымен қатар мекеменің санитарлық талаптарға сай келмейтін пештерді пайдаланып жатқанын, өңделген қалдықтарды жинақтайтын арнайы орынның жоқтығына байланысты, жаз мезгілінде ит-құстар медициналық қалдықтармен қоректенетінін анықтадық.
Бұл жерде дау туғызып отырған мәселе – қоршаған ортаны қорғайтын заңдарымыз бен қаулыларымыздың ескіргендігі және бүгінгі заман талабына жауап бере алмауы. Қара түтінді бұрқыратып, дәрілердің исін мүңкітетін зиянды кәсіпорынның ауыл сыртына орналасуына жол бергені – жергілікті әкімдіктің санитарлық талаптарды өрескел бұзғандығының айғағы. Тұрғын үйлердің салынуына рұқсат беретін заңдардың тәртіпке сай орындалуын қадағалайтын құзырлы органдардың да өздерінің тікелей міндеттеріне немқұрайды қарағанын да байқадық.
Қолданыстағы Экологиялық кодекстің тағы бір осал тұсын айтып өтейін. Елімізде көліктердің саны жыл сайын артып келеді. Сол көліктердің пайдаға жарамсыз дөңгелектері де күннен күнге көбейе түсуде. 2007 жылы Алмания елінен 9 млн доллар несие алған «Қаз RR» ЖШС жарамсыз шиналарды өңдеп, өндірілген шикізатты, атап айтқанда, резина қиыршықтарын қайта қолданысқа беретін, шинаны утилизация жасайтын зауыт ашып, Нұр-Сұлтан қаласындағы технопарк аймағынан жұмысын бастаған еді. Жылына 10 мың тонна авторезиналарды өздері жинақтап, тасып алатын логистикалық жүйені енгізген. Олардың өнімдері – ұнтақталған резина қиыршықтары еліміздің әр жердегі шағын аудандарында орналасқан спорттық алаңдарды жабдықтауда 100 пайыз көлемінде пайдаланылып келген. Көршілес Ресей мен Қырғыз елдеріне де артылған өнімдерін шарт негізінде жөнелтіп тұрған. Соның нәтижесінде түскен пайданың көлемінен мемлекетке салық төлемдерін жасаған. Алайда 2015 жылғы теңгенің құлдырауына байланысты серіктестік бекітілген кесте бойынша өз өтемдерін толық көлемде уақтылы есептесуге мүмкіндіктері болмай қалған. Осы серіктестіктің мұндай жағдайға тап болуының себебін анықтап, несиенің төлем мерзімін бірнеше айға немесе бір жылға дейін шегеріп, қолдау көрсетудің орнына, «Бәйтерек» холдингі жанындағы инвестициялық қордың жауапты қызметкерлері салық органдарына шағымданып, елордадағы жалғыз зауыттың есеп шоттарын жапқызып, серіктестіктің кепілге қойған мүлкін өздерінің активтеріне қосып алу мақсатында оны банкротқа ұшыратуда. Осындай келеңсіз жағдайларда қаржылай көмек қөрсетудің орнына, қолданыстағы Экологиялық кодексте қарастырылған утилизациялық жинақтауды және үлестіруді РОП деген жеке кәсіппен айналысатын мекеменің құзырына жүктеп, заң негізінде берген. Сонымен қоса, есеп шотына еліміздегі утилизацияға жататын өнімдермен айналысатын мекемелерден қаражат жинақтарын тапсыруы міндеттелген. Сондай-ақ кодекс жобасында бұл жеке мекеменің атқаратын жұмыстарымен міндеттелген құзырлары алты баптың ішінде қарастырылған.
Осы жайтқа заңнамалық тұрғыдан баға берсек, бұл заң бұзушылық дейтіндей негіз бар. Себебі біздің мемлекетіміздің Салық кодексіне сай мемлекеттің атынан қайбір қаражатты жинақтау, үлестіру ол мемлекеттік мекемелердің құзырына жатқызылған. Сол себепті бұл жұмыстарды атқару мемлекеттік мәртебесі бар мекемеге немесе квазимемлекеттік мекемеге жүктелгені орынды. Бұл жағдайда да қолданыстағы Экологиялық кодекс қоршаған ортаға оң ықпалын тигізетін мекеме орындарын қорғап қалуда әлсіздік танытуда деуге болады.
Өткен жылы қыркүйекте Ақтөбе қаласында Республикалық «Байтақ Болашақ» экологиялық альянстың ұйымдастыруымен осы аймақтағы жер асты суларының жай-күйі туралы жиыны өтіп, «Көкжиде» жер асты су қоймасының жағдайы дөңгелек үстелге қатысушыларды қатты толғандырды. Экологтардың айтуынша, жер асты қазба жұмыстарымен айналысатын жеке мекемелердің (оның ішінде шет мемлекеттің басқаруындағылар да бар) жан-жақтан қазып, жақындап келе жатқан ұңғылары осы су қоймасының қауіпсіздігіне қатер төңдіруде. Табиғатты қорғаушы белсенділер: «Жыл сайын бұл аймақта ұңғылардың саны көбеюде. Осы мәселелерді реттейтін және қадағалайтын мемлекеттік органдар шарасыздық көрсетуде!» деп дабыл қағуда. Егер сол ұңғылардың біреуі бір қателіктердің салдарынан су қоймасын газдың немесе мұнайдың қосындыларымен ластандыратын болса, осы өңірдегі елді мекендер мен Ақтөбе қаласының тұрғындарын тұщы сумен қамтамасыз етуге қауіп төнетіні сөзсіз. Сонымен бірге Шалқар ауданындағы «Шалқар» өзеніне де белгілі дәрежеде мемлекет тарапынан назар аударылмаса, жойылып кетуі ықтимал екендігі сөз болды. Сондықтан алдымен Қазақстандағы экологиялық мәселелерді шешуде қандай стратегиялық бағытты ұстанатынымызды және қоғам мен мемлекеттің қоршаған ортаға деген қағидалық көзқарасын айқындап алуымыз керек. Экология мәселесі қоғам үшін қашанда маңызды. Алдағы уақытта халықтың оған деген назары ерекше болатынын ескерсек, қоғамдық консенсумның алғы шарттарын айқындағанымыз орынды болар еді. Тіпті аса маңызды кейбір мәселелерді республикалық референдум өткізу арқылы шешу жолдарын кодекс шеңберінде қарастырғанымыз жөн.
Еліміздің «Жасыл экономикаға» көшу саясатын әрі қарай қарқынды жүргізетін болсақ, қоршаған ортаны жақсартуға қызмет жасап жүрген мекемелерге мемлекет тарапынан жан-жақты қолдау көрсетілуі қажет. Қазіргі кезде жаңартылған энергия көздерін пайдаланумен айналысып жатқан жеке қожалықтардың саны көбеюде, олардың өндіріп жатқан энергия қуаттарының көлемі де өсуде. Бірақ өндірілген энергияны жинақтайтын және тұтынушыларға жеткізетін орталық энергия жүйелеріне қосу талаптары мен ережелері заң негізінде ескерілмеген. Тамыр-таныс арқылы әупірімдеп орталық жүйеге қосылып, солардың қас-қабағына қарап, өз бетімен негізсіз белгіленген тариф бағасымен энергия қуаттарын сатып алуда. Ал өндірілген энергия қуаттарын өз құнынан төмен бағамен өткізген жағдайда, ондай өндірістердің дамып кетуі екіталай.
Осындай күрделі мәселелерді шешудің бірден-бір жолы – кодекс жобасына «Жаңартылған энергия көздерін өндірушілердің нарықтағы операторы» деген арнайы жаңа ұғым мен бап енгізу. Бұл оператор энергия қуаттарын жинақтаушы өндірушілердің арасындағы байланыстарды нығайтумен қатар, нақты сатып алушыларды айқындап, нарықтық бағамен өнімдерін өткізу жұмыстарын атқарады.
