Қоғам • 15 Мамыр, 2019

Жылдар мен сындар

1484 рет
көрсетілді
11 мин
оқу үшін

Жүз жылдық тарих. Бір ғасырды қамтитын уақытта қазақ халқы небір аумалы-төкпелі кезеңдерді басынан өткерді. Осынау жүз жылдағы әрқилы оқиғаларды, басты мәселелерді «Egemen Qazaqstan» газеті халықпен бөлісіп отырды.

Жылдар мен сындар

Алғаш «Ұшқын» болып іргесін қалағаннан бастап өзекті тақырыптарды өзіне бастама етіп алған газет ашаршылықты, зұл­матты жылдарды, соғыс кез­де­рін, тың игеру жылдарын да тоталитаризмнің тоң­мо­йын кезеңінде де замана сөзін айта білді. Ата-бабамыз аңса­ған тәуелсіздікке қол жет­кіз­ген күннің куәсі болып, жақсы­лықтың жаршысына айнал­ды. 54 жыл «Социалистік Қазақ­стан» болып келген газет тәуел­сіз­дік­пен бірге қайта түлеп «Егемен Қазақстан» атауын ием­ден­ді. Алаш арыстары негізін қалап, маңдай терлерін сіңірген газетті қазақтың елім деген еңселі ұлда­ры басқарды. Азаттық таңы атқан шақта Шерхан Мұртаза, Әбіш Кекілбаев сынды біртуар аға­ларымыз басшылық еткен шаңы­рақ­тың тізгінін ұстау кез келген адамға бұйыра бермейтін бақ деп ойлаймын.

Қазақстан Президенті Әкім­ші­­лігі іш­кі саясат бөлімі мең­ге­ру­ші­сінің орынбасары болып қыз­мет атқарып жүрген кезім­де «Еге­мен Қазақстанның» бас редакторы болып отырған Н.Оразалин Қазақстан Жазу­шы­лар одағының бірінші хатшысы бо­лып сайланды. Мен «Егемен Қазақстан» газе­тінің бас редакторы болып бекі­тілдім. Тарихы терең газетте атқа­ратын негізгі міндеттеріміз мем­лекеттік саясатты насихаттау, газет тира­жын көтеру, құнды мақа­ла­лар­дың санын арттыру, редакцияны ақырындап Астанаға көшіру мәселесі тұр еді. Алғаш астана­мыз Алматыдан Астанаға ауыс­қан шақта Елбасымыз әуежайда Алатаудың шыңына қарап тұрып «Біз Алатауға сыймай кетіп бара жатқан жоқпыз, Ала