Аязды күнде жүрек жылуын сезінеміз

Лебіз

Азиадаға қатысушы елдердің спортшыларымен бірге қолына қалам ұстаған әріптестеріміз де келгені белгілі. Осы күндері елімізде Азия ойындарын насихаттаумен 2000-ға жуық шетел журналистері жұмыс істеуде. Кеше бізге солардың ішінде Азиадаға ең көп спортшылардың бірін әкелген Қытай елінің журналистерімен әңгімелесудің сәті түскен еді. Дон Лон Джан, Син Хуа ақ­парат агенттігінің тілшісі: – Астанаға осымен екінші келуім. Әр келген сапарым мен үшін сәтті болып жүр. Өйткені, келген сайын бұл қаладан, осы елден кәдімгідей жақсы әсер алып қайтамын. Бұл елдің дамуы тұрақты. Экономикалық, әлеу­мет­тік даму, саяси құрылымдық алға жылжу туралы бүгінше сөз қозғамай-ақ қояйық. Жалғыз Азиа­да төңірегінде, ашылу салта­наты жайында ғана айтып өтсек, елдің барлық даму қарқыны бірден-ақ көзге көрініп тұрады. Алған әсерімді «Таң қалдық», «Тәнті болдық», «Мұндай бола­ды деп күтпеген едік» деген осы үш сөзбен барлық Азиадаға қатысты пікірімді жеткізгім келеді. Бұл тек менің пікірім емес, кеше басқа да шетелдік тілшілермен отырып сөйлескенімізде олар­дың бәрі Азиаданың ойдағыдай, сән-салтанатты түрде өтіп жат­қан­дығын айтқан болатын. Қарап отыр­сам, барлық ұйымдас­ты­ры­лу жұмыстарында сондай бір ұқыптылық, жауапкершілік бар. Сізбен жолығардан бұрын баспа­сөз орталығының ұйымдастырған бір анкеталық сауалнама парағын толтырып едім. Мұның өзінен жұмыстардың жоспарлы, жүйелі өтіп жатқанын көруге болады. Азия Олимпиадалық кеңесінің президенті шейх Ахмад әл-Фахд ас Сабахтың: «Қазақстан 2022 жыл­ғы Қысқы Олимпия ойын­дарын қабылдауға дайын» – деп айтқан сөзінің өзі көп нәрсені аңғартса керек. Бұдан бұрын Чанчунь қала­сында өткен Қысқы Азиадаға Қазақстаннан бір топ журналист келген болатын. Сол кезде қазақ­стандық әріптестеріммен сөйле­сіп, олар бізбен, біз олармен спорт­қа қатысты жаңалықтармен бөлісіп жүрдік. Жалпы, әріптес­тер ара­сында осындай сыйластық болға­нына не жетсін дегім келеді. Азиада кезінде Хок президенті Жак Роггенің 2022 жылы Қысқы Олимпиаданың Қазақстанда өте­ті­нін қолдайтынын айтқанда, бізбен бірге жүрген басқа елдердің де журналистері бұл бастаманы шың көңілмен жылы қабылдады. Менің ойымша, сіздердің ел­дері­ңіз Олимпиада сияқты төрт жыл­да бір  айналып келетін бай­рақты бәсекені өткізуге лайық. Лю Чан, Харбин Күнделікті газет басылымдары акционерлік қоғамы спорт бөлімінің тілшісі: – Мен өзім олимпия ойын­дарының көптеген ашылу сал­танаттарына қатысқанмын. Ұзақ­қа бармай-ақ, 2008 жылда Бей­жіңде өткен Жазғы Олимпиа­даның ашылу салтанаты әлі де бәріміздің есімізден кете қой­маған шығар. Менің жазып-сыз­ғандарым спорт саласына тікелей қатысты болғандықтан, оның үс­тіне көптеген ашылу рәсім­дерін­де болғандығымнан Аста­на­­дағы Қысқы Азиаданың ашы­лу салта­на­тын Бейжіңде өткен Олимпиадамен теңестіріп айтуға болады. Дайындық деңгейлері мен өткізу шеберліктеріне өз ба­сым осын­дай баға берер едім. Ұлттық әуен­дері­ңіз маған қатты ұнады. Мұның бәрі сіздердің ше­жіре­леріңізбен, тарихи-мәдени құн­ды­лық­тары­ңыз­бен тікелей бай­­ланыс­ты екенін бірден аң­ғаруға болады. Қазақстанға келместен бұрын бұл ел туралы азды-көпті мағ­лұматтар білетінмін. Алайда, Қы­тайдағы юанімізді сіздердің тең­гелеріңізге ауыстырған кезде ақшаларыңыздың құндылық жа­ғы­нан әжептәуір айырма­шы­лық­тарын көргенде бұл елдің эконо­микасы жағынан қандай да бір қиындықтар бар екен-ау деген әсерде болған едім. Бірақ, Ас­тана­ға келіп, барлық нәрселерді көзбен көріп, қолмен ұстаған соң ол ойымның мүлдем қате екеніне көзім жетті. Негізінде біздің қытай халқы сезім деген нәрсеге аса көңіл бөледі. Қазақстанға келген бірінші күннен бастап-ақ мейірімділіктің шуағын сезіндім. Сізге мынандай бір оқиға айтып берейін. Осы жақын күндердің бірінде спорттық жарыстар аяқ­талып, енді қонақ үйге қайтайын деген оймен спорт сарайының сыртына шығып мені алып кетуге тиіс автобусты күтіп отыр­дым. Далада минус 20 градустан төмен аяз болып тұр. Автобус біраз кешігіп жатқандай болды. Далада бір 3-4 минөт тұрғанның өзінде қалтырап тоңып кеткенмін. Қай­тадан спорт кешеніне кірейін десем, арасы сәл алыстау болған соң, кері барғым келмеді. Сол сәт­те 10 метрлік қашық­тықта жол тәртіп сақ­шысы авто­тұрақ­тардың қозға­лы­сын реттеп тұр­ды. Менің ана жерде тоңға­нымды көрген болу керек, қасы­ма келді де бір нәрсе деп айта жөнелді. Сөзін ұқпасам да жақ­сылықтың ниетін сезініп, түсі­не қойдым. Сонда автобус келгенше мендегі жол тәртіп сақшы­лары­ның көлігіне барып жылына тұр, аязда тұрып тоңып қалыпсың деген ойы қалыпсың түсіне қой­дым. Сөйтіп, автобус келгенше сол жол тәртіп сақ­шы­сының мә­ши­несінде жылы­нып отырдым. Сол кездегі жүре­гімнің қанша­лық­ты деңгейде ма­сат­­тан­ғанын, жы­лын­ғанын енді тіл­мен жет­кізудің өзі қиын. Арай ҮЙРЕНІШБЕКҚЫЗЫ.