Қазақстандықтар Мемлекет басшысының Тәуелсіздіктің 20 жылдығына арналған салтанатты жиналыста сөйлеген сөзіне үн қосады
_____________________
БІЛЕКТІ – БІРДІ, БІЛІМДІ – МЫҢДЫ ЖЫҒАДЫ
Қазақстан Республикасының Президенті – Ұлт Көшбасшысы Н.Ә.Назарбаевтың ел Тәуелсіздігінің 20 жылдығына арналған салтанатты жиында сөйлеген сөзін газеттен толқымай, тебіренбей оқу мүмкін емес. Өйткені, онда ел халқы басынан кешкен тар жол, тайғақ кешу мен сол ел азаматтары аңсаған арман-мақсаттың бәрі: тәуелсіздік тарихы да, тәуелсіздіктің толағай табысы да, төрт құбыласы түгел сол тәуелсіз елдің ендігі онжылдықтардағы бағыты мен бағдарының түзу түзілген даңғылы да егжей-тегжей баяндалған.
«Өткінші мынау дүниеде, өтпелі бәрі, өтпелі», деп ақын Есенқұл Жақыпбек жырлағандай, мен Тәуелсіздіктің тоқсаныншы жылдарындағы қиындықтарды өз басымнан өткерген адаммын. Одақ ыдырап, кеңестік оқу бағдарламасы адыра қалып, қай оқу мен қай ғылым-білім үлгісін ұстын қыларын білмей абдыраған әріптестерім де есте. Маған Жамбыл политехникалық колледжін басқаруды тапсырған кезде, шынымды айтасам, бір кездері мыңдаған студент оқитын іргелі оқу орнында небары 240 студент қана қалыпты. Ал оларға 18 оқытушы бар болғаны 3 мамандық бойынша білім береді екен. Жылуға, жарыққа, суға дегендей және басқа да коммуналдық қарыздары бастарынан асқандықтан, колледждің негізгі корпусы жабылып, ат төбеліндей студенттер мен оқытушылар жатақхананың 4-қабатына барып бас сауғалапты. Маған сол тұста енді болмаса колледждің өзі де жабылғандай екен-ау деген ой келген.
«Отызда орда бұзбасаң, қырықта қыр аспайсың», деген. Жастық жігермен тәуекел деп іске кірісіп кеттім. «Кірісіп кеттім» деу айтқанға ғана оңай, әйтпесе, «тұрымтай тұсымен, балапан басымен» болған уақытта зиялы қауым да, қарапайым халық та несібесін жабайы саудадан іздеп, қашаннан өнер-білімге құштар халқымыздың «оқу», «білім» деген ардағы адыра қалғанын көріп, қатты қиналдым. Бірақ Елбасының: «Мұның бәрі уақытша қиындық», деген сөзі намысымды қамшылап, тәй-тәй басқан аяғы су төгілмес жорғадай енді тайпалып келе жатқан тәуелсіз еліміздің еңселі ертеңінен үміт үзбей, оқу орнындағы ұйымдастыру жұмысын жалықпай жалғастыра бердім.
Ізденіс түбі – інжу екен, бірте-бірте қиындықтар артта қала бастады. Қазақ-герман жобасына қатысып, колледж қорына әжептәуір қаржы түсірдік. Бұл кезде ел-жұрт та ес жиып, көшеде кәкір-шүкір сатқан ата-аналар балаларын оқу орындарына қайтадан бағыттай бастаған. Мен колледжді қабылдап алған кездегі 18 оқытушының қатары аз ғана жылдың ішінде 300-ге, ал студенттердің саны 3000-ға жетті. Олар колледжден 27 мамандық бойынша білім алып шығатын болды.
Уақыт талабы білім беру саласындағы нарықтық қатынастарды да үйретті. Соның нәтижесінде бір кездері облыстық СЭС-тің шешімімен жабылып қалған негізгі корпус студенттерге қайта есік ашты. Оқу орны түгелдей жаңа жиһаздармен, компьютерлермен жабдықталды. Күрделі жөндеу жұмыстары жүргізілді. Бір кезде қаңырап тұратын аудиториялар енді студенттерге сыймайтын болды. Тіпті, бір орынға ондаған үміткер таласатын қуанышты күнге де қол жеткіздік.
Ойлап отырсам, бүгін соның бәрі көрген түстей өте шығыпты. «Егемен Қазақстан» газетінен Елбасының сөзін оқып отырып, өз басымнан өткерген оқиғаның бәрі көз алдымнан кинохроникадай қайта өтіп жатты. Жамбыл атамыздың атымен аталатын іргелі оқу орнын қиын-қыстау кезде шаңырағын ортасына түсірмей, аман-есен басқа басшыға түп-түгел тапсырғаныма да шүкіршілік еттім.
Дана халқымызда: «Білекті – бірді, білімді – мыңды жығады» деген қанатты сөз бар. Сондықтан мен Елбасымыз Нұрсұлтан Назарбаевтың: «Қазақстанда үздік білім беру, үздік денсаулық сақтау, үздік мемлекеттік басқару, үздік әділ сот болуы тиіс», деген сөзіне барша қазақстандықтар бар болмысымен, барлық қажыр-қайратымен атсалысады деп сенемін.
Дүйсенбек ӘБДІРАЙЫМОВ, педагогика ғылымдарының докторы, профессор.
Жамбыл облысы.
