Ауыл клубында өткен жазушының мерейтойына арналған әдеби кешке барлық жұрт жиналды. Бейнелеп айтқанда, ине шаншар орын болмады. Соған мұғаліміміз төртінші сыныпта оқитын бізді де алып барды. Мұндай жиынды алғаш көргеніміз. Тік тұрып тамашаладық. Бір кезде шымылдық түрілді. Сахна төріне алыстан ат терлетіп келген сыйлы қонақтар жайғасты. Қоғабай ағамен бірге Алматыдан кім еріп келгенін білмеймін. Есімде жоқ. Бірақ Арқалықтан қосылған белгілі сатирик Сейіт Кенжеахметов ағаны таныдым. Оның әзілмен әрлеп, қалжыңмен қағытып сөйлеген сөзі елді күлкіге қарқ қылды.
Осы кездесу маған керемет ұнады. Жерлес жазушыны жақыннан көріп, ерекше әсер алдым. Сөйтіп, менің бала қиялымда Қоғабай аға секілді танымал тұлға болсам деген арман бүршік жарды. Әдеби шығармаға құмарлығым артты. Көркемсөз шеберінің «Кілт», «Қараша қаздар» атты кітаптарын іздеп оқыдым. Әсіресе «Алдан» әңгімесіндегі бас кейіпкерден автордың бала бейнесін таныдым. Сондай-ақ халық батыры Амангелді Имановтың балалық шағын «Қызыл жалау» атты романында айшықты кестелеген. Кейін бұл туынды толықтырылып, «Заманақыр» атауымен қайта басылды.
Алтыншы сыныптан бастап жасырып өлең жаздым. Алғашқы өлеңім мектептегі қабырға газетінде жарияланды. Сол күні қуанышым қойныма сыймады. Одан кейін аудандық басылымда жарық көрді. Мектеп өмірінен жазылған шағын хабарларым шықты.
Жоғары сыныпта Алматыдағы Қазақ ұлттық университетіне оқуға түсуді армандадым. Осыны анам мен апаларыма ақырындап айтып едім, олар қарсы болды. Мені алысқа жібергілері келмеді. Бұған ұнжырғам түсіп, меселім қайтып қалғандай күй кештім. Алайда Алатаудың етегіндегі әсем қалаға барып оқу ойымнан кетпей қойды. Бір күні «Заманақыр» кітабынан қаламгердің мекенжайын алып, хат жаздым.
«Қадірлі Қоғабай аға!
Мен сізге туған ауылыңыздан хат жазып отырған балаңызбын. Есімім – Азамат. Сіздің барлық шығармаңызды оқыдым. Маған ерекше ұнады. Менің де сіз секілді журналист-жазушы болғым келеді. Өлеңдерім мен мақалаларым мектептегі қабырға газеті мен аудандық басылымда жарияланып жүр. Биыл 10-сыныпта оқимын. Келесі жылы 11-сыныпқа көшіп, мектеп бітіремін. Бір арманым бар. Ол – Алматыдағы Қазақ ұлттық университетінің журналистика факультетіне оқуға түсу. Соның жолын айтып, көмектесе аласыз ба?» деп конвертке салып, поштамен жібердім.
Хат қолына тиді ме, тимеді ме, білмеймін. Бір кездескенде Қоғабай ағаның өзінен сұраймын деп ойладым. Алайда жазушымен жолыға алмадым. Тағдыр жазбады. Бірақ қаламгерге ұқсасам деген арманым мені журналистикаға алып келді.
