Елбасының еңбегі қандай құрметке де лайық

Тәуелсіздіктің бастапқы жыл­дарын­да­ғы еліміздің ауыр жағдайын бәріміз басымыздан кештік. Жоқшылық пен тапшылықтан тарығып, тіршілігі тоқтап, үдере көшкен ауыл жұртынан қалмай, қалаға ағылдық. Әлдекімдердің шамасы ірі орталықтарға қоныс аударуға жетті. Жоқ-жұқаналар елсіз, егесіз шағын қала­шық­тарды паналап, оны қарбаласқа толы үл­кен ауылға айналдырды.

Әлі күнге есіме алсам, төбе шашым тік тұрып, құйқам шымырлай жөнеледі. Қа­лай күн көрдік? Не жарық жоқ. Не жылу жоқ. Не су жоқ. Не жалақы жоқ. Бал­кон­дарымызға қойған пештерімізге ескі-құсқы аяқкиімді жағып, ас-ауқат пісірген күндер ұмытылар ма. Сөйтіп жүріп аяқтарын апыл-тапыл басқан егіз ұлымның соңынан дүниеге тағы нәресте келді. Балабақшалар жабылып қалған. Емізулі бөбегімізді көте­ріп жүріп те жұ­мыс­тан қол үзбедік. Айлап, жылдап алынбаған айлықтан күдер үзіп, мек­тепті тастап, мұғалім құрбыларым құ­сап қап арқалап, Қаратау мен Ақмола, Новосібір арасын жол қылып, аралап кетпесем де, нарықтық эко­номика өз де­ге­ніне көндірген.

Дегенмен, елең-алаң заман өз заңына ба­ғындырса да, ілгергі үміттен көз жаз­ғызған жоқ. Өйткені мен де қалың көп­ші­лік секілді мемлекетімізді бастап алып келе жатқан басшымызға сендім. Тәуекелге басын тіккен Нұрсұлтан Назарбаевтың орнында бас­қа біреу болғанда мемле­ке­ті­міз­дің халі қан­дай болатынын көз алдыма елестете алмаймын. Өйткені бірде қатты айтып, бірде жұмсартып, бірде ар­қадан қағып, бірде қамшылап отырып, халқын экономикалық тығырықтан аман-есен алып шығып, енді ғана аяғына тұрған сәбидей әлжуаз жас мемлекетін ыдырау мен құлдыраудан аман сақтап қалған Нұрсұлтан Әбішұлының өлшеусіз ең­бе­гін әсте жоққа шығаруға болмайды. Ке­меңгер көшбасшы мемлекетімізді ауыр сынақтан сүріндірмей өткізіп, жа­һан­дық сын-қатерлер туғызып жатқан әлемдік тәртіптің тұрақсыздығынан зардап шектірмеуге мейлінше тырысып, дамудың қазақстандық жолын салып берген адам. Алтай мен Атырауға дейінгі ұлан-ғайыр даламыздың шекарасын ше­­гендеп бекітіп берді. Абылай бабамыз армандаған астананы салды. Алты құрлыққа ұялмай көрсете ала­тын ғажайып шаһарға айналды. Қан­тө­гіс­терге жол бергізбей, соғыссыз отыз жыл басқарып, елге бейбіт заман орнатты. Өркениетті елу елдің қатарына қосты. Тәуелсіз мем­ле­кетіміздің ір­ге­та­сын кө­теріп, негізін қа­ла­ған Елба­сы ел хал­қын ғана емес, дүние жүзін таңғал­дырып, билікті өткізіп берудің өзіндік үлгісін жүзеге асырды. Әлемдік қоғам­дастықтағы саяси беделі жоғары, Шы­ғыс пен Батыс елдеріндегі, Ислам әлеміндегі, Түркі елдеріндегі, Орталық Азиядағы, ТМД аумағындағы абырой-атағына ешкім де, ешбір алпауыт мемлекеттер де көзжұмбайлықпен қарай ал­майтын, қазақ дейтін халықтың әлем жұрты алдындағы беделі мен абы­ройы үшін парасат биігінен көріне біл­ген, ұлт болашағы үшін үлкен ерлік, салмақты шешім жасаған Н.Назарбаевтың есімі мемлекетіміздің тарихында сөзсіз алтын әріппен жазылады. Тұңғыш Президент – Елбасы, Қауіпсіздік Кеңесінің Төрағасы, Nur Otan пар­тия­сының Төрағасы, Кон­сти­ту­циялық Кеңестің мүшесі, халық қа­мын өз мүддесі санайтын, басшы­лар­дың жаңа буы­нының билікке келуін қам­та­масыз етуді өз міндеті деп санайтын Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев, міне, мен үшін осындай ұлы тұлға.

«Қазақстандықтар Нұрсұлтан Әбіш­ұлы­ның еңбегіне шын бағасын береді, бірақ жарамсақтардың мақтауын халық қабылдамайды. Ол кісі де қабылдамас деймін. Мақтау психологиялық шегінен шыққанда мадақтаған тұлғаға да жағым­сыз пікір тудырады, мақтатып отыр дегендей ой қалдырады, айналып келгенде беделіне де көлеңке түсіреді. Осыдан «табынусыз мәдениет болмайды, ал мә­­де­ниетсіз табыну – қауіп» деген сөз шық­­қан. Қазіргі жастар ақпараттық за­ман­­ның жастары, өзімізді өзгемен салыстырып бағалайды, арзан сөздерге алданбайды. Тарихи тұлғаның беделін бағалау мен оған табынудың арасын айы­­­­ра білудің саяси мәдениеті бізге жетпей жатыр» деді бірде мемлекет және қоғам қайраткері Амангелді Айталы аға­мыз. Жөн-ақ. Өз басым жол көрсетер ал­дыңдағы үлкенді әкеңдей сыйлау, ағаңдай құрметтеу, оның дұрыс бағытын қолдап, бастаған игі істерін аяқсыз қал­дыр­май, соңына дейін жеткізу үшін жал­ғастыру – жағымпаздық, не жеке басқа табынушылық емес, инабаттылық пен имандылыққа негізделген қаза­ғы­­­­мыздың ұлттық құндылығы, адами атри­буты деп білемін. Ендеше Ел­ба­­сының еліміз үшін еткен еңбегі құр­мет­теуге тұрарлық.

Үміт БИТЕНОВА,

Қазақстан Жазушылар одағының мүшесі, Талас аудандық

мәслихатының депутаты

Жамбыл облысы