ДЕЛЕГАТТАРДЫҢ ЛЕБІЗДЕРІ

Бүгінгі форумға мек­тептегі 20 жыл­дық жұмы­сым­ның іс тәжі­рибесін алып келдім. Ұлжан ЕСНАЗАРО­ВА, Алматы қаласын­дағы №138 мектептің мұғалімі: – Оқушыларым пән олимпиадасында ылғи да жақсы көр­сет­кіш­тер­мен көзге түсіп, білім сала­сында әжеп­тәуір нәти­желерге қол жете бастаған тұста Бі­лім және ғылым ми­нистрлігінің пәрменімен 1991 жылы географиядан рес­публикалық дең­гей­дегі Ес­назаров­аның атаулы мектебі ашыл­ған болатын. Бүгінде осы білім ұясы тұрақты жұмыс істеп келеді. Бүгінгі форумға мек­тептегі 20 жыл­дық жұмы­сым­ның іс тәжі­рибесін алып келдім. Атаулы мектепте Қазақ­стан гео­графия­сын алғаш рет жеке пән ретінде оқытуға арналған бағдарла­ма жасалды. Одан кейін 1995 жылы оқулық Білім жә­не ғылым министрлігі мен “Сорос-Қазақ­стан” қорымен бір­лесіп өткіз­ген гу­ма­нитарлық білімді жаңғырту бай­қауында жеңімпаз атанып, қордың гранты бізге бұ­йыр­ған болатын. Қазіргі таңда Қазақ­­станның физикалық гео­графиясы төрт тілге ауда­рылды. Ол бір­тіндеп орыс, тәжік, өзбек мектеп­терін­­де де оқытыла бастады. Оқу-әдіс­темелік кешен жаса­лын­ды. Оның аясын­да көптеген жұмыс­тар атқарылды. Соның бәрінің түйіні ретінде айта­ты­ным – 2005 жылы өзімнің жасаған оқу-әдіс­темелік кешенімнің негізінде Қазақ­стан­­­ның география­сы бойынша оқу-әдісте­ме­лік кешен жасау­дың ғылы­ми негіздері деген тақырыпта доктор­лық дис­серта­циямды қорғап шық­тым. Атаулы мектебімнің жеті мүшесі қазір ғылыми ізденуші. Біреуі жақында кандидаттық диссер­тациясын қорғап шықты. Білім мен ғылымды ұштас­тырып жүрген мұғалім ретінде айтарым, бұл кәсіп бір-екі жылда үйіп-төгіп жеміс бере салмайды, талай белесті артқа тастататын мех­натты жол. Александр МАГ­ДО­ДАРОВ, Беларусь Рес­пуб­ли­касы: Бүгінгі шараны көрмелерді тама­ша­лау­­дан бастадық. Кім­нің не іс тындырға­нын баспа­лар­дан жа­рық көрген осы құн­дылық­тар-ақ тайға таңба басқандай көрсетіп берді. Кітап­тың сапасы мен саны әрқалай болса да, бәрі­міздің көкейімізде бір ғана мәселе­нің тұрғаны анық еді. Ол – ежелгі көршілік қарым-қатына­сымыз­дың, жақын байланысы­мыз­дың қа­жет­­тігі. Өйткені, қай өткелден де бір-бірі­мізге сүйеу бола білсек, тез өте шы­ғарымыз анық. Сондықтан съезді жо­ға­ры дең­гей­­­де өтіп жатыр дей­мін. Шара­ны ұйым­­­дастыруға қан­ша­ма күш жұмсал­ғаны көрініп тұр. Қазақ­стан­ның білім саласы­нан үйренетін нәрсе көп екен. Мұндағы ин­новация­лық жобалар қызық­ты­рады. Интерактивті тақтамен жұм­ыс істеу тәсілдері бойынша біл­мей­тін жақтарымызды толтырып кетіп барамыз. Беларусьтен келген 27 адам­ның әрқайсысы бір-бір кемел ойға кенеліп, жаңашыл бір үлгіні іліп барады деуге толық негіз бар. Мажиддин САЛИ­ХИД­ДИНҰЛЫ, Тәжік­­станның “Маориф ва Фарханг” баспасының қызметкері: Астанада біздің бас­па бірінші рет өз өнімдерін таныстырып отыр. Негізінен жоға­ры оқу орындары мен мек­теп­терге оқу­лық­тар шығарумен айна­лы­самыз. Табы­сымыз айтарлықтай. Тәжікстан­нан 20 адам келдік. Бәрі білім сала­сын­­да талай жылдан бері жемісті ең­бек етіп келе жатқан білікті ұстаздар. Ал, съезге қатысу себебіміз туралы ай­та­­тын бол­сақ, Қазақстан мектеп­тері­нен үйре­нетін үрдістер өте көп деп естиміз. Әлемдік стан­дартқа өт­кен мек­тептердің тәжіри­белерінен үй­ренгіміз келеді. Рухани қарым-қаты­настың осындай тамаша жолын енді еш­бір қиындық бұзбасын деп тілеймін. Андрей РОГО­ЗОВ, Ресей, орыс тілі мен әдебиетінің мұғалімі: – Барлық адамзат баласына ортақ бір құн­дылық бар. Ол – білім. Сондықтан осы ізгілік шырағын ізде­ген адамдар міндетті түрде бір нүктеде жолы­ғы­сып, бір кемеге тағдырлары байлана­ды. Бүгін сондай ой-мүдделері бір жан­дар бас қосуда. Және бұл сала адам бала­сының игілігі үшін ғана қыз­мет ететін болғандықтан, мұнда тек оны шын