Диірменде туғандар дүрсіліңнен қорықпайды

«Біткен іске сыншы көп». Бакуден келген бізге ел жан­күйер­лерінің әлемдік бокс бәсеке­сін­дегі қазақ сайыпқырандарының спорт­тық нәтижесіне қуанып, құт­тық­таудан гөрі, қынжылып, қамығу сезімі басымдау көрінді. Әсіресе, спорт сайттарындағы жан­күйер­лер мен жанкүйерлер тасасына жа­сырынғандардың пікірлеріне құлақ ассаң, боксшы­лар қолғап­тарын шетінен шегеге іліп, ал бапкерлер өмірден баз кешіп кетулері керек сияқты. Жоқ, ағайын, от басы, ошақ қа­сын­да отырып жер тоқпақ­та­ған­нан, немесе кінәні ана бапкер мен мына спортшыға аударып, қа­ра­дай қапа болудан ештеңе өн­бейді. Біз білетінде қазақ бокс­­шы­лары Хазар (Каспий) теңізі жағасын­дағы ғажайып қаланың шаршы ала­ңын­да қал-қадерінше атой сал­ды. Сондықтан ендігі жерде ел Бокс федерациясы мен ұлттық коман­да­сы мүшелерінің арасынан «кінә­лі­лерді» тауып, олар­ды «жазалаудан» гөрі, алда­ғы болатын Олимпиада рингінде ең басты қар­сы­лас­тары­мыз кімдер болады, оларға қарсы қандай амал-айла қолданамыз жә­не ол үшін қай елде, қалай дайын­даламыз (қандай тактика қолда­на­мыз) деген ма­ңыз­ды сауалдар тө­ңі­регінде ойла­сып, нақты іс-ша­раларға шұғыл кіріскен ақыл­дырақ болады... Біздің байқағанымыз, елдегі қай бапкер, қай боксшы болса да өздерінің алғашқы жекпе-жек­терінің Куба, Ресей, Украина, Тайланд (оларға қазір Үндістан, Моң­ғо­лия және т.б. мемлекеттер қо­сыла бастады) елдерінің бокс­шы­ларымен сәйкес келмеуін тілейтін болыпты. Неге? Өйткені, оларды бір деммен «ұрып ала­мыз» деген күші мен әдіс-айла­сы­на сенімсіз. Сенімсіздік спорт­­шы­ның бойын­дағы қауіп пен қорқыныш сезімін түртпектейді. Бұл қауіп пен қорқыныш Куба боксшыларының (мейлі ол тәжі­рибесі аз боксшы болсын) аты аталған сәтте тіпті өршіп кетеді екен. Ал қауіп пен қор­қыныш түбі – жеңіліс. Өйт­кені, үрейге қар­сы үйдей алыптар да ештеңе істей алмайды. Мы­салы, қазақ жанкүйерлері жеке басын да, өзін­дік ойын-өрнегін де қатты құрметтейтін Біржан Жа­қып­тың мы­сын басқан, меніңше, Баку рингіндегі 19 жастағы бокс­шы­сы­ның шеберлігі емес, Куба бокс­шы­ларының алпыс айлалы әбжіл­дігіне байланысты тараған дақ­пырт жеңіп кетті. Кубаның 49 кг. салмақтағы сол бозымын Біржаннан кейінгі кездесулердің бірінде моңғолдық Пуревдорж Сердамба оп-оңай жеңді де кете бар­ды. Неге? Себебі, Моңғолия бокс феде­рациясы Куба боксшы­лары­мен спорттық оқу-жаттығу жиы­нын бір­лесіп өткізу мәселе­сін «ә» де­геннен-ақ дұрыс шешкен. Белгілі мерзімге арнайы жат­тық­тыру­шылар да шақы­ра­ды. Бұл сияқты тәжірибе ал­ма­судың жемісті нәти­жесі бүгінде Үнді­стан бокс­шы­ларының ойын-өр­негінен де анық байқала бас­та­ды. Демек, біз үндеп отырған мәселе­нің шешуі, егер қазақ боксшы­лары Куба сияқ­ты боксы үздік елдердің был­ғары қол­ғап шеберлерімен бірігіп жат­ты­ға бер­се, ең алдымен «ә дегеннен мықтылар­мен кездесіп қал­­­ма­сақ екен» деген қауіп пен қор­­қы­нышты жеңе­ді» деген жауап­қа келіп тіреледі. «Диірменде ту­ған­­дар дүрсіліңнен қорық­пайды» деген мақал бар. Мысалы, бір ай бойы бірге жат­тығып, бір-бірінің «исін» алып, әдіс-тәсілін үйреніп, аяқ-қол­дары сидам, соққылары жы­л­дам «Бостандық аралында» ту­ған бозымдардың да өздері сияқ­ты қарапайым адам екеніне, сон­дық­тан олардың да осал тұс­тары аз емес екеніне көздері жетіп, кө­ңіл­­дері орнына түсе бастар еді. Ал психологиялық тұр­ғы­дағы бұл «жеңіс» басқаларды қайдам, біз­дің боксшыларға әб­ден керек. Мы­са­лы, ұлттық ко­ман­даның тоқ­­­­са­ныншы жыл­дар­дағы бас бап­керлері елдегі сол кездегі эко­но­ми­калық қиындық­тарға қа­ра­мас­тан, Қазақ­стан-Ку­ба бокс­шы­лары арасын­да­ғы жол­дастық кездесулерді жиі өткізе­тін. Со­ның арқа­сын­да көп­теген талант­ты бокс­­шы­­лары­мыз­дың ал­дында «Қы­тай қама­лын­дай» көл­денең жатып ал­ған «Куба барьері» мен «Куба синдромы» жо­йыл­ған. Оған Сидней Олим­пи­а­дасында Қа­зақ­стан Әнұранын шыр­қатып, Туын сам­ғат­қан чемпиондар мен жүл­де­гер­лердің же­ңі­сі, яғни алтындар мен кү­міс­тер сыңғыры дәлел. Осы ойды одан ары сабақтай түссек, ұстаздан шәкірт озар дегендей, Англиядан бастау алған бокс өнерін бүгінде Ресей мен Куба қатты меңгеріп алғанын анық байқауға болады. Биылғы әлем чемпионаты олардың қата­ры­на Украина ұландарын қосты. Бұл тізімде Қазақстан боксшы­лары­ның аталуы да қуантады. Бакуге Куба боксшыларын бастап келген Рауль Родригес біз­дің: «Сіз өзіңіздің ко­ман­даңызды осы біріншіліктің ең үздік ко­мандасы деп санайсыз ба?» деген сауа­лы­мызға: «Әрине, Баку рингінде кім­нің кім екенін таны­ту үшін біздің бокс­шы­лары­мыз­дың бо­йын­да не қажеттің бәрі бар. Бі­рақ, біздің сайыпқы­ран­дар­ға Ресей, Қазақстан, Әзер­бай­жан сияқ­­ты, тағы басқа да елдердің мықты қарсылас­тар­ы­мен кездесуіне тура келеді», деп алғашқы «үштікке» біздің елді де қоса жауап берді. Мұны басқа елдердің мық­ты­лары­мен бірге қа­зақ бокс­шы­лары­ның да шеберлігін мо­йын­­дау деп түсіну керек. Бірақ бұл мойындау «бол­дық», «толдық» деп, ұлттық ко­ман­даға Куба мен Ресейден келісім-шартпен білікті бапкер ша­қыру деген мәселені күн тәр­ті­бінен алып тастайық дегенді білдірмесе керек. Өйткені, ұлы Мұх­тар Әуезов­тің өзі: «Менің білгенім бір тоғыз, білмегенім мың тоғыз», деп оты­ра­ды екен. Бакуде жүріп Алматы қаласы бокс федерациясы басшы­лары­ның келісім-шартпен Куба­ның еңбек сіңірген жаттық­тыру­шы­сы, атақ­ты Алсидес Карона Са­гараны шақырғаны туралы ха­бар­ды естіп қалдық. Айтуынша, ол енді оңтүстік астана бокс­шы­лары­мен үш ай жұмыс істейді екен. Несі бар, бұл – ел бокс фе­де­­рациясы басшыларына да, бас­қа өңірлер­дегі бокс федера­ция­лары жетекшілеріне де үлгі-өнеге бола­тын жақсы бастама. Пай­дасы болмаса, зияны жоқ мұн­дай тәжірибе алмасудан, ай­на­­лып келгенде, қа­зақ боксы ұта­ты­ны анық. Бәсі биік жарыстарда тал­қы­ға түсетін мәселенің бірі төреші­лер­дің әділет жолынан ауытқып, қар­сыласынан бір бас жоғары бокс­шы­ларға қарадай қысым жа­сауы­на байланысты туындай­ты­ны бел­гілі. Баку чемпио­на­тына қазы­лық еткен төре­ші­лер­дің төңі­ре­гі де дау-дамайдан кен­де бол­ған жоқ. Әйтпесе, украи­налық бокс­шы, Олим­пиада және әлем че­м­пио­ны, Вэл Баркер Ку­бо­гының ие­гері Василь Лома­чен­коны тө­ре­­шілер та­қыр жерден «сүрінді­ре­ді» деп кім күт­кен?!. Бірінші жекпе-жегінде елі­нің де, өзінің де аты белгісіздеу мемле­кет­тің бокс­шы­сын бір ми­нөттің айнала­сын­да бауырдан ұрып құлатқан «Лома», әлем чем­пио­натының 1/8 финалында төре­шілердің қас­көй­лі­гі­нен бра­зи­лия­лық Робсон Консейсаодан бір ұпай айыр­ма­шы­лығымен «ұты­­лып» қалды. Бұл әділет­сіз­дікке тек қана Украина коман­да­сы емес, сонымен бірге, Баку рингіндегі жекпе-жекті та­ма­ша­лауға келген бүкіл көрермен күңіреніп кетті. Бірақ украи­на­лық бапкерлер АИБА басшы­ла­ры­на төреші­лер­дің әді­летсіз қа­зы­лық жа­сауы­на бай­ла­нысты тез арада қар­сылық хат түсіріп, түн жа­рымында болса да әділеттің ақ туы желбіреді. Осы жерде Ха­лықаралық Олимпиада комитеті­нің мүшесі және Украина президенті В.Януковичтің ке­ңес­­шісі Сергей Бубка мырзаның АИБА президенті Чинг Куо Вуға сонау Киевтен телефон шалып, тө­ре­шілер тарапынан Украина ко­­ман­дасына қысым жасалып жат­­қан­­дығын және осындай келең­сіз­дік қайталанатын болса, АИБА президенттігіне келесі сайлауда ХОК тарапынан қолдау көрмей­тін­дігін сездіріпті деген ақпарат­ты құла­ғымыз шалғанын айта кет­кен­нің артықтығы болмас. Міне, осын­дай дер кезінде жасалған сөз жәрдемінің арқа­сын­да 60 кг. сал­мақтағы Василь жарысты одан ары жалғас­ты­рып, өзінің әлем жан­күйерлері қол соққан үздік екенін тағы да дәлелдеді. Сондай-ақ, ол финал­дық жекпе-жекте бас­қа елдің боксшылары қорқа-қорқа шыға­тын кубалық Яснер Толе­до­ны да «тізерлеуге» мәжбүр етті. Бетін екі қолымен жауып алған Яс­нердің екі бүй­рі­не екі жағынан қарша бораған соққылар оның иегінің астына дөп тиіп ба­рып аяқталғанда Куба оғы­ланы шал­қа­лап барып, отыра кетті. Осын­­дайда орыс ағайын­дар­дың: «Про­­­тив лома, нет приема» деген қалжыңы еріксіз еске ора­лады екен. Ирландиялық Терри Смит төр­ағалық еткен төрешілердің қысас­тығын моңғол боксшысы да бастан кешті. Қырғыз бауыр­лар да «атаң, қоқи балдары-ай», деп тө­ре­шілерге деген өкпесін жасы­ра алмай жүрді. Қаптал­дағы төре­ші­лер­дің келеңсіз іс-әрекет­теріне қазақ­стан­дық бапкерлер де қатты қын­жылды. Жал­пы, әуесқой бокста төре­ші­лер тара­пы­нан бола­тын нем­құ­рай­дылық­тардың орын алуы соң­ғы жыл­дары тым жиілеп кетті. Бұл бокс­шылар бола­ша­ғына балта шаба­тын өте қауіпті құбы­лыс. Сон­дықтан «Қазан­шы­ның еркі бар, қайдан құлақ шы­ғарса», деп әділ­дікті белден ба­сатын тө­ре­ші­лерге тізгін бер­меу­дің амал­дарын ой­лас­тырған жөн сияқты. Бұл үшін біздің елдің Бокс федера­ция­­сы елі мен ерінің атын дүние жү­зі­не танытатын ойын­дар­да ук­раи­­на­лық әріптес­тері сияқ­ты АИБА президентіне: «Дат, тақ­сыр!» деуді дер кезінде ұмыт­паса дейміз. Осы ретте төрешілердің қан­ға тартатын «дерті» елішілік бәсе­к­е­лерде де орын алатынын жасыр­май айта кетелік. Қазір еліміздің әр өңірінің өз бокс федерациясы бар. Оның үстіне ел боксшы­ларын былтырдан бері өңір-өңір­ге бөліп, шығыс, ба­тыс, солтүс­тік, оңтүстік деп ринг­ке шығара­тын «жаңалық» та өмірге келді. Бұл елдегі бокс­ты дамыту, бокс­шы­­лар­дың шеберліктерін шың­­дау, сөйтіп, әр салмақ дәре­же­­сін­де нағыз мық­ты­ларды анық­тау деген ұранмен өтіп жат­қа­нымен, «ринг» сыр­тын­дағы бас­­шы­лар мен төре­ші­лер ара­сын­да «бармақ басты, көз қыс­ты» да бол­май жатқан жоқ. «Қар­ға ба­ла­сын әппағым дей­ді». Қай өңірдің бокс феде­ра­циясы басшылары да өз коман­да­сын осалдардан демейді. Міне, сондай ұшқары көз­қа­рас­тардың сал­дарынан қазір ел бокс­шылары арасында бір сал­мақ­та бірнеше «нөмірі бірінші» бокс­шы­лар пайда болды. Бәрі өз бокс­шы­сын «бабында» деп бір-біріне сөз бермейді. «Қойшы көп болса, қой арам өледі» деген, сайып келгенде, бұл талас-тар­тыс­тың соңы ел Бокс федера­ция­сы мен ұлттық ко­ман­дасының психоло­гия­лық ахуа­­лы­на зиянын тигізіп отыр. Бұ­рын ел боксында мұн­дай алауыз­дық болмайтын. Бәрі бір ғана қазақ боксы фе­де­ра­ция­сы туы астында жарысқа шы­ға­тын. «Кім мықты?» деген түйін де бір федерация шең­бе­рін­де шешілетін. «Төртеу түгел болса төбедегі келеді, алтау ала болса ауыздағы кетеді» деген бар. Сон­дықтан бұл да алдағы жұ­мыс­тар мен жоспарлар үшін ойға азық болатын мәселе деп білеміз. Әлемдік рингтегі боксшы­лар­­дың салмақ ауыстыруы жай­лы да салмақты ойлар айтуға бо­ла­ды. Мысалы, моңғолдық бапкерлер Пу­ревдорж Сердамбаны Пекин Олим­пиадасынан кейін бір жарыс­қа 49 кг. салмақ бойынша алып барса, енді бір бәсекеге 52 кг. сал­мақ бойынша қосып жүр. Бі­рақ оның 52 кг. салмақ дәре­же­сіндегі ойыны ойдан шық­пай, ұтылыс табуда. Ал 49 кг. салмақ­та өзін құр аттай сезінеді екен сабазың. Сон­дай-ақ, қа­­зақ бокс­шысы Әділ­бек Ния­зым­­бетов­тің 81 кг. сал­мақ­қа ауыс­қа­нын өте жақсы бол­ды деп құптап жат­қан­дар да бар­шылық. Шы­нын­да, жаңа сал­мақ Әділбек­тің қо­ла­йы­на келіп, ол өзін әлем чем­пио­натында жаңа қырынан танытты. Бұған бас бапкер Мыр­за­ғали Айт­жановтың: «Әділбек бі­раз күш жұмсап, жиі соққылар мен тиімді әдіс-айланы іске қос­қанда, тіпті чемпиондық тәжге де қол жеткізіп қалуы бек мүм­кін еді», деген пікірін қосы­ңыз. Сон­дықтан кейбір боксшы­лар­ға сал­мақ ауыстыру экс­пери­менті қажет пе деп қалдық. Жалауын желбіреткен жан­күйер­лер қауымы дәл осы әлем чемпионатында ұлттық коман­да­ның капитаны Серік Сәпиевтен үшінші алтын медальды күткені анық еді. Оған Серіктің жеребесі де, дәл сол тұстағы спорттық бабы да жолдас болғандай-тын. Сон­дық­тан болар, жолындағы­ның бәрін тас-талқан етіп жеңіп кел­ген Серіктің финалдық жекпе-жекте украиналық «ежелгі» қар­сы­ласымен кездесетінін естігенде, көпшілікпен бірге «жеңе­ді» деп бал ашқанның бірі де біз болғанбыз. Өйткені, ол атақты Тарас Бульбаны туған елдің бокс­шы Тарасымен бұған дейін бірнеше рет кездескен болатын. Яғни, Милан мен Алматыда жең­ген. Бірақ сол Тарас Бакуге әбден да­йын­да­лып келген бе, Милан чем­пио­на­тында Серік жеңілген ресейлік Замковойды жеңіп кетті. Есеп, әрине, тең болды. Бірақ «Соқ­қы­ны кім көп жұмсады» деген есеп бойынша Шелестюктің айы оңы­нан туған. Сондықтан же­ңіс­тен Серіктің өзі де үмітті еді. Дегенмен, «Үй­дегі көңілді, базардағы нарық бұзар» дегендей, рингтегі жек­пе-жектің бары­сы Серіктің де, оған сенім артқан жанкүйер­лер­дің де көңілін де әрі-сәрі етіп кетті. Әйтседе бұл үшін сайып­қы­ран Серік пен оның бапкері Стрельниковті кі­нә­лау орын­сыз. Өкініш­ке қарай, кінәлап жат­қандар да баршылық. Олар негізінен «Серік ұрыс тактикасын өз­гертуі керек еді», деп қынжы­лыс білдіреді. Бізге де солай көрінген еді. Ұлт­тық ко­манда­ның бапкерлер алқа­сы да Серік үшін жабық қорға­ныс­қа кө­шіп, аңдып жүріп ұрыс сала­тын бокс­шылардың «шебін» бұзатын тың әдіс-айланы табады деп үміт­тенейік. Соңғы жылдары әуесқой бокс­тың әлемдік деңгейі түсіп кетті деген пікір жиі айтылуда. Ресейлік «Боец» телеарнасы осы тақы­рып­қа, тіпті, арнайы хабар да ар­на­ды. Олардың ойынша, әуес­­қой бокста жұрттың қызы­ғу­шы­лы­ғын туғы­зып, «бәрекелді» дегізетін сойқан соқ­қылар азай­ған. Бұрын­ғы «нокдаундар» мен «нокауттар» жоқ. Өйт­­кені, қазір­гі бокс қол­ғап­тары ауыр соққы беруге арнал­ма­ған. Со­с­ын басқа шлем кию де дұрыс емес, ол ауыр соққыны жібермейді және бокс­шының ойын бары­сын­дағы түр-түсін де көрсет­пей­ді. Осы және тағы басқа (төре­шілер та­ра­­пы­нан болатын әділет­сіз­дік деген сияқ­ты) себептердің сал­да­ры­нан бұ­­­қа­ра­ның әуесқой бокс­қа деген құ­­­м­а­ры бәсеңсіп, халық­ара­лық тур­­нир­лерді былай қой­ғанда, әлем чемпионаты мен Олимпия ойын­дарындағы бокс бәсекесіне кө­рер­­мендер аз жина­лады-мыс екен. Бұл пікірлердің де жаны бар шығар, бірақ біздің білуімізде, әуес­қой бокстың аты – әуесқой бокс. Әуесқой боксшылардан ежел­­гі Рим гладиаторларының «қан-қасап майданын» күту де орын­сыз. Сондықтан болар, АИБА-ның бұ­рынғы президенті Анвар Чаудри әуесқой бокстың бұ­қаралық сипа­ты салтанат құ­руы үшін оны ізгілендіруге өте көп қажыр-қайрат жұмсады. Жо­ғары­да айтылған «кемшілік­тер­дің» бәрі, яғни шлем кию, ауыр соққы беруге мүмкін­дік бермейтін қол­ғап­тар тігу, 2 минөттік раунд уақы­ты және т.б. сол тұстарда бокс тарихына енді. Ал енді көрермендердің арена төрінен аз көрінуіне келсек, оның себеп-салдарын бүгінгі электрон­дық ақпарат құралдары­ның қа­рыш­тап дамуымен түсіндірген абзал. Мысалы, бокс сияқты жек­пе-жек өнерін көрерменге спорт кешеніне келіп, көз жетпес жерден та­ма­шалағаннан гөрі, экран ар­қы­лы (теледидар, компьютер, т.б.) «дәл жа­ны­нан» қызықтаған әлде­қайда тиімді. Өйткені, теледидарда жекпе-жекті әр қырынан (жа­қын­нан, алыс­тан, үстінен, ас­ты­нан) жә­не соқ­қы­лар­ды қай­та­лап көр­се­ту мүм­кіндіктері өте мол. Егер жекпе-жек барысына Ресейдегідей бокс білгірлері түсі­­нік­­те­ме беріп отырса тіпті рахат. Сон­дықтан әуес­қой бокстың әлем­дік деңгейі түсіп кетті деген пікірге біржақты қосыла салуға бол­май­ды. Оның жарқын мыса­лын Баку чем­пио­на­ты көрсет­ті. Мысалы, Әзер­бай­жан астана­сын­­да өткен әлемдік дода үлкен­ді, кішілі мем­лекет­тер­дің бә­рін­де спорт­­­тың осы­нау сайып­­қы­ран түрі өте жо­ғары қар­қын­мен өсіп келе жатқа­нын бай­қат­ты. Мы­са­лы, биыл­ғы әлем чем­пионатына 113 елден 570 боксшы қаты­сып­ты. Бұл Халық­ара­лық әуес­қой бокс қауым­дас­тығы құ­рыл­ғалы бері елдер мен бокс­шы­лар қатыс­қан әлем чем­пио­натын­дағы ре­корд­тық көр­сет­­кіш екен. Баку төріндегі Гейдар Әлиев атын­дағы спорт және концерт кешенінде жалауын көтерген әлем чем­пио­натында 36 мемле­кет­тің 92 был­ғары қолғап шебері Лондон олим­пиадасына лицензия ал­ды. Олар­дың ішінде Еуропаға – 44, Азия­ға – 32, Америкаға – 14 және Африка мен Мұхиттық ай­маққа 1 жолдамадан бұйырды. Жалпыкомандалық көрсет­кіш­­те де көп өзгеріс бар. Бұрын сап­тың басын Ресей боксшылары бермесе, бұл жолы 1-ші деген құ­р­мет­ті орынға 4 алтын медальмен Украина боксшылары көте­ріл­ді. Олар­дың бұдан басқа 1 кү­міс медалі және бар. Екінші орынға 2 алтын, 1 күміспен Куба қабылан­дары шық­ты. Ринг иелері 1 ал­тын, 1 күміс­пен үшінші орын­­ды иеленді. Ал Баку чем­пиона­ты­на екпіні тау жы­ғардай болып кел­ген Ресей бокс­шы­лары 1 а­л­тын, 2 қо­ла­мен төр­тін­ші орын­ға жайғасты. Бесінші орын­­ды 1 ал­тын, 1 қола­мен Қытай бокс­­шы­лары алды. Бразилия бокс­шылары да 1 алтын, 1 қола­мен Қа­зақ­стан былғары қол­ғап шебер­лері­нің ал­дын орап кетті. Мұны кейбір спорт сарап­шы­лары Баку чемпио­натының бас төреші­сі брази­лия­лық мырзаның болуы­нан көретін сияқ­ты. Дегенмен, бразилиялық берендер де осал­дардан емес, оның үсті­не олар тура әлем чем­пио­наты ал­дын­да Қа­зақстан ұлт­тық құрама коман­дасы­мен біріге оқу-жаттығу өткі­зіп, өздеріне қа­жетті әдіс-айла­ны әбден үй­реніп кеткен бо­ла­тын. Біздің боксшы­лардың еншісіне 2 күміс, 2 қола бұйырып, же­тінші орын­ды қана­ғат тұтты. Бір алтын медаль жоқ демесең, ұялмайтын-ақ жетістік, бірақ осы жерде «Шіркін, Серік Сәпиевіміз ұтқан­да! деп та­ғы бір рет кіжініп қала­ды екенсің. Жолжазбамызды ел коман­да­сының Баку чемпионатында жақ­сы ойын көрсеткені туралы сөз басындағы ойымызбен түйіндей отырып, осы командадағы бұ­рын-соңғы болмаған ауызбірлік ахуа­лы­на сүйсінгенімізді де жа­сыр­­ғы­мыз келмейді. Мұны, тіпті, Лон­дон Олимпиадасының ал­дын­­дағы ақжолтай хабаршы сияқ­ты қабыл­да­ған жөн. «Өткелде ат ауыс­тыру­ға болмайды» дегендей, Мыр­заға­ли Айтжановқа енді командадағы осы бірлік пен тірліктен ажы­рау­ға болмайды. Өйт­кені, батыраш-тө­ре­шілердің «бал­­та­­сына» ұшы­ра­­ған боксшы­лар­ды айтпағанда, жо­ғарыда ат­тары атал­­ған төрт бокс­шы­ның да ал­тын медаль алу­лары­на толық мүм­кіндіктері бар еді. Бі­рақ «қы­рық күн кемдігі бар Тайбу­рыл­дай», екеуі жартылай фи­налда, екеуі финалда сүрінді. Енді өткен іске өкіне бермей, «әттең-ай» дегізген тұстарды ой елегінен өт­кі­зіп, Баку рингіндегі үйреніп, үлгі алатын жекпе-жектерді жалықпай қайта-қайта көре отырып, кем­ші­ліктің орнын тол­тыру жұмысына жұ­мылған ләзім. Көсемәлі СӘТТІБАЙҰЛЫ. Тараз – Баку – Тараз. Суретті түсірген Виталий ГАРКУША.