Мұхтар Әуезовтің домбырасын көріп едім

Көп жыл­дардан бері оқырманы болып құмартып оқитын «Егемен Қазақ­станның» (11 қазан 2016 жыл) кезекті са­нында Қостанай қала­сындағы ішкі істер министрлігінің генерал-лейтенанты, бұрын ішкі істер министрі қызметін абыроймен атқарған Шырақбек Қабылбаев атындағы акаде­мияның музейінде Мұхтар Әуезовтің көзін көрген, сол кісінің домбыра-шеберіне арнайы тапсырыспен жасатқан домбырасы жайлы Нәзира Жә­­рім­бетованың мақаласын оқыдым. Қай жылы екені есімде жоқ, жұба­йы­мыз екеуміз Алматы қаласындағы Мұ­қан Төлебаев көшесінде тұратын Шырақ­бек Қабылбаевтың пәтерінде қонақ болу­дың сәті түсті. Шәкеңнің ұлы Марат менің үлкен бажам Қали Қайшыбаевтың кіші қызы Раушанға үйленген болатын. Екеу­лерінің де әкелері бірін-бірі жақсы сый­лайтын, құрметтейтін ескі достар екен, кейін достықтары құдалыққа жалғасыпты. Сол үйде отырғанымда көзіме төр­де ілулі тұрған домбыра түсті. Дом­быраның дүкендерде сатылатын көп дом­­быраларға ұқсас емес екені сырт бей­не­сінен-ақ байқалды. Түсі қоңыр, сағағы ұзын емес, арнайы жасалған домбыра екені көрініп тұр. Мен қызығып кетіп қолыма алып тартып көріп едім, бұрауы бұзылмаған домбыраның өзі сөйлеп, әндетіп тұрғандай әсер етті. Жас кезімнен домбыраға әуестігім болушы еді, сол домбырада бірнеше күйді шерттім, халық әндерін орындадым. Бір кереметі, домбыраны тартқан сайын тартқым келе береді (сол жылдары екі құда да, құдағилар да, Марат та дүниеден өткен еді). Домбыраға қызыққаным сонша, Раушаннан «Әкелеріңнің көздеріндей көріп жүрейін, осы домбыраны маған сыйлашы?» деп сұрадым. Ол: «Бере алмаймын, жақында атаның атында музей ашылмақшы, соған тапсырмақшымыз», деді. Мен: «Онда тіптен жақсы болған екен», деп ризалығымды білдірдім. Газет­тегі мақаланы оқығаннан кейін уәделерін орындап, домбыра құнды жәдігер ретін­де түпкілікті орнын тапқанына, музейге бар­ғандардың барлығы көріп, домбыраның тарихымен танысып, көп мағлұмат алатындарына іштей қуанып қалдым. Егер менде болғанда оның сырын кім білер еді? Өзім де домбыраның тарихын газет­тен оқып білдім ғой, кезінде ешкім айтқан жоқ еді, білсем сұрамас едім ғой. Мырзабек ӘТЕНОВ,  қарт дәрігер, зейнеткер ШЫМКЕНТ