көңілмен қалаған зиялы жан­дар тоғысты деп есептеймін. Өзім орыс тілі мен әдебиеттен са­бақ беремін. Оқыған-тоқығаным бір басыма жететіндей де. Бірақ өзін бол­дым, толдым деген адам ештеңе біл­мейді деген сөз бар емес пе? Сон­дық­тан мұндай қорытын­дыдан қорқа­мын. Үнемі бір жаңалық тапсам деп ізде­не беремін. Съезден көп жаңалық күте­мін. Астана қатты ұнады. Бұл сөзді жәй көңілге қарап айтып отырған жоқпын. Әуежайда автобустан кеші­гіп жалғыз өзім қалып қойдым. Ешкімнің телефон нөмірін білмей­мін, тағы бірде-бір адамның аты-жөні есте жоқ. Бірақ осы аралықта қаншама жанның жылы сезіміне бөленіп үлгердім. Жолда қалдыр­мады. Әйтеуір әркімнен сұрастыра келе съездің өтетін орнын тауып ал­дым. Шараның дәл үстінен түстім. Ольга МЫРЗА­КЕЛ­­ДИЕВА, Көк­ше­тау, қазақ тілінің мұғалімі: Қырық төрт жыл­­дан бері мұғалім­мін. Орыс мектебінде қазақ тілінен сабақ бере­мін. Біраз оқулық­тың ав­торы­мын. Со­ның ішінде 6-сыныптың оқу­лығын жаздым. Тағы да басқа еңбектерім жетер­лік. Оның бәрін тізбелеп айтпай-ақ қоя­йын. Еңбегіңнің бағасын өзгелер беруі керек қой. Ал мен мына съезге мол үміт артып келдім. Әлемнің әр елінен саңлақ мұға­лімдер жинала­тынын естіп, тағатсыз­дана күттім. Игі жақ­сы­ның басы қосы­лып, білім сала­сының түйткілдерін бірге шешуге, бірлесіп іс жүргізуге бекінуі қанат­тандырды. Осыдан мен де өзіме кере­гімді тауып қалармын-ау деген үміт оты жылтырайды. Өңірлердегі мұға­лімдер үшін бұл шара бір жылға руха­ни азық болды деп ойлаймын. Қабиба БӨЛЕК­БАЕВА, Атырау облы­сы, Қызылқоға ауда­ны, Мұқыр орта мек­тебінің оқу ісі жөнін­дегі мең­герушісі: Бұған дейін де бір­неше мәрте рес­пуб­ликалық семи­­нар­ларға, жаңашыл мұғалім­дердің форумына қатысып, өзара тәжірибе ал­масу жағынан кенделік кешкен жайы­мыз жоқ. Жеке кіта­бым жа­рық көрген. Ал енді мына съезден не күте­сің десе, одан үлкен әсермен ора­лып бара жат­қа­нымды айтар едім. Заман талабына сай болуы үшін қазақ мектептеріне қа­зір­гі таңда не керек, жастарды әлем­дік деңгейдегі біліммен сусындату үшін ауыл мектеп­теріне не керек, жұ­мыс­ты қалай ұйымдастыру керек деген сияқты көкейдегі көп сауал­дың біразына нақты жауап тапқан­даймын. Мұнда үйренген­дерімді мектептегі жұмысыма үйлесті­ріп, одан әрмен қарай да оқыған-түй­генімді шәкірттерімнің бойына дары­­­туға тырысамын. Отыз жылдан бері ағылшын тілінен сабақ беріп келемін. 2007 жылы АҚШ-та өткен дүниежүзілік байқауға қатысып, Американың гран­тын жеңіп алдым. Америкада, Жапо­нияда жұмыс істеп жүрген шәкірттерім бар. Ұстазға осы мерейден асқан не бар? Лилия БАПАСЯН, Армения, баспагер: Меймандос қазақ халқы бізді ұзақ уа­қыт көр­меген ең жақын досындай ыс­тық құшағын жайып қарсы алып жатыр. Мұн­дай сезімдер ешбір сөздің қауы­зына сый­мас еді. Бізді Білім вице-министрінің өзі бастап келді. Съезде көп әріптес достарды таптық. Осын­дай бауырмал қарым-қатынас­тар жалғаса берсін, Армениядан келген жеті адамның ті­легі осы. Ендігі кезекте қазақтар біз­­­дің елге келіп, бір-бірімізбен ара­ла­сып-құра­ласып жатсақ, жаман ба? Осындай бай­ланысқа жететін түк жоқ. Болат ӘБДІ­КӘ­РІМ­­­ҰЛЫ, агроуни­вер­си­теттің оқыту­шысы: Мұндай халық­аралық басқосулардан өзіңе пайдалы көп нәр­се алуға болады. Ең бас­­­ты­сы, басқалар­дан қай жағымыз осал еке­нін, неміз­бен озық екенімізді айыра білу үшін де мұның пайдасы ұшан-теңіз бе деп қалдым. Өйткені, бұл жағынан Ре­сейден үйренетін нәрсеміз көп. Олар­­дың озық тәжірибелерін қол­данудан тартынбауы­мыз керек. Абай данышпан: “Оқу-білім – орыс­та” дегенде, қазақты менсін­беген­дік­тен айтқан жоқ қой, қайта туған халқына шын жаны ашы­ған­дықтан өзгенің озығынан жиренбе­сін, жақ­сы­сы­­мен жанын байытсын деген оймен жұртты орыстан үйренуге үнде­ген жоқ па? Сол сөз әлі ескірген жоқ.