Бұл індеттің қаупіне бастапқыда жұбайым Тиыш Әлтайқызы екеуіміз де мән бере қоймадық. Өйткені ешкіммен араласпай, бетперде тағып, қолымызға қолғап киіп, азық-түлік, дәрі-дәрмек алуға шығып жүрдік. Осылай сақтанып жүрсек те, бір күнде тамаққа тәбетіміз болмады. Басымыз солқылдап ауырып, жөтеле бастадық. Жөтелмен бірге ентікпе пайда болды. Қызуымыз көтерілді. Зілбатпан жүк басып тұрғандай, орнымыздан тұра алмай қалдық. Сөйтіп, амалсыздан жедел жәрдеммен өте қиын халде ақ желеңді абзал жандардың қарауына келдік. Олар бізді ата-анамыздай мәпеледі. Дәрігерлердің диагнозды дұрыс қоюы, дәрі-дәрмегі мен жылы сөзінің арқасында ғана бетіміз бері қарады. Атыраудағы №2 облыстық аурухананың бас дәрігеріне, орынбасарларына, барлық дәрігерлерге, медбикелерге, меджігіттерге, барша қызметкеріне шын жүрегімізден алғысымызды айтамыз.
Шын мәнінде ауруханадағы дәрігерлердің, әсіресе, инфекционист-дәрігерлердің қызметі өте ауыр екеніне көз жеткіздік. Жедел жәрдемдегі, ауруханадағы дәрігерлер, медбикелер мен тазалықшылар індеттен қорғану үшін қорғаныш киімін киіп, тұмшаланып жүреді. Мұндай киіммен бірнеше сағат бойына жұмыс істеу оңай ма? Соған қарамастан, науқас жандардың жанынан табылып, екпелерін егіп, дәрілерін дер кезінде беріп, аузымызға сусын тамызып, қамқор болған жандарға мың тағзым! Өйткені олар дерті жанына батқан науқастарға қанатымен су сепкен қарлығаштай тыным таппайды. Бар мейірімі мен жан жылуын төгіп жүр. Жұқпалы індеттің қатерлі екенін біле тұра, қауіптің ортасында жүрген ақ желеңді дәрігерлерге қандай құрмет көрсетілсе де артық етпейді.
Күні-түні аса қауіпті вирустың ошағында, науқастардың жанында болу үшін жүрек керек. Кейде медицина қызметкерлерінің соншама ұмтылғанына қарамастан, қайтыс болған адамдарды көргенде жүрегің қарс айырылады. Мен ауруханада дәрігерлердің адам өміріне араша түсіп, жанталасқан сәттерінің куәсі болдым. Сондықтан дәрігерлерге басымды иемін! Бар жақсылыққа ие болсын! Алла қолдасын!
Дертіміз асқынып, өмір мен өлімнің ортасында жатқан кезде кім жылы сөзін айтып, жаныңа келсе, сол адам ұмытылмайды екен. Соның бірі – Атырау облысының әкімі Махамбет Досмұхамбетов. Бірнеше рет ауруханаға келіп, ауырып жатқан адамдармен сөйлесіп, науқастардың жағдайымен танысқан әкімнің адамгершілігіне тәнті болғанымыз рас. Дәрі-дәрмектің дер кезінде жеткізілуін, аурухананың сырқаттарға керекті аппараттармен қамтамасыз етілуін үнемі қадағалап отырды. Қауіпті індет дендеген кезде бұқара халықпен жақын болып, басына қиындық түскен жандармен қайғыны бөлісе білу – парасаттылық.
Қазір жағдайымыз жақсарып, денсаулығымыз қалыпқа түсті. Отбасымызға аман оралдық. Әлі де үйден дәрігерлердің белгілеген емін алудамыз. Учаскелік дәрігерлер келіп, қызуымызды өлшеп, күнделікті нұсқауларын береді. Біз секілді мыңдаған адамды қауіпті індеттен құтқарып қалған №2 аурухананың бас дәрігеріне, орынбасарлары мен дәрігерлерге, орта буын медицина қызметкерлеріне, тазалықшыларға, бәріне разымыз. Бұл ауруханада жұмыс жақсы жолға қойылғанына куә болдық.
Айналайын, ағайын, карантиндік шектеулерді, жеке бас гигиенасын сақтағанымыз жөн. Деннің саулығы, елдің амандығы үшін дәрігерлер айтқан талапқа бағынайық. Той, садақаны әзірше қоя тұрайық. Өзіміздің де, өзгенің өміріне қауіп төндірмейік. Сонда ғана халқымыз аман болады, еліміз өркендейді. Аман болайық, ағайын!
Ілия ЖАҚАНОВ,
Қазақстан мен Қырғызстанның еңбек сіңірген қайраткері,
композитор, өнер зерттеушісі,
«Отан» орденінің иегері
Атырау облысы