Атаның ақылы

Аққайыңның бұтағын кеспе, көкем, 
Сен үлкенсің, бұл байғұс бесте ме екен?
Қол-аяғың секілді бұтақтары, 
Аппақ болып әдемі өскен екен.   

Жүрсін осы ақылым есіңде енді, 
Жолатпағын келсе де досың мейлі.
Ұлы анамыз – табиғат, ағаш түгіл, 
Бір тал шөбін жұлсаң да кешірмейді.   

Айтқаныма өкпелеп қалма, сірә,
Көп келіп тұр атаңның ауласына. 
Кім кепілдік ете алар осы бұтақ, 
Ертең саған шаңырақ болмасына?..

Сәли Сәдуақасұлы