Белгілі суретші Марат Тұрғамбайдың «Кешкілік» картинасы әйел образына құрылған. Кейіпкердің сұлулығын табиғатпен үндестіріп, оны ақыл таразысына салған шебердің туындысы үлкен іңкәрліктен бастау алғаны көрініп тұр. Бұл – автордың музасы болуы да мүмкін. Себебі модель бірнеше картинасында кездеседі.
Бояудың қыр-сырын терең меңгерген суретші бейнелеу өнерін ұлттық дәстүрмен сабақтастырып, портрет сомдауда жігерлі күш жұмсады және оны гиперреализммен байланыстырды. Аталған картинадан соны байқауға болады.
Суреттегі ару ақ түсті водолазка, қызыл дақтармен сәнделген ұзын белдемше киіп, қоңырқай түсті шәлісін үстіне жамыла суреттелген. Басын тік көтере ұстап өпкен желдің ырғағын сезінуде. Оң қолын нәзік әрі жұмсақ бетіне әлсін тигізсе, сол қолына кітап ұстаған. Кейіпкердің бет-әлпетіне жағылған бояуға қарап, оның заманға сай әдептелгенін аңғаруға болады.
Жанарын төмен қадап, жұпар ауаны мейірлене жұтып, ішкі эмоциясын сыртқа шығаруда. Бұл оның бақытты сәтінің бір бекеті секілді қуаныштан басы айналардай шалқып отыр. Өз сезіміне өзі мастанып, бір ғажайыптың болатынын алдын ала сезгендей. Көзқарасынан аздап күрсініс те байқалады.
«Кешкілік» картинасы тек композицияның негізі болып тұрған кейіпкерге ғана назар аудартады. Ал артқы план тек ашық түстермен ғана шешім тапқан. Кенептегі оқырман қыздың бір сәттік көңіл күйі қылқалам ұшында тербеліп тұрғандай қайран қалдырады. Суретші бәлкім ақын болса:
«Мұңаймашы,
Түспесін еңселі арман.
Ықыласын бір саған аударар ем,
Ыңғайыма осы бір көнсе жалған»,
деп жазар ма еді!? Сұлуға сұқтану сүндет емес пе?
