Коллажды жасаған – Зәуреш СМАҒҰЛ «EQ»
Дәуір сырын толғаған «Солдат соғысқа кетті» романының әлеуметтік, фәлсафалық, психологиялық, көркемдік қырлары барынша байтақ. Себебі, «Өмір өткелдерінің теңізінде жүзген» (Бауыржан Момышұлы) Кемел Тоқаев жаралы жылдардағы сайыпқырандардың ерлік қимылдарын, кісілік, ірілік келбеттерін, алуан-алуан мінез қайшылықтарын, адам характерлерінің әралуандығын әрі іштей арбасуларын, ой, сезім, мінез-құлық, ерік-жігер, түйсік, тілек, елес, қабілет, дағды сияқты тағдыршешті психикалық әрекеттерін көркемдік логикаға шеберлікпен бағындыра біледі. Ақ тарыдай ақтарып, толғаныспен тебіреніп, кестелеп, қан тамырларын солқылдата жазу – Кемел Тоқаевтың ұстанымы.
Роман атауының өзінде мұңлы сыр бар. Соғысқа өздігінен тіленіп, көксеп адам баласы бармайды. Соғыстың өзі адамзатқа төнген алапат апат, зұлмат, лаң, қара құйын, зобалаң. Бір сөзбен айтқанда, трагедия. Трагедиядан құтылу үшін, Отанды қорғау үшін, дозақ отына өртенбеу үшін әскери-саяси жағдайда үздік амал-тәсілдерді шеберлікпен пайдалану, қолдану, соғыс жүргізу әрі өнерін жетілдіру яғни стратегияны және тактикалық барлауды – әскери барлауды күшейту. Осы тұрғыдан келгенде, «Солдат соғысқа кетті» дәуірнамалық романында ұлттық-патриоттық, гуманистік құндылықтар, қазақ жұртының бастан кешкен сұмдық көріністері де басты кейіпкер балалар үйінде өскен, әскери училищеде оқыған Мұхамедтің телеграф стилімен жазылған соғыс күнделіктерінде, логикалық пайымдауларында және тағдыр теперішіне уыздай шағында душар болған, майдан сахнасындағы тегеурінді іс-әрекеттерінде, лидерлік мінезінен де анық байқалады.
Жазушының фәлсафалық ойлау мәдениетінде, стилистикалық шеберлігінде шығарманың шырайы мен шынайылығын көрсететін тоғыз қырлы, тоқсан сырлы диалогтер, тарихи деректер, психологиялық иірімдер, ой шұғыласына бөленген сырлар жеткілікті. Тағдыр талқысына түскен Мұхамедтің тектілік тағылымы, адамшылық дәні мына бір баяндауынан танылады: «Атамыздың атамекені Қаратал өзенінің бойы болады. Қыс түсе қалың ауыл маңыраған көп малмен бірге қалың құм ішіне, көп шағылдардың арасындағы Үшөзек қыстауларына көшіп, көктемге қарай өзенге ойысады екен. Қаратал бойы кең жазық, көк шалғын, малға да, жанға да жайлы құтты мекен. Әкем бес ағайынды екен. Ағалары Құшай, Төле, Өте, інісі Мырзахмет ауызбірлігі мықты, іргесі ажырамаған ажарлы туыстар бопты. Ауылға жаңа өкімет орнағанда Өте Совет жұмысына араласып кетіпті. Кейін Советке сайланады, ел басқарады. Сірә, белсенділігі мен асыра сілтеушілігі асып кеткен бе, қалай, жұрт ұжым боп бірігіп жатқанда бір түнде жазғы қоныс Кәлпеден көше жөнеледі. Алматыға аялдамай, қырғыз асып кетеді. Жалғыз көшпей, інісін ерте кеткен. Әлі есімде, 30-шы жылдың жазында екі үй Пішпекке тақау, кендір егетін шаруашылықта жұмыс істеді. Менің әкем кендір егісінің басында қарауыл қарайды. Айдалада, арық жағасында жалғыз үй отыратынбыз. Қарақұрт деген бәле қалың. Таңертеңгісін керегенің басына құмырсқаша қаптайтын. Ал село маңында, орыстар тұрған жерде қарақұрт аздау. Өте аға біздің үйден бөлек, сол орыстардың қасында тұрды. Әкем момын кісі еді. «Мына қаршадай екі баланы өлтіріп аласың. Жұмысы құрғырды таста. Өзіңнен бұрын қарауылшы Ғизатулиннің үй іші қарақұрттан түгел қырылып қалды. Бас аманында кет!» – деп жаны ашыған кісілерге қысқа жауап қайыратын. «Кісі туған соң өледі ғой. Өлмегенде қайда барады. Одан құтылатын пенде жоқ. Бір Алланың жазғанын көрерміз», – дейтін.
Ашаршылықтың, жетімдіктің, азып-тозудың қасіреті, міне, осындай. Бұл романда Мұхамедтің мергендігі, ерлігі, кісілік ірілігі, турашылдығы, арының тазалығы «Жауға атылған алғашқы оқ» тараушасында әсерлі баяндалған.
Мейірманов өзінің жалған дүниеде татар дәм-тұзының алдын-ала сезінуі де яки «біздің тағдыр шешілген» деуі де оқырманды шошындырады. Себебі, мұның өзі жауынгерлер ортасындағы өрескел алауыздықтың, құпия ойластырылған қастандықтың белгісі. Ой мен сөз зергері бұл жұмбақты оқырманның төрелігіне қалдырады да, Польша жеріндегі Ломда қаласының іргесінде, қан жібермейді деген рас-ау, Мұхамед Мейірмановты өлтірген жаудың қаскөй жылымқұрт жансызымен ұшырасқан... Романда Мейірмановтың аманаты, телепатиялық қасиеті, қоштасу сөзі соншалықты тебіреніске толы.
Мұхамедтің майдандағы өмірі де драмаға толы. Оның басына жөнсіз айыптаулар да тағылды. Власов дұшпандарға да жасырын қызмет етсе де, Мұхамедті «Гитлердің агенті» деп жала жапты. Мұхамед барлаушылар тобында, барсакелмес сапарында болғанда Власов, Рогов-Волков сатқындығына көзі жетті. Бұлар бар құпияны жеткізіп отырды.
«Солдат соғысқа кетті» романында шырғалаңы мен шытырманға толы тартысты оқиғалар, астыртын жымысқы әрекеттер, ар, ұят, иман алдында ішмерездікпен айылын жимайтын жылмақайлар бейнесі суреттеледі. Мысалы, жалақор, арсыз пасық, жұғымсыз сұмпайы Власов- тың көпе-көрінеу ажал оғын жаудырған жау ұшағын атып түсірдім деуі, жалт-жұлт ететін, жалмап жұтатын адамның сайтаны Мұхамедке кіжінуі, ефрейтор Деминнің із-түзсіз жоғалуы, Мұхамедтің Статрапинскийді ертіп алып, оны тауып алуы, ақыл үйретуі, тағдыр тәлкегінен құтқаруы – бәрі-бәрі шығарманың құндылығын арттыра түседі. Осы бір уақиғаға орай Мұхамедтің төтенше батылдығына, ерекше кісілігіне лейтенант Коршуновтың терең толғанысы, көзқарасы қисынды, ұшқыр уәжі былайша өрнектелген: «Кісінің тағдыры шешілер қиын шақта оған болысу, шама-шарқынша көмектесу, төнген қатерден құтқарып алу, әрине, жақсы қасиет. Арыстан жүректі арлы жігіт солай істей алады. Сенің қисық істеріңді түзу ғып ұғатыным, бәлкім, осы мінезіңді білгенім шығар. Бірақ кейде отпен ойнап кетесің. Тәуекел түбі жел қайық емес, әрдайым өтіп кете бермейсің. Бір сәтте, өзің ойламаған кезде басыңа үлкен мін тағылып, өмірден біржола өшіп, жоғалып кетуің мүмкін. Тіпті есіркеген күннің өзінде абыройдан айырылып, мұқалып, шаншылып қаласың. Соғыс заңы, соғыс тәртібі дегеніміз осындай, бауырым. Соғыстың лайсаң толқыны жалмап, жұтып әкетпесін деймін. Ал бізге өмір сүру керек. Шынын айтсам, өлгім келмейді. Өлсең де қор өлімнен аулақ бол».
Детектив жанрының атасы кейіпкерлердің ішкі жан-сезім күйлері мен толқындарын бейнелеуде шеберлік танытады. Яғни әрбір кейіпкердің ойын, дүние тануын, көзқарасын, тілегін, сөз саптауын, мұратын жеткізуде диалогтерді ұсталықпен қолданады.
Соғыс суреттері, табиғат көріністері, жауынгерлердің ой-толғамдарының сөздік-лұғаттық жүйесі көркем, әсерлі. Мысалы, Мамад-ака Бабахунов: «Осы танкіңнен гөрі өзімнің қара жерім жақсы екен. Жатсаң – жылы үйің, тұрсаң – панаң, қатер төнсе – қорғаның» дейді. Немесе қателікке ұрынған Қароев: «Кісіге жамандық тілеу, бәле қуу, мұқату табалау пендешілік, сорақылық екен». Таршылықта, тапшылықта жауынгерлердің тапқырлық танытуы да «Солдат соғысқа кетті» романының танымдық тереңдігін дәлелдейді. Айталық, қардың суын дәкеден өткізіп, қайнатып, тұз қосып денені сергіту, бойды жылыту, хал үстіндегі солдатқа ешкі сүтін беру.
Шығарманың стилистикалық, музыкалық архитектоникасын, психологиялық-фәлсафалық мазмұнын мынадай фразеологизмдер байытқан: «Майдан нағашыңның аулы емес», «төркіндеп жүрген қатындарша», «иттің аузы жайындай», «ақтиіндей аласұрып», «тарттырылған текедей бүрсиіп» т.с.с.
Романның ұлттық сипатын айқындайтын ерекшеліктерді айтар болсақ, бұлар – жазушы қолданысындағы Бабахуновтың қазақша ай аттары мен бата сөзі. Келісті туынды жазудың жетекші шарттарының бастысы – суреткердің шығармашылық психологиясы. Бұл дегеніңіз – өмірлік құбылыстарды өнерге айналдыратын, сыршылдықпен суреттеп сөйлететін ұшқыр қабілет, сұңғыла түйсік. Бұл орайда «Құпия әйелдің» тылсым тұңғиық әрекеттерін тәптіштеп баяндауы айғақ.
Түптеп келгенде, «Солдат соғысқа кетті» романының тарихилық, деректілік, фәлсафалық, гуманистік, стилистикалық тұрғыдан жоғары дәрежеде жазылған көркем мүлік болғандықтан, ұлт әдебиетінің қазынасына лайық бірегей шығарма екендігі сөзсіз.
Серік НЕГИМОВ,
Қазақстанның еңбек сіңірген қайраткері, профессор
