Өкінішке қарай, бізде барлық ауыл осы деңгейге жетті ме? Еліміздің басқа өңірлерін қайдам, Маңғыстауда ауылдар «I love-латып» алаулап тұр. Облыс орталығы Ақтау қаласынан бастап әрбір аудан, қиырдағы шағын ауылдар да ағылшынша өліп-өшкен махаббат құшағында. Түйесін іздеген бір апай бала-шағасына қайтып келіп: «Мына жайрағыр анау «айладыр» деген жазудың арғы жағына өтіп кетіпті, ол жақтан не жейін деп жүргенін?..» деген екен. Қарапайым ауыл тұрғындары түсінбек түгілі тілі де келмейтін тіркесті түгелге жуық ауылдарда әспеттеп тасқа қондыру қаншалықты қажет және кімге қажет? Осы инсталляция расында ауыл сәнін арттырып, жастардың көңілін көтере ме? Ауылдар ажар жағынан бір-бірімен бәсекелестікте болып, өзгеде жоқ нәрсені жасаумен ғана ерекшелене алады. Ал бір жазуды инкубатордан шыққандай көбейтіп, кез келген ауылға апарып орната берудің ешқандай мағынасы жоқ секілді. Әлде ағылшынша жазу ауылда «менмұндалап» айқайлап тұрса, дамудың, жоғары өркениеттіліктің белгісі ме? Әлде бұл «Үш тұғырлы» тіл бастамасына үн қосудың, «тілді үйренудеміз» дегеннің ишарасы ма? Олай деуге ағылшынша түгілі, қазақ тілінде қатесіз жаза алмайтын ауыл оқушы балаларының сауаты кедергі. Мүмкін, дарақылық, талғамсыздық...
Ауылын, туған жерін жақсы көрмейтін адам жоқ. Ауылға деген риясыз көңілін, шексіз махаббатын «I love» деп емес, «айналайын, ауылым» десе, бұл тіркес махаббатын жеткізе алмай тақиясына тар келіп жатса, «Сүйемін сені, Ақтау!» деген тәрізді келтіруге болмас па еді?!
Әйтеуір ауылдарда ағылшын тілі тұғырға мініп, нығайып тұр...
Маңғыстау облысы
