“Егемен Қазақстан” газетінің 2010 жылғы 19 шілдедегі № 294 (26138) санында жарияланған “Кенеден келген кесел” атты мал дәрігері С.Байдабековтің мақаласына байланысты Ауыл шаруашылығы министрлігі төмендегідей түсініктеме жолдады.
Қазақстан Республикасының оңтүстік аумағында адам арасында жиі тіркелетін Конго-Қырым геморрагиялық қызбасы (бұдан әрі-КҚГҚ) табиғи ошақты кенелер арқылы тарайтын ауру болып саналады. Бұл індетпен тек қана адамдар ауырады, ал ауыл шаруашылық жануарлары ауырмайды. Осыған байланысты, адамдардың КҚГҚ індетін Үкімет қаулысымен бекітілетін жануарлардың аса қауіпті ауруларының тізбесіне енгізілмегенін атап өтуді қажет деп санаймыз. Сондықтан эпидемиологиялық тексеру және індетке қарсы эпидемиологиялық іс-шаралар жүргізу толығымен Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау министрлігінің құзыретіне жататынын атап өткіміз келеді. Бірақ, Ауыл шаруашылығы министрлігі КҚГҚ ауруымен малдар ауырмайды деп қол қусырып отырған жоқ.
Ветеринария саласында КҚГҚ сияқты кенелер арқылы тарайтын пироплазмидоздар тобына жататын көптеген мал аурулары кездеседі. Бұл аурулармен күресудің негізгі жолдарының бірі ауру таратушы кенелерді акарацид препараттарын қолдану арқылы жою болып саналады. Сондықтан, пироплазмидоздар тобына жататын мал ауруларының диагностикасы, алдын алу және жою шаралары жергілікті бюджет есебінен қаржыландырылатын жануарлардың энзоотиялық аурулар тізбесіне енгізіліп, ал жергілікті жерлерде ауыл шаруашылығы жануарларына және мал қораларына жоспарлы түрде кенеге қарсы дезакаризациялау жұмыстарын жүргізуді ұйымдастыру заң негізінде жаңадан құрылған жергілікті атқарушы органдардың ветеринария бөлімшелеріне беріліп отыр. Ауыл шаруашылығы министрлігі тарапынан, Республикалық бюджет классификаторының Жергілікті бюджеттің ведомстволық жіктеуіш шығыстарына көшу кестесіне “Жануарлардың энзоотиялық ауруларының профилактикасы мен диагностикасына арналған шараларды өткізу” деген толықтыру енгізілді.
Осыған байланысты республика аумағының аймақтарында КҚГҚ індетімен қатар, кене арқылы таралатын жануарлардың пироплазмидоз ауруларының жиі кездесетінін және олардың тасымалдаушыларын жою жолдарының бірдейлігін ескере отырып, бұл ауруларға қарсы қолданылатын препараттарды сатып алу, арнайы ветеринариялық іс-шараларды жүзеге асыру жергілікті атқарушы органдардың құзыретіне берілген және жергілікті бюджет есебінен қаржыландырылады.
Өткен жылы “Ветеринария туралы” заңға тиісті қосымшалар мен өзгерістер енгізіліп, оның негізгі қағидалары халықаралық талаптармен сәйкестендірілді. Онда ветеринариялық шараларды жүргізу толығымен дерлік жергілікті атқарушы органдардың құзырына беріліп, олардың арнайы ветеринария бөлімдері құрылған. Яғни, мал ауруларының алдын алу заң бойынша соларға жүктелген. Заңнамаға сәйкес жергілікті жерлерде ветеринариялық-санитарлық жұмыстармен лицензиялы мал дәрігерлер айналысады. Олар жоқ елді мекендерде бұл жұмыстарды жергілікті атқару органдарының мал дәрігерлері жүргізуге құқылы. Сонымен қатар жергілікті атқарушы органдар осы жұмыстарды жүргізу мақсатында арнайы мемлекеттік коммуналдық ветеринариялық кәсіпорындар құруға да құқылы. Яғни, жергілікті жерлерде лицензиат мал дәрігерлерінің жоқтығынан мал ауруларының алдын алу жұмыстарын кездейсоқ адамдардың жүргізуіне тіпті негіз жоқ.
Ал енді аталған ветеринариялық іс шараларды орындауға байланысты конкурс өткізу және олардың жеңімпаздарын анықтау мәселелері жергілікті атқарушы органдардың құзыретіне берілген. Бұл жерде ветеринариялық-санитарлық іс-шаралардың орындаушысын анықтаудың конкурстан басқа жолы жоқ. Егер орындаушыны конкурс арқылы анықтамасақ, Қазақстан Республикасының “Мемлекеттік сатып алу туралы” заңының нормаларын бұзуға тура келеді, яғни сыбайлас жемқорлыққа жол ашылады деген сөз. Осыған байланысты жергілікті атқарушы органдардың жаңадан құрылған ветеринария бөлімшелеріндегі конкурс өткізудің биылғы жылы ілгері-кейін жүргізілуі көптеген жерлерде кадр мәселелерінің уақытында шешілмеуі және олардың электронды конкурс өткізу әдістерімен толығымен таныс болмауы салдарынан деп есептейміз.
Қазіргі таңда жануарлар арасында белең алған бруцеллез ауруына тоқталатын болсақ. Бұл жерде, әрине індетті жоюдың белгіленген тәртібін сақтамай, оны өрескел бұзу фактілері жоқ емес. Ол негізінен мал дәрігерінің кәсіптік деңгейіне байланысты жағдай. Олардың жұмыс сапасын қадағалайтын мемлекеттік ветеринариялық инспекторлар тарапынан да жіберіліп жатқан олқылықтар да жоқ емес.
Осы орайда жергілікті жерлерде атқарылып жатқан ветеринариялық-санитарлық іс-шаралардың сапасын тексеру мүмкін емес деген тұжырым орынсыз деп есептейміз. Себебі олардың жүргізіліп жатқан жұмыстарға тікелей қатысып бақылап тұруына ешкім тыйым салмайды. Сонымен қатар егілген малдың қанын тексеру арқылы мемлекеттік ветеринариялық инспекторлар атқарылған жұмыс сапасына баға бере алады және осы мәселе бойынша республикалық ветеринариялық зертханасы тарапынан арнайы қаржы қарастырылып, тіпті жоспар бекітілген.
Осыған қосымша айтарымыз қазіргі уақытта министрлік тарапынан ветеринариялық инспекторлық жұмысты жетілдіру бағытында тиісті заңдарға қосымша толықтырулар мен өзгерістер енгізу шаралары жүргізілуде. Оның ішінде тіркемей күнделікті тексерістерді жүргізу мәселелері де бар.
Ақылбек КҮРІШБАЕВ, Қазақстан Республикасы ауыл шаруашылығы министрі.