Тағзым етудің қазақы жолы

Қай мемлекетті алып қарасаңыз да өзі­нің шежіре-тарихын, тағдыр-талайын зерттеп оны ұлттық идеологиясына тірек етуді көздейді. Қазақстан да осы үрдістен шет қала алмайды. Ол да өзінің идеологиялық бағыттағы қам-қарекетін жасауға тиіс. Бұл үшін оны ешкім кінәлай алмайды. Біз де өткен шағымызды ұлттық идеология биігінен қарастырып, оның өрескел бұрмаланған тұстарын қалпына келтіруде аянып жатқанымыз жоқ. Тарихымызды ұлт­тық идеологиямыздың өзегіне айналдыру жолында атқарылған жұмыстар қомақты. Алайда осы бағытта көңілге кірбің ұялататын, халқымыздың көңіліне қаяу түсіретін жағ­даяттардан толық арылып кеттік деп айта алмаймыз. Әсіресе жалпы алғанда болма­шы нәрсе болып көрінгенімен, өзегінде өзгенің бүкір пиғылы бүркеніп жатқаны анық аңғарылатын кейбір көріністер қоғамның ашу-ызасын тудырып жүргені белгілі. Солардың бірі ретінде кешегі ортақ тарихи оқиғаларды желеу етіп алға тартатын, халықтың көңіліне, тарихи жады мен санасына тікелей кері әсер ететін жобаларды атап өтуге болады. Мәселен, «Георгий лентасының» елімізде еркін таратылуы, оны халқымыздың бір бөлігі өткен тарихымыздың жарқын белгісі ретінде қабылдауы, сондай-ақ «Мәңгілік полктың» елімізде аяғын алшаң басуы ойландырмай қоймайды. Бұл жағдай тікелей қауіпсіздік мәселесіне қатысты екенін терең түсінетін жамағаттың қатары қалың. Ал осынау топтың мүддесі әлсіз ескерілуде. Осылай жалғаса берсе, мұның соңы қоғамдық келісімге сызат түсіруі әбден мүмкін.

Мамыр айының алғашқы он күнінде қара-қызғылтсары түсті «Георгий ленталары» қоғамымызда сәнге айналады, көзді де, көңілді де жаулап алады. Осылайша, Екінші дүниежүзілік соғысқа нүкте қойылған күндер өзге тараптың идеологиялық тұрғыда қысым жасайтын құралына айналып бара жатқанын сезінбей қоймайсың, сөйтесің де әрі-сәрі күй кешесің.

Ресей патшайымы Елизавета тұсынан бас­тау алған «Георгий лентасы» кеңестік кеңіс­тік­те де аз «қызмет» еткен жоқ. 2000 жылы Ресей «Георгий даңқын» әскери орден ретінде қайта жаңғыртса, іле осы елде 2005 жылдан бастап, яғни Жеңістің 60 жылдығына орай «Георгий ленталарын» 9 мамыр күні қар­саңында кең ауқымда тегін тарату жолға қойыл­ды. Акциядан қазақстандық қоғам «қарық» болды.

Шын мәнінде біздің қоғам алғашқыда отар­лау­шы патшалық Ресейдің белгісін ұлықтап жүргенін білмеді. Кейін оның шығу тарихын білген соң көпшілік одан теріс айналды.

Иә, біз өзгенің құрмет тұтатын белгілеріне қарсылығымыз жоқ. Бірақ оларды ұлықтау, насихаттау өз аймақтарында жүзеге асырылуы­ керек. Өйткені әрбір мемлекеттің өзіне тән белгілері, өз ұстанымдарына, ұлттық идео­ло­гиясына сәйкес келетін нышандары бар. Ол басқа елдерге тән белгілердің көлеңкесінде қалмауға тиіс. Қазіргі таңда «Георгий лентасын» саналы түрде тағатын отандастарымыз баршылық. Олар өздерінің бұл әрекеттерін 1941-1945 жылдар аралығындағы соғыста қаза тапқандар мен осы соғыстың ардагерлеріне көрсеткен құрметім деп ақтайды. Ал екінші біреулер «Георгий лентасын» кеңестік заманды аңсайтындықтан тағады. Үшіншілері – әлгі лентаны жай ғана қызық көріп тағатындар. Негізінде «Георгий лентасына» құрметпен қарау бүгінгі қазақ қоғамына лайықты емес. Өйткені бұл – азаттық, тәуелсіздік үшін жанын берген ата-бабаларымызды құрметтемеу белгісі. Ұлттық идеологиямызға, шынайы қалауымызға өзгенің пасық пиғылының кө­лең­­ке­сін түсірмеуіміз керек.

Құдайға шүкір, елдігімізден молынан хабар беретін көрікті де мазмұнды нышандарымыз, белгілеріміз бар. Бұл жағынан келгенде ешкімнен кем емеспіз. Міне, осындай дүниелерімізді кеңінен насихаттауымыз керек. Сонда жат идеология жасқанып, есігімізден қарай алмайды.

Қорыта айтқанда, өткенді ұлықтауда, батыр бабаларымыздың аруағына тағзым етуде өзіміздің жолымыз бар. Бізді осы жол адас­тырмайды.