Қыран қазақ

Жоғарыдағы төрт батырдың бірі – Талғат Бигелдинов 1922 жылы 5 тамыз күні қазіргі елорда іргесіндегі Май­ба­лық ауылында туып, 1940 жылы Сара­тов әскери-авиация мектебіне қа­был­­данады. Батыр атамыз өзінің есте­­лігін­де бойының аласалығы салда­ры­нан оқуға ілікпей қиналып тұрған сә­тін­де кездейсоқ ұшырасқан тәжірибелі маман «мына баланың көзінде от бар екен, мұны сынақсыз қабылдаңдар» деп үкім ет­кені жайлы айтады («Егемен Қазақ­стан», 4 мамыр, 2018). Сөйтіп, 1942 жылы оқуын тәмамдап майданға аттана­ды.

Гвардия аға лейтенанты Талғат Бигел­диновке 1944 жылы 26 қазанда Знаменка және Кировоград қалаларын азат ету кезінде көрсеткен ерлігі мен жауын­герлік шеберлігі, әуе шайқас­та­рында жаудың 4 ұшағын атып түсіргені үшін Кеңес Одағының Батыры атағы беріледі. Ал екінші рет 1945 жылы 27 мау­сымда Краков, Оппельн (қазіргі Ополе) қала­ла­ры үшін болған шайқастарда эскадрильяны шебер басқарғаны және ерліктері үшін екінші рет Батыр атағы табысталады.

Биыл туғанына ғасыр толып отырған қыран қазақ Талғат Жақыпбекұлы жайлы жазылған алғашқы еңбек жазушы Савва Морозовтың «Дважды Герой Советского Союза Т.Я.Бигельдинов» атты кітабы 1948 жылы Мәскеуде жарық көрсе, қазақ қаламгері Сәуірбек Бақбер­ге­новтің «Талғат» атты хикаяты 1950 жылы Алматыда басылып шыққан екен. Сондай-ақ тәуелсіздік жылдары батыр атамыз жайлы «Жүрекжарды» және «Батыр Бигелдинов» (реж. Алмас Әбдік) атты деректі фильмдер түсірілсе, жақын жылдары «Қыран текті» атты туынды да көрерменге жол тартты.

Осы орайда біз жоғарыда аты атал­ған шығармалар мен кино туынды­лар­ды пайдалана отырып, әлем журналистикасында бұрыннан бар ретроспективалық сұхбат жанрын пайдаланып, батыр атамызбен әңгіме өрбіттік.

– Талғат Бигелдинов Ұлы Отан соғы­сында үш дүркін Кеңес Одағы­ның Батыры атағын алуға лайық іс атқарған дейді. Осы рас па?

– Ұлы Отан соғысы кезінде Бас қол­басшысы Сталин кезінде мынадай бұйрық шығарған. Егер истребительдер 15 самолетті атып түсірсе, оған Батыр атағын беру керек. 30 самолет құлатса, екінші мәрте Батыр атағы берілсін. Ал біздің штурмовик 80 дүркін аспанға көтеріліп шайқасқа қатысса Батыр атағы беріледі. Егер 160 рет ұрыс салса, Кеңес Одағының Батыры атағы екінші рет беріледі. 330 рет ұрысқа қатыса үшінші мәрте... Мен штурмовикпен 305 рет ұшып, екі дүркін Батыр атағын алдым. Бұл – үш дүркін Батыр атануға лайық норма.

– Жоғарыдағы шайқастар ішінде айрықша есте қалғаны қайсы?

– Тоғыз самолет қатар самғап келеміз. Мұны «тоғыздық» дейді. Сол жағымда звено командирі Шишкин ұшып келеді. Бір кезде радио: «Будтье внимательны! На целю до шестидести истребителей» деді. Жаудың ұшақтары үш белдеумен ұшып келеді екен. Біз де бағытымызды өзгертпей қарсы ұштық. Ә дегенше атыс басталып кетті. Бірінші звеноның бір ұшқышы дұшпанның самолетімен соғысты. Қою түтін бұрқ етіп, қып-қызыл жалын лап етті. Көз алдымда, қас-қағымда жарылып кетті. Екінші звеноның қайда кеткенін таппай қалдым. Оң жағыма қарасам, командирім бір бүйіріне қисайып барады. Оның аударылып бара жатқанын білдім. Жан-жағыма қарасам, Шишкиннің самолеті маған қарай келе жатыр екен, қуанып кеттім. Сөйткенше болған жоқ, ол да ғайып болды. Заңғар аспанда жалғыз өзім қалдым. Қарасам, немістің әйгілі «Мистер Шмидт-109» деген истребителі төніп келеді екен. Маған қарай төпелетіп, оқ жаудыра бастады. Менің желке тұсыма шығып атқыламақшы. Сезе қойдым да жалт беріп қайырыла тартып, артына шықтым да оны атып түсірдім.

Сөйтсем, мен атқан самолеттің иесі не­містің атақты ұшқышы болып шықты. Самолет өртенгенімен, өзі тірі қалыпты. Неміс «Мені атып түсірген кім?» деп сұрапты. Кеңес Одағының тұңғыш Батыры Николай Каманин менің дивизия командирім еді. «Міне, сенің самолетіңді атып түсірген мына қазақ» деп мені көрсетті.

– Алғашқы Батыр атағы қалай берілді?

– 1944 жылы Днепр жағасындағы Кировградта шабуылға шықтық. Екі жақ та осы араға бар күшін салып жатқан кез. Шабуыл дегенде, майданның өн бойында емес, ең маңызды нысанды көздеп, соған тұс-тұстан атқылап, бар-жоғы үш шақырым «тулақтай» жерді артиллерия да, авиация да төпелеп, танкілер де шепті сол тұстан бұзбақшы. Сөйте-сөйте, бұзылған шептің арнасын кеңейтеді. Сол жер бұзылса алу оңай.

Менің міндетім – Днепрдің жағасын­дағы жаудың жасырып қойған танкілерін жою. Бізді қорғай ұшатын истребительдер бөлінді. Командирі – Сергей Луганский. Ұшып бара жатырмыз. «Сергей, қалай жағдайың? Тапсырма есіңен шыққан жоқ па, білесің бе?». «Білемін, ұмытқан жоқпын» дейді. «Жақсы. Онда кеттік. Егер көзіңе бір нәрсе шалынса, маған алдын ала айтып қой» деп қоямын. Ұшып келеміз. Жермен байланыс сайрап тұр. Менің майдандағы бүркеншік атым – «230». Бір кезде командирдің «230!» деген даусы саңқ етті. «Тыңдап тұрмын!». «Алған бағытыңмен тіке ұша бер! Жау бомбалаушыларының жолын кес!» деп бұйырды. Қарасам, сол жағымнан топтанып қарға секілді жаудың жиырма шақты самолеті екі топ болып қаптап келеді екен. Дереу самолетімді көлбеу салдым. Қиялай ұшып отырып жаудың бүйірінен шыға келдім. Құйын соққандай, мидай араласып, құж-құж болып кеттік. Олар да атады, біз де атамыз. Кімді кім көздеп жатқанын біліп болмайсыз. Қиян-кескі, қым-қиғаш атыс. Немістің бомба тиеген ауыр самолеттері ыңыранып оңға-солға бұрып үлгергенше, мен қарлығаш сияқты, ана-мына жерден лып етіп шыға келіп, атып жүрмін...

Қарасам, немістің бірде-бір самолеті жоқ. Днепр жаққа кетіп қалды ма деп зәрем ұшты. Содан кейін бәрін жинап алдым да, командирге «Ұрыс аяқталды. Нысананы атқылауға рұқсат беріңіз?» дедім. «Саған «қожайын» алғыс жария­лады. Бомбыла!» деді. Нысанаға жетіп келіп, немістің танкілерін жасырулы тұрған жерінен бұрқ-бұрқ еткізіп тас-талқанын шығардық та, өз жағымызға кеттік. Бәріміз аман-сау, басымыз түгел.

Осы реткі аспандағы айқасты майдан командирі Иван Конев өз көзімен көріп «штурмовиктер алты самолетті, ал истребительдер сегіз самолетті атып тү­сір­ді. Штурмовиктер мен истреби­тель­­^­дердің командирлері кешке дейін Ке­ңес Одағының Батыры атағына ұсы­нылсын!» депті. Ол кезде мен 20 жас­тамын. Сөйтіп, мені батырлыққа Иван Конев өзі ұсынған.

– Екінші мәрте Батыр атағы қалай берілді?

– Біздің әскер немістерді қуа-қуа, Висладан өтіп кетіп, Сандомирдің жанындағы плацдармды алды. Жалпы, плацдармды алу қиын. Қаншама адам қырылады. Ал бұл жолы плацдарм дап-дайын қалпында қолымызға түсе қалды. Немістер есін жиған кезде ешқандай амал да, күш те қолдана алмай қалды.

Маған армия командирі Алексей Жадов айтты: «Әй, Бигелдинов сен барлаушысың ғой, күн демей, түн демей мына плацдармды күзетесің. Түнде өзің ұш. Күндіз эскадрильяң ұшып жүрсін. Бірақ байқа, осылай қарай біреу өтетін болса, сені өзім-ақ атып тастаймын», деді.

Барлап ұшып жүріп қарасам, таң алдында Сандомирға қарай қарақұрым танк қаптап келеді. Екпіндері қатты. Көрдім де, КП-ға жеделдетіп қоңырау шалдым. «Осылай да осылай... Сан­домирға баратын екі жолда да қаптап танк келе жатыр. Әрқайсысында кемі қырық шақты» дедім. Маған «Анықтап тексеріп, байқа» дейді. Мен айтамын: «Анықтап қарадым, танктер қаптап келеді. Тезірек қимылдау керек. Маған бір группаны беріңіздер! Шабуылды бастауым керек. Әйтпесе, кеш қаламыз. Плацдармды бұзады!!!» дедім жан дау­сым шыға. Лезде дайын болған 40 само­летті алдым да, көкке зу-зу ете қалдық. Ал егер 15 минут кешіктік пе... бітіп едік... Өйткені олар шахмат тақ­тасындай шаршыланып, мұздай қаруланып, сақадай сай келе жатыр еді. Көп болса, 5 шақырым ғана қалған еді.

Сөйтсе, Конев «Барлаушы ұш­қыш­тарың кім еді?» деп сұрапты. «Бигел­динов». «Анау бақырауық (крикун) па?» депті. Оны кейінірек адъютанты айтып берді. «Бақырауығы несі?» десе, «Мен оны бақырауық деп атаймын» депті. Себебі мен барлаушымын ғой. Менің радиостансам қуатты. Мен сөйлеген кезде барлық радиостанса тоқтап қалады екен. Сөйтсе, «мына бақырауық қайтеді-ей!» дейді екен. Сонда Конев «О, мынау сол Бигелдинов пе?» «Иә». Сөйтіп, сол жолы тағы мені Кеңес Одағының Батыры атағына өзі ұсынды.