Үйдің берекесі қабырғасының қиюымен емес, теңінің жиюымен, отбасындағы сыйластықпен, татулықпен кіреді.
Нұрсұлтан НАЗАРБАЕВ.
Еліміздің 14 облысы мен Астана, Алматы қалаларын қамтыған «Мерейлі отбасы» байқауының
Қарағанды облысы бойынша жеңімпаздары
Сәпиевтер әулеті байқаудың бірінші жүлдесіне ие болды
Ел мақтанышы шыққан шаңырақ
Иә, өз ортасының ғана емес, одан да асып аймағының, қала берді бүкіл елдің мақтанышы болған отбасылар болса, солардың бірі де бірегейі – Сәпиевтер әулеті алдымен аталатыны анық. Осы ұядан ұшқан әйгілі боксшымыз Серік Сәпиевті бүгінде еңбектеген баладан, еңкейген қартқа дейін біледі. «Ұлы жол үйдің табалдырығынан басталады» деген осы шығар. Ал, бұл табалдырықтың тірегі мен берекесі – Жұманғали Дәуітұлы мен Ирина Фоминична Сәпиевтер балаларын еңбекке ерте баулып, тәлімді тәрбиені жастайынан жандарына сіңіре білген қарапайым жұмыскерлер екенін атап айтпасқа болмайды. Жұмағали аға құрметті демалысқа шыққанға дейін Абай қаласындағы «Абай» шахтасында табан аудармастан жұмыс істесе, Ирина апай да осынау өндірістің бел ортасынан табылған, жұмыстан қол үзбей перзент тәрбиелеу қаншалықты қиын екенін бастан өткерген ана. Ол балаларына үнемі әкелерінің еңбегін, абырой-беделін үлгі етті. Жүректері үндесіп, тілектері тоғысқан күннен бастап ынтымақты өмірді жарастырған жандар бүгінде үш ұл мен бір қыздан өрбіген немерелерінің тәтті қылығы мен шаттығына бөленген бақытты ата-әже. Жас шақтарында қиындықты көп көрген әке-шешеге ұрпақ қуанышынан артық не бар. Төрт баланың екеуі әулет дәстүрін жалғастырушы кеншілер сапынан саналады. Жұмекеңше әке кәсібіне адалдықтан айнымауды қалайды. Қанша айтқанмен, 30 жылдан астам маңдайтері төгіліп, ыстық пен суыққа төзген көңілге ерекше ыстық орта емес пе, ақсақалдың да шахтаға ара-тұра барып, ізбасарларының ісін тамашалайтын сәттері бар. Сондайда бірі инженер, бірі слесарь болып еңбек ететін тетелес ұлдары туралы жылы лебіздер естіп, марқайып қалады. Бас қосқан сәттерінде шахта жұмысын талқыға салып, тәжірибесімен бөлісіп отырады. Айтпақшы, кенжесі Серік те әуелде ағаларының қасынан табылсам деген. Бірақ бокспен шұғылдануы барысында оның бойынан екінің біріне дари бермейтін бейімділік пен батылдықты байқаған жаттықтырушылары қоярда қоймай үгіттеген соң солардың тауын шақпауға көніпті. Әрине, ол уақытта Олимпиада чемпионы болады деп ойлап па, әйтеуір қалауына қарсы тұрмағанын Серіктің ұзақ жылдан бергі сенімді бас бапкері, Қазақстанның еңбек сіңірген жаттықтырушысы Александр Стрельников ұдайы сүйсіне айтады. «Әке – балаға сыншы» деген осы шығар. Бәлки, өзі де бұлқынған жас жүрек ұшқынын сезген болар. Баласының Бейжің Олимпиадасында көздеген мақсатына жете алмай, бокстан қол үзуге дейін барған қиналған шағында оны әкесінің қайраттылыққа қайрауын біреу біліп, біреу білмеген сыр. – Бізді ата-анамыз бір-бірімізге мейірімді болуға, адамдардың барлығымен сыйластыққа, татулыққа, мейірбандыққа, әдептілікке тәрбиеледі. Отбасы ошағын жарқырата білуге баулыды. Осы өнегені әрқайсымыз берік ұстанамыз, дейді ел даңқын Лондонда асырған сайыпқыран боксшы. Үлкен шаңырақтан ұялаған үлгілі береке-бірлік Серіктің өз отбасына да тән. Ауылдан қанаттанған, қазақы тәрбиелі, ата-енеге инабатты, кайнаға-жеңгеге кішіпейілді қосағы Мөлдір әулеттің сүйіктісі. Бүлдіршіндері Аққу мен Алуа ата-әжесінің құшағынан ажырамаса, таяуда дүние есігін ашқан Айсұлу өз бауырларында. «Дүниеде бал тәтті, балдан бала тәтті» деген ғой, Серік те мен сияқты балалы бола түсуді жақсы көреді. Арманымыз ортақ», деп келіншегі өмір қызығы балада екенін айтады. Жапырағы жайылған мәуелі бәйтеректей Жұманғали мен Ирина Сәпиевтердің өнегесі ұрпағына осылайша жұғысты болып келеді. Әулеттік әдемі сабақтастықты жалғастырушы Серік пен Мөлдірдің де мерейлі отбасы шуақты шаңырақ іргесін қалап отыр. «Мерейлі отбасы» ұлттық байқауының облыстық кезеңінде бірінші жүлдегер атанған Сәпиевтер аймақ намысын Астанада қорғамақ. Қандайлық та мәртебеге лайықтығын білетін абайлықтар жеңіспен оралуларына үміттенеді. Абай қаласы. 
Кошевецтер екінші жүлдеге лайық деп танылған отбасы болды
Өнерпаздар ұясы
Қай уақытта да шаңырағы шаттыққа толы осы бір үйге қызығып, сүйсінбеген жан жоқ. Облыстың Осакаров кентіндегі Владимир Николаевич пен Татьяна Петровна Кошевецтер отбасын думанды орта деуге болады. Үш баладан өрбіген ұя әрдайым бүлдіршіндер күлкісімен сыңғырлап жатса, сондай-ақ, үлкендердің әрқайсысы гитара шертіп, баян тартып, күйсандықта ойнап, әдемі әуендерді әуелетуімен қызғылықты. Отағасы тоғыз жол торабы бойындағы кенттің байырғы тұрғыны. Оның отбасы Тың игеру кезінде Украинадан келген еді. Сонда Владимир әкесі мен шешесінің жетегіндегі балдырған болатын. Ағаш ұстасы болып еңбекке араласқаннан-ақ көркемөнерпаздар үйірмесінің белсенді мүшесіне айналып, әншілігімен танылды. Қарағанды мәдени-ағарту училищесін бітіріп, туған топыраққа оралысымен білім беру, мәдениет саласындағы үлгілі қызметімен жерлестерінің құрметіне бөленіп, ауданға, қала берді облысқа танымал болды. Ауыл еңбеккерлері үшін концерттік сапарлармен аймақта бармаған жері аз. Жеке есебі бойынша 2 мыңға тарта концертке қатысыпты. Талай айтулы байқауларда көзге түспей келген кездері де сирек. Үйінің төргі бөлмесінің қабырғасын алып тұрған түрлі медальдар мен марапаттау белгілері соның айғағы. Владимир Николаевичтің әншілік дарыны ұлдарына да дарыған. Оларға келіндері қосылып, отбасылық өнер ансамблі ретінде алыс-жақындағы мәдени шаралардан қалыспайды. Екі ұлы Дмитрий мен Александр – ұстаз. Биология және ағылшын тілі пәндерінен сабақ беретін ағайындылар «Үздік ұстаз» мәртебесіне ие болды. Ұстаз демекші, бұл әкелерінің жолы. Алғашқы әскери дайындық пәнінен сабақ бере жүріп, шәкірттері «Алау», «Ұлан», «Қалқан» әскери-патриоттық ойын-жаттығулар байқауларында бірнеше мәрте жеңімпаз болды. Кенжесі Петр мұнай бұрғылауды меңгерген. Ұзақ жыл бойы аудандық ауруханада медбике болып еңбек еткен Татьяна Петровнаны жұрт сырқаттанушыларға мейірін себе білген мейірімді жан ретінде біледі. Өзі мәдени шаралардан бас ала алмай жүргенде ұлдарын тамаша тәрбиелеудегі еңбегіне ерінің ризалығы – өзара сыйластықтың сыры. – Біздің құт қонған өңір көп ұлтқа қасиетті мекен. Тұрғылықты халықтың кең құшағы, бауырмалдығы тартып, бірлікке ұйыстырған шуағы бәрімізді татулық пен тұтастыққа бөледі. Бірлік бар жерде берекенің де берік қаланатынына тікелей көз жеткізіп жүрміз. Аудан еліміздегі ең ірі астықты аймақ саналады. Күш-әлеуеті күннен-күнге өсіп келеді. Негізгі өнім – бидай экспортқа шығарыла бастады. Өтімді дәнді-дақылдар түрлерін егу ұлғайды. Германия кәсіпкерлерімен бірлесіп қымыз өндіру қолға алынды. Мұның бәрі ауданымыздың экономикасының келешегі кемелдігін көрсетеді. Сондықтан балаларым мен немерелерімнің болашағына еш алаңдамаймын. Олардың бойында қазақстандық патриотизмнің барын байқап, көңілім өсіп қалады. Бәрі де Қазақстанды өз Отаным деп сүйеді, – дейді Владимир Николаевич. Қарапайым және ақпейілмен айтылған сөзінен ел өміріне ризалықты сезіндік. Ол әлі күнге қоғамдық шаралардың бел ортасында. Қашанғыдай ортаны думандатып, жұрт көңілін өсіріп жібереді. Қазақстандықтар шат тұрмысының, береке-бірлігінің тамаша бір көрінісіне осы Кошевецтер отбасы куә. Олар Елбасының ынтымақты ұйытқан саясатына мың алғыс айтады. Осакаров ауданы.
Үшінші жүлде берілген отбасы тірегі Қапқаев
Балаларына дейін кенші
«Шахтинск» шахтасында еңбек ететін Мансұр, Михаил, Алексей Қапқаевтардың есімдері кеншілер арасында үлкен құрметпен аталады. Отағасы Мансұр Мұхамеджанұлы көп жылдан осы ұжымның белді мүшесі, көлік учаскесінің басшысы ретінде танымал болса, ұлы Михайлдың да шахтерлер қатарына қосылғанына 15 жылдан асыпты. Ол тау-кен ісінің білгір маманы, ал кіші ұлы Алексей қазба жұмыстарын жүргізудің шебер комбайншысы. Қапқаевтың кенжесі Валентина да көмір өндірісі саласынан алыс емес маман, ата-анасына үш немере сүйдірген ана. Шаңырақтың берекесін кіргізіп отырған отанасы Зоя Леонидовнаның ері мен балаларының еңбектеріне шүкіршілік етіп отырған жайы бар. Бойжеткен шағында жүрегіне шоқ түсірген Мансұрды алыстағы оқуын бітіріп оралғанша күтуі тегін болмағанын өмірдің өзі дәлелдеді. Айта кету керек, отбасындағы шахтерлік кәсіп әріден басталады. Кезінде бүкілодақтық сыйлықтың лауреаты атанған, ширек ғасыр бойы көмір өндіруден жалықпаған Мұхамеджан ақсақал осынау кәсіпті қалаған-ды. Ол кісінің сталиндік саяси қуғын-сүргінге ұшырап, Қарағандыдан арып-ашып келгенінде ерен еңбегі арқылы қатарға қосылып қана қоймай, оза көзге түсуі осынау әулет бақытын ашқандай еді. Мансұр да әке жолын қуып шахтаға жұмысқа тұрды. Мұнысы көпшілікке тосын көрінгені де есінде. Әуелде Астрахандағы балық өндірісі институтын аяқтап келген жоғары білімді жастың ауыр еңбекті қалауы көпшілікті таңдандырғанын ұмытқан жоқ. Бірақ жүрекке әмір жүре ме? Сол бір шешіміне өкінбейді де. Шахтаның қиын да қауіпті жұмысын көтере жүріп, сырттай оқуға да уақыт тапты. Шахта құрылысының инженері мамандығын меңгеріп, оның инфрақұрылымын жетілдірудің жауапты буындарының басында болды. Перзенттерінің әкелеріндей өз міндетіне адал, алға қойған мақсатына берік, қиындыққа төзімді, адамдармен тіл табыса еңбек ете білу қасиеттерін үйренуіне аналарының тәрбиесі мен ықпалы аз болмады. Әр уақытта осыны бойларына сіңіріп отырды. Бүгінде Қапқаевтар отбасынан тараған ұл-қыздардың әрқайсысының жеке отауы бар. Мансұр Мұхамеджанұлы мен Зоя Леонидовнаның алты немересінің алды Владтың келешекте қандай мамандықты қалайтындығы әзірге белгісіз. Дегенмен, ата-әжесі шахтер болуын құлағына құя беруден жалықпайды. Көріп жүргені, көз үйретіп жүргені бар кім біледі, ертең Қапқаевтар тағы бір шахтерға толығып жатса, әлбетте таңданыс болмайды. Әулет үлкені әлі де қашанғы қалпынша қайнаған еңбектің бел ортасында. Былтыр шахта басшылығы қиын да күрделі буын – ауыр рельсті учаске жұмысын үйлестіруді сеніп тапсырған болатын. Биыл мұнда тәртіп орнағаны да, іс қиюласуы да байқалып отыр. Мансұр Қапқаев білікті инженер және қабілетті ұйымдастырушы екенін тағы да таныта білді. Шаңырақ ынтымағы биіктігімен де, өз орталарындағы еңбек үлгісімен де жарасты Қапқаевтар әулетінде ұрпақтар сабақтастығы жалғасын таба бермек. Шахтинск қаласы.Мақалалар топтамасын әзірлеген «Егемен Қазақстан» газетінің
Қарағанды облысындағы меншікті тілшісі Айқын Несіпбай.
Суреттерді түсірген Дмитрий Кузьмичев.
