Көрнекті мемлекет қайраткері, ағартушы, әдебиетші Смағұл Сәдуақасұлы 1919 жылы Омбы қаласында шығатын «Трудовая Сибирь» журналында жарияланған «Киргизская литература» деген очеркінде қазақ әдебиетінің жағдайы, оның өркендеуі жөнінде талдау жасаған.
«Ақындардың ішінде халықшыл ақын С.Дөнентаев айрықша дараланады. Оның өлеңдерінің рухы таза қазақша, ұлттық арқауы айрықша берік, шумақтарының жүйелілігі, бунақтарының үнділігі жөнінен, терең мазмұны жөнінен, ең ақыры керемет өткірлігі жөнінен Дөнентаев өлеңдері халық поэзиясының атасы Байтұрсынұлы пен нәзік жанды лирик Жұмабаевтың шығармаларына жетеғабыл», деп жазды. Бұдан байқайтынымыз, С.Дөнентаев – өз заманында-ақ нақты бағасын алған ақын. Ал тұлғаның қазақ әдебиетінің дамуына қосқан үлесі қомақты.
Сәбиттің баспасөзбен байланысы, яғни журналистік қызметі 1912 жылы Павлодардағы Қасым Ертісбаевтың медресесінде оқып жүрген кезінен басталған. Семейдегі мұғалімдер даярлайтын курста оқи жүріп, «Сарыарқа» газеті мен «Абай» журналына өлеңдерін жолдап отырады. Кейін «Қазақ тілі мен әдебиеті», «Социалистік Шығыс», «Жаңа ауыл», «Қазақ тілі» газеттерінде тілші, бөлім меңгерушісі болып қызмет атқарады. Семейдегі журналистік қызметінде ол жергілікті драматургтермен, соның ішінде Жұмат Шанинмен байланыс орнатып, пьесаларды талқылауға араласқан. Ақын драматургияны өте қиын жанр деп есептеген.
Бұқар жырау музейінде сақталып тұрған сиясауытты кезінде Семейдегі «Жаңа ауыл» (қазіргі «Семей таңы») газетінің редакциясы ақынға сыйға тартқан. Аталған басылым 1928-1930 жылдар аралығында шығып тұрған. Сиясауыттың астыңғы жағында латын әріптерімен «С.Дөнентайұлына «Жаңа ауылдан» берілген белгі» деп жазылған.
Жәдігерді кезінде тұлғаның қызы Сәулет Сәбитқызы әкесінің туған жеріне арнайы әкеліп, музейге табыс еткен екен.
Павлодар облысы