Экологияға қатысты нормаларды бір ғана заңды қабылдаумен шешу мүмкін емес, әрине. Сол себепті алдағы уақытта жаңартылған энергия көздерін өндірушілердің қарқынды жұмыс істеп, нарыққа кірігіп кетуі үшін жер ресурстарына қол жетімді болуын қарастырған жөн және әкімшілік кедергілерді азайту қажет. Осы мақсатта Жер кодексіне де өзгерістер мен толықтырулар енгізсек, орынды болар еді. Біздің ұсынысымыз: Жаңартылған энергия көздерін өндірушілердің жер қорын жасақтау қажет.
Кодекс жобасының 397-бабында құрылыс саласындағы қалдықтарды басқарудағы экологиялық талаптар белгіленген. Біз осы баптың орындалуына және толықтырылуына Үкімет тарапынан бөлек жұмыс регламенті қабылдануын дұрыс деп есептейміз. Себебі ол бапта өте қысқа жазылған және іс жүзінде туындап қалатын көптеген мәселелердің заң жолымен шешілу жағы ескерілмеген. Сондай-ақ тұрмыстық және басқа да қалдықтармен айналысатын, жаңартылған энергия көздерін өндіретін кәсіпорындарға жеңілдетілген талаптармен несиелер қарастырылса, мемлекеттік тапсырыс беруде басымдық берілсе, әртүрлі салықтардың пайыздық көлемдері азайтылса, елімізде тұратын халықтың экологиялық қауіпсіздігінің деңгейі артып, қоршаған ортаға теріс әсерін тигізетіндердің саны да, көлемі де азаяр еді.
Тағы бір айтары, соңғы жылдары елімізде экологиялық қауіпсіздікке баса мән берілуде. Өйткені экологиялық жағдайдың нашарлауы ұлттық қауіпсіздігімізге қатер төндіріп келе жатқаны жасырын емес. Апатты жағдайлардың қай-қайсысы болмасын, ескерусіз қалмас үшін, еліміздің қауіпсіздігін қалыпты жағдайда ұстау мақсатында «ҚР Ұлттық қауіпсіздігі туралы» заңға төмендегідей өзгерістер мен толықтыруларды қарастырғанымыз орынды. Аталған заңның 25-бабында экологиялық қауіпсіздікті қамтамасыз етуге тиісті мемлекеттік органдардың, мекемелердің, сондай-ақ жауапты қызметкерлердің шешімдері мен жұмыстары мынадай бағытта болуы тиісті: табиғи ресурстарды сақтау, тиімді пайдалану, қоршаған ортаны пайдаланғаннан кейін қайта қалпына келтіру; еліміздің тұрғындарына және қоршаған табиғи ортаға антропагендік факторлардың қауіпсіздік деңгейін мейлінше төмендету; қоршаған табиғи ортада қандай да болмасын туындаған негативтік жағдайлардың аумағындағы тұратын халықтың қауіпсіздігін жедел түрде қамтамасыз ету жұмыстары қарастырылуға міндетті десек, аталмыш заңның сапасы артатыны сөзсіз.
Қабылданған заң қаншалықты сапалы болса да, оның іс жүзінде орындалуы көп жағдайда Республикалық бюджеттен бөлінетін қаражатқа тікелей байланысты. Осы тұрғыдан алғанда, жаңа Экологиялық кодекс жобасының қаржылық-экономикалық негіздемесінің баспасөзде ашық жарияланбағандығы біздерді қатты алаңдатады. Қорыта айтқанда, Экологиялық кодекс баптарының өміршеңдігі және олардың орындалуы тек Үкіметтің міндеті деуден аулақпыз. Осы елдің азаматымын дейтін әрбір адам, сапалы заңның қабылдануына атсалысуы қажет.
Төлеген ҚУАНЫШЕВ,
Республикалық «Байтақ - Болашақ» Экологиялық альянс қоғамдық бірлестігі төрағасының орынбасары