Көрмеге қылқалам шеберінің 90-нан аса жұмысы қойылды. Шығармашылық жолын түпнұсқа графика техникасымен бастаған суретшінің туындылары жылы сезімге бөлейтін әсемдігімен, композициялық үйлесімділігімен айрықша көз тартады. Әсіресе автор түс пен фактураға ерекше маңыз береді.
Көрме иесінің тартымды туындылары арасында «Ұлы камзол» атты инсталляциясы көпшіліктің қызығушылығын туғызды. Бұл жұмыс атақты британдық сәулетші Лорд Норман Фостердің идеясымен салынған астанадағы «Хан Шатыр» сауда-ойын-сауық орталығының ғимараты формасымен жасалған. Автордың айтуынша, бұл туынды үш нұсқадан тұрады. Биіктігі үш жарым метрге созылған алғашқы нұсқасы – ЭКСПО-2017-де жұртшылық назарына ұсынылса, екінші нұсқа − 2018 жылы Берлиндегі суретшілер көрмесінде қойылған. Біз көрген – үшінші нұсқа екен.
«Халқымыз қандай ауыр кезеңдерді бастан өткізсе де, елдігі мен бірлігінен ажыраған емес. Осы туындыдағы көне шапандар арқылы қазақтың бірлігі мен қонақжайлылығын, жалпы, барлық асыл қасиетін көрсетуге тырыстым. Инсталляцияның ішкі жағына қолданбалы өнер заттары қойылған. Бұдан әжелеріміздің оюлап жасаған сырмақ, алаша, басқұрды көріп, әсерленесіз», дейді автор.
Бір қарағанда, аталған жұмысты киіз үйге немесе сәукелеге ұқсатуға болады. Ал суретші Әділғали Баяндин дарынды әріптесінің инсталляциясын әлемнің көшірмесі ретінде қабылдаймын дейді.
«Иә, менің түсінігімде, бұл – әлемнің көшірмесі. Әлемнің кіндігі – Қазақ жері, оның ішінде Алтай деп ұғынсақ, сол жерді мыңдаған жылдан бері мекендеген халықтың болмысы, салт-дәстүрі, ең ақыры, киген шапаны арқылы автор терең ой қозғайды. Мұнда үлкен мағына жатыр. Мысалы, оны жай ақ матамен жауып қоюға да болады. Бірақ оның әсері басқа. Осы жұмысы арқылы суретші ата-бабаларымыздың ІІ-ІІІ ғасыр бұрын жасаған дүниесін бүгінгі күнмен үйлестіріп, нәзік жарасымын тапқан. Гүлмарал осы инсталляциясын Германияға алып барғанда, оған өзге жұрт таңырқап қарапты. Біз көбінесе туындының сыртқы формасын көреміз де, оның астарына кеңірек үңілмейміз. Мұны сөзбен жеткізу қиын, автор осы дүниесімен жұмыр басты пендені ойлантады», дейді ол.
Тәтібаеваның туындыларында халқымыздың бар асылын жарқыратып көрсететін ұлттық құндылықтар айшықты бедерленген. Әсіресе, суретші кеңес заманында қазақтың басынан өткен зұлмат кезеңдерге жаңаша көзқараспен үңіліп, соны шығармасымен астарлап жеткізеді. Негізінен, көрме «графикалық және аралас техника» атты екі бөлімнен құралған. Осы жұмыстарға ол бес жылдан артық уақытын жұмсапты. Оның арасында қапшыққа, қайың қабығына бейнеленген туындылар көбірек кездеседі.
– Өзім аралас техникамен жұмыс істегенді жақсы көремін. Атам бала күнімде балшықтан мүсін жасағанымды көріп, мүсінші болады деп ойлайтын. Бірақ мен бейнелеу өнерін қаладым. Туындыларымның көбі абстракциялық және композициялық бағытта салынған. Аралас техника болғанымен, көбінесе кәдімгі қапшықты пайдаланам, оны еліміздің әр түкпірінен аламын. Біреу үшін ол жай қапшық болуы мүмкін, бірақ мен одан көп ақпарат жинаймын. Менің екі әжем болды, біреуі –Қызылорда облысында соғыс жылдары күріш егіп, оны қаппен жинаса, екіншісі – сол жылдары Баянауылда қаппен тұз тасыпты. Осында бір байланыс бар. Жұмыстарыма мүмкіндігінше ұлттық нақыш беруге тырысамын. Осы іс-шараны өткізудегі мақсатым да ата-бабамыздың айтқан өсиетін терең ұға білсек деген ой, −дейді көрме иесі.
Мәселен, оның «Перде» деген картинасында адам өмірінің бір кезеңдерін қамтыған сәтін әсерлі өрнектеген. Жалпы, автордың композициялық шешімдерінің батылдығымен ерекшеленетін туындылары белгілі бір философиялық мазмұнмен тұтасып кеткен.
«Гүлмаралдың жұмыстары мен көрменің үйлесімділігі мені ерекше тәнті етті. Мысалы, автордың абстракциялық туындыларынан мен кәдімгі құрақ көрпе мен қолдан басқан киізді көрдім. Әжелеріміз құрақ көрпе мен киізді қолымен жасаса, оны суретші заманауи әдіс-тәсілдер арқылы бояумен түрлендіріп, көркемдеген. Мұны қанмен дарыған «ұлттық код» деуге болады. Осыдан-ақ оның кім екенін білмесек те, қазақ суретшісі екендігін қолтаңбасынан танимыз. Қапшық пен қайыңның қабығы арқылы өнер туындысын жасау оңай емес, биік талғамды талап етеді. Автор осы еңбегі арқылы қоғамға ой айтып, көзқарасын білдіреді. Қысқасы, Гүлмаралдың суретшілік деңгейі әлемнің «мен» деген шеберлерінен еш кем емес», дейді Әділғали Баяндин.
Бүгінде Гүлмарал Тәтібаеваның қоржынында 500-ден аса танымал туындысы бар. Оның есімін елімізде ғана емес, шет мемлекеттердегі бейнелеу өнерін пір тұтатындар да жақсы біледі. Ол Темірбек Жүргенов атындағы Қазақ ұлттық өнер академиясының түлегі, Қазақстан Суретшілер одағының, Еуразия дизайнерлер одағының және Еуразия шығармашылық гильдиясының мүшесі. Өнер академиясында оқып жүргенде білікті ұстаздардан дәріс алып, аралас техникамен жұмыс істеудің қыр-сырын үйренген.
Қазір қарымды қылқалам шеберінің еңбектері Қазақстанда ғана емес, Түркия, Нидерланд, Корея, Латвия, Ресей, Иордания, Ұлыбритания, Қытай және тағы басқа елдердің музейлері мен жеке коллекцияларында сақтаулы тұр.
