Өткенді аңсаудың астарында не бар?

Әріптесім Қ.Төреғожаның «Мұнан ас­қан қорлау бола ма?!» деген мақаласынан кейін («Егемен Қазақстан», 2011 жылғы 7 маусым) де Көкшетауда жағдайдың түзе­ліп кеткені шамалы. Халықты әрі-сәрі күйге түсіретін мәселелер әлі аяқтан шалуда. Бір ғана мысал айтайын. Еңбек демалысынан оралысымен, Көк­­ше­таудың ірі жарнамалық және қо­ғам­дық-саяси газеттері «Риск-Бизнес» пен «Люби­мый городқа» бас сұғуды жөн көрдім. Бұлардың мақалада жазылға­нын­дай, тіліміз бен ділімізді қорлаған кері кеткен кердең­дікке мүлдем қатысы жоқ көрінген. Менің мақсатым, рес­пуб­ли­ка­мыздағы ерекше екі жобаның бірі – «Көк­ше әуені» тұрғын үй кешенінің тағды­рынан дерек білу. Өйткені, күні кеше теледидардан дәл осы жобадағы «Ақтау ситидің» құрылысы басталғаны жө­нінде жылы хабар берілді. Ал, аталған га­зет­тердің құрылтай­шылары «Көкше әуені» құрылысын жүргізуді өз мойнына алған­дығы жөнінде бастама көтеріп, кеңінен насихаттық шара өткізген болатын. Бірақ, бүгінгі күні нақты істен сыбыс жоқ. Оның үстіне, үлкен жиналыстардың біріндегі таныстыру рәсімінен өзіміз де «Егеменге» мақала жазғанбыз. Қазіргі жарнаманың заманында «Риск-Бизнес» жауапкершілігі шектеулі серіктестігіне келуші жұртшылықтың қатары сейілмейді. Әл-қуаты артқан кәсіпорынның айна­ласы тап-тұйнақтай. Адамдар наза­рын аударар көрнекі­лік­тің барлық амал­дары қарастырылған. Қабырғалары қанат­тас «A STORY» сауда, ойын-сауық кешенінің айналасы да жайнап тұр. Нарық уақытында оны қолдау да керек. Гәп басқада, нарық та, демократия да, га­зеттердің тәуелсіз бағыты да қоғам ру­хы­мен қанаттас болуы керек. Оны сақ­тамау, жұмсартып айтқан­да, көңіл­ге кірбің түсі­реді. Мынаны қараңыз, ғима­рат­­тың салтанатты кіреберісіне таяу таныс бір бейненің тас мүсіні ағараңдайды. Жан-жағы жарқ-жұрқ еткен суретке түсушілер. Алға созылған қолына асылып, балалар ойнап жүр. Осы қолынан таныдым. Бұл баяғы Владимир Ильич қой! Ленин! – Мынаны кім тұрғызған? – «Риск-Бизнес». Бастық орнында болмай шықты. Қашан келерін хатшы қыз да білмейді. Ұялы теле­фонының нөмірін сұрау осын­дағы тәртіпке жатпайды екен. Ал, қабыр­ғаның өн бойын­да «Көкше әуені» тұрғын үй кешенінің әсем безендірілген мөлтек аудандарының суреттері ілінген. Соған қарап біраз уақыт өткіздім. Хатшы қыз ты­қақ­тап қоймаған соң, есік алдын­дағы ес­керткіштің жайын білгім келетінін айттым. Ол «Любимый город» газетінің бас редак­торына алып барды. Бас редактор тілші Вла­димир Жабинецке алып келді. Әріп­тесіміз «Біздің тарих» айдарымен тү­сін­дірме мақала жазған екен. Тақыры­бы «Фото на память возле Владимира Ильича». «Оу, Володя, мұның қалай?» дегеніме бір беттік мақаланың ксерокөшірмесін шы­ғарып бере салды. «Тарихқа қа­лыптас­қан жағдаят (конъюктурно) тұрғысынан қарау­ға болмайды, оны сақтау керек», – дейді журналист фәлса­палық пайыммен. Мақала­сын­да: «Ұлы тұл­ғаның скульп­тура­сы менің жұмыс орнымның жанында тұрғаны ұнай­ды», дейтін автор қай заманда өмір сүріп жатқанын естен шығарып алған сияқты. Тәжірибелі тілшіге КСРО-ның күйреп, қо­ғам­дық құрылыстың өзгергенін, Қазақ­стан Республикасы биыл өз тәуелсіз­дігінің 20 жылдығын атап өтетіндігін түсін­діріп жату артық. Білгені сол. «Историю не переделаешь. Ее надо признавать как данность и ста­раться понимать те или иные этапы. Скуль­птура возле «A STORY» побуждает вспом­нить былое. Кстати, в комплексе есть рес- торан «Советский», где немало экспо­натов, рассказывающих о прошедших временах. Уже это снимает вопрос, почему статуя Ленина находится здесь», деуі сондықтан. Қиял жетегіндегі журналист солай деді делік. Ал, осы мақалада облыстық «Та­ри­хи-мәдени жәдігерлерді қорғау және пайдалану» ММ бас маманы Полина Яковлева­ның: «Объектом историко-культурного наследия данное окрашенное изделие не является и ценности не предоставляет. Скорее его можно назвать парковой скульптурой», деп тұжы­рымдауына жол болсын? Енді «Риск-Бизнес» ЖШС басшы­ларына негізгі сұрағымызды қоялық: «Көк­ше әуенінің» құрылысын қашан бастайсыздар? Әлде, Лениннен бата сұрап жүрсіздер ме? Бақберген АМАЛБЕК. Көкшетау.