«Бұл өмірде бәріміз де көшпендіміз»

Расында, бұл өнер туындысы бір қарағанда өте қарапайым көрінеді. Иә, күнде болмаса да, ара-тұра көк сеңгірінен көзге түсетін кәдімгі Жетіқарақшы. Ал бұ­ған суретшінің көзімен, әсі­ресе жан дүниесі дауыл күн­гі теңіздей сапырылысқан та­лант иесі Қалибек Айна­жа­ровтың көзімен қарасаңыз, лез­де бас­қа әлемге еніп ке­те­сіз. Бір ерек­ше­лігі, мұн­дағы Жетіқа­рақ­шы­ның же­теуінде де жылқы мін­ген адам бейнеленген. Жеті сурет жеті түрлі мағынаға ие. Бі­рінде құрық, екіншісінде шал­ма, үшіншісінде сойыл, төр­тіншісінде шоқпар, бе­сін­ші­сінде қамшы ұстаған, алтыншысында астындағы арғымағын көкке қарғытқан, бас киіміне үкі таққан аруды, же­тіншісінде аты сүрініп, өзі шал­қалай құлаған жігітті кө­­ресіз. Соңғы екі суреттің ма­ғы­­насын дұрыс түсіне алмай, суретшінің өзінен сұра­ға­нымызда: «Мен еште­ңені ойлап таппаймын. Бәрін өмірден ала­мын. Әйелді атқа мінгізген себебім, әйелсіз өмірдің мәні жоқ. Жетінші су­реттегі ат үс­тін­де кенеттен қай­тыс бол­ған, ғұмыры жастай қи­ылған адам. Бұл өмірде не болмайды?» деп жауап берді.

Бұл инсталляцияның тағы бір өзгешелігі, қоларбада те­­­ме­кісін будақтатып су­рет­ші­нің – Қалибек Айна­жа­­ров­тың өзінің отыруы. Су­ретті суретшіден ар­­тық кім біледі?! Тағы да қыл­қа­лам шеберінің өзін сөйлетіп кө­рейікші. «Біз мәңгіліктен келеміз, мәңгілікке кетеміз. Өмірімізді «Мен кім­мін? Біз кімбіз?» деген са­уал­дарға жауап іздеумен өткі­земіз. Арпалысамыз, алысамыз, күйінеміз, сүйінеміз. Бі­рақ біз ешкім емеспіз. Біз мы­на жұлдыздардың астында жәй ғана түтін секілдіміз. Адам­заттың бүкіл ғұмыры осы жұлдыздардың астында өтіп келеді. Көктегі самсаған жұл­дыздар адам баласының, жер бетіндегі тіршілік иесінің бүкіл тіршілігіне куәгер. Ай­тары көп. Бірақ олар біз емес. Сон­дықтан да бұл туын­дымның атын «Мәңгілікке біз ғана куә емеспіз» деп қойдым. Бұл өмір­ден бай да өткен, кедей де өткен. Жалғанды жалпағынан басқан патша да өткен. Бұл өмірде бәріміз де көш­пендіміз. Ойланайық, толғанайық. Өмірді баға­лайық», – дейді суретші.