Қара жаулық жамылған қыз портреттен бізге ойлана қарап тұрғандай. Сәбидей сүйкімді көрінеді. Образ классикалық үлгіде берілген. Сол дәуірдегі оқырманға етене таныс кейіпкер ретінде де ерекше. Мүмкін, бұл туынды И.Репиннің әйелінің жиені Людмила Шевцова-Спораның естеліктері болмаса, өнертанушылар арасында қызығушылық тудырмас па еді.
Портреттегі ғажайып кейіпкер кім десеңіз, суретшінің қайын әпкесі София. Сіңлісінің үйіне қонаққа келгенде күйеубаласы көріп ғашық болып қалады. Бірақ тағдырдың жазуымен Вера Репинге қосылған суретші музасының портретін жазудан қашпайды. Ең қызығы, София Ильяның туған ағасы Василийге тұрмысқа шығады. Ол Марин театрының оркестрінде қызмет ететін. Соған қарағанда София суреттен гөрі, музыкаға әуес болған секілді. Бұлай дейтініміз, сылқым София портретін жазғызарда қылқалам шеберінің әбден ығырын шығарған екен.
Алғашында сәнді де салтанатты көйлек киіп келеді. Әйтсе де автор сұлудың бұл образын жақтырмайды. Келесіде алдында қасқайып жеңіл әрі ашық көйлекпен отырады. Одан кейін шашын жоғары түйіп, қысқа етекті көйлек киіп келеді. Шынайы өнерге бойлай алмағаны үшін суретші Софиямен әбден жанжалдасады. Тіпті оның әнтек әрекетіне қатты қынжылады. Сөйтіп осындай жағымсыз қылығы үшін қайын апасынан тапқырлықпен кек алуды көздейді. Ақыры ерке де сұлу Софияны жабық киім киіндіріп, таза күйінде бейнелейді.
Негізінде София өмірінде жабық киім киген жан емес. Зерттеушілер суреттің құпиясын көп ұзамай тауып алды. Автор бояудың бастапқы қабатын тазартпаған екен, бұл кейіпкердің шын киімін егжей-тегжейлі зерттеуге мүмкіндік берді.
Міне, осылайша сәнқой София мінезі жібектей қызға айналып шыға келді. Әуелде кейіпкер мен оқырман портреттің құпиясын түсінбегенімен, уақыт өте шындықтың беті ашылған соң сүйсіне тамашалады. Өмірден жан рахатын іздеген орыс қызының имани кейпін сомдаған автордың туындысы расымен кереметке толы. Сұлу суретшінің көзімен осылай берілді.
