Оқтай ұшқан доп, абыр-сабыр ойыншылар, жаттықтырушының ышқынған ысқырығы... Жеңістен жеңіс бермей жүрген «Алтай» командасының жаттығуы. Спортшылары шетінен мықты, осалы жоқ. Қазақстан Республикасының халықаралық дәрежедегі спорт шебері Сана Анарқұлова да көп арудың ішінде доп соғып жүр. Қимылы ширақ, соққысы жойқын...
– Менің білуімше, сіздерде күнделікті жаттығу. Үзіліс болмай ма?
– Ой, жоқ. 12 наурызда плей-офф сериясы басталады. Жауапты ойындар. Ал бір айдан соң Семейде Азия чемпионаты өтеді. Сол үшін жатпай-тұрмай дайындалуымыз керек. Үзіліс деген жоқ бізде. Жарысқа барып келген соң да әрі кетсе, жарыстан кейін екі-ақ күн демаламыз. Пандемия дендеген кезде ғана жаттығулардың берекесі кетіп қалды. Қазір бәрі ойдағыдай жүріп жатыр.
– Осы «Алтай» командасына қашан келдіңіз? Кімдер ұсыныс білдірді?
– 2016 жылы еді, «Алтай» командасы құрылып, алғаш рет ел чемпионы болған. Декреттік демалыстан шыққан соң «Алтай» клубының директоры Досжан Уәлханов (бүгінде облыстық спорт басқармасының басшысы) ұсыныс білдірді. Сәл ойланып қабыл алдым. Келе сала жаттығуларға кірістім. Ешқандай өкініш жоқ. Командаға келгелі жеткен жетістіктеріміз аз емес, естіп жатырсыздар бәрін.
– Жеңістеріңізден жақсы хабардармыз. Қазақстанның бес дүркін чемпионы болу оңай емес. Табандылықты қажет етеді. «Ағайынның аты озғанша, ауылдастың тайы озсын» деп отыратын қазақпыз. Азия чемпионы болғандарыңызда төбеміз көкке жетті. Ал сіздің туған жеріңіз Ресей. Өскеменге үйренісе алмай жүрген жоқсыз ба?
– Ресейдің Орынбор облысы Соль-Илецк қаласында тудым. Басқа балалардан түк ерекшелігім жоқ. Оқыдым, жаттықтым. Әке-шешем теміржолшылар. Олардың спортқа қатысы жоқ. Мені 6-сыныпта спортқа алып келген туған ағам Тимур Жарылғасов. Ол қазіргі уақытта Семейде «Алтай-3» командасының жаттықтырушысы.
– Бойыңыз 188 сантиметр. Күйеуіңіз сізден де ұзын. Сирек кездесетін ұзын жігітті қалай жолықтырдыңыз? (әзіл араластыра қойған сұраққа жауап бермес бұрын, күліп алды).
– Мені әбден зерттепсіз ғой. Бойым негізі 189 сантиметр. Бірқатар деректі 188 деп жүр. Ал сіз айтпақшы, сирек кездесетін күйеуімнің бойы 197 сантиметр. Таныстығымыз осы Өскеменде басталды. Ол уақытта тағдыр мені осы қалаға қайта айдап әкелерін сезбеген де едім. 2009 жыл еді. «Президент кубогы» Өскеменде сарапқа салынды. Мен әйелдер командасында ойын көрсетіп жүрдім, ол ерлер командасы атынан шықты. Сөйтіп, спорт сарайында таныстық. Кейін білісіп, тағдырдың жазуымен отбасын құрдық.
– Тағдыр дейсіз, ырымға сенесіз бе? Оны сұрап отырғаным, «Алтай» командасына келгелі 2-нөмірлі ойыншысыз. Сәттілік әкеліп жүр ме?
– Көп жылдан бері 2-нөмірде ойнаймын. Оған дейін 3-нөмір, 1-нөмір болды. Алғаш «Алтай» командасына келгенде бірнеше нөмірдің ішінде 2-нөмір бос болып, соны таңдап алдым. Ұнайды маған. Сиқыры жоқ қой, бірақ жолым болып жүр.
– Ал командаға шетелдерден легионер тарту деген қаншалықты дұрыс? Оны сұрап отырғаным, жергілікті ойыншылар шеттетіліп қалмай ма дегенім ғой.
– Легионер тарту чемпионаттың деңгейін арттырады. Ол – шетелдік тәжірибе. Менің ойымша, ойыншыларды жергілікті жерден іріктеп, легионерлермен араластыру керек. Сонда нәтиже жақсы болады.
– Есіңізде қалған тартысты ойындар бар ма? Мәселен, есеп соңғы сәттерде теңесіп келіп, басым түсіп немесе қарсылас жеңіп келе жатып жеңіліс тапқан кездер дегендей.
– Біз үшін әр ойын жауапты. Қиын. Әр ойын алдында қобалжимыз. Себебі «Алтай» деген атымыз, бізге сенім артқан халқымыз бар. Сондай-ақ қарсыласқа деген құрметіміз болған соң да алаңдаймыз. Иә, жеңіліп бара жатып басым түскен кездер болады. Мысалы, есеп 19:24 болып тұрады. Ондайда ойыншылар психологиялық тұрғыда босаңсып бара жатады. Бірақ біз бірнеше рет жинақталып, ойынды жеңіспен аяқтап жаттық. Керісінше бір доп қана жетпей тұрып, ұтылып қалатын кездер де болды.
– Қарбалас жаттығудың арасында уақыт бөліп, сұхбат бергеніңізге мың алғыс! «Egemen Qazaqstan» газетінің ұжымы атынан «Алтай» командасының аруларын
8 наурыз мерекесімен шын жүректен құттықтаймыз! Сіздерді тек биіктерден көрейік. Өмірде де, ойында да жеңісті сәттеріңіз көп болсын!
Әңгімелескен
Мерей ҚАЙНАРҰЛЫ,
«Egemen Qazaqstan»
