Мың қосшыға – бір басшы. Әрқайсымыз әр тарапқа тартпай, сол бір адамды қолдап, үн қосуға міндеттіміз деп ойлаймын. Барлық мәселеде бас бірікпей, жеңіс жоқ. «Саусақ бірікпесе, ине ілікпейді» дейді қазақ. Сондықтан қазіргідей қатал режімге өзімізді қалыптастыруымыз қажет. Және сол ережені өзімізден бастауымыз керек. Көшеге шықпау керек! Орынсыз жүрмеу керек! Әсіресе, жасы келген адамдар. Дегенмен бұл індет бас-көз демей, адамның жасына да қарамай, ажал құштырып жатыр. Сол үшін барынша сақ болғанымыз жөн.
Халқымыздың бас амандығы үшін шартарапты шарлаған індеттің екінші толқыны келмей-ақ қойсын деп тілейміз. Осы жоғалтқанымыз да жетер. Енді, біріншіден, ана ретінде, әже ретінде, одан кейін ақын-жазушы ретінде ел-жұртымның амандығын тілеймін. Лайым жақсы күндерде жақсылықпен сүйіншілесіп кездесейік.
Ханбибі Есенқарақызы,
ақын, Халықаралық «Алаш» әдеби сыйлығының лауреаты,
«Парасат» орденінің иегері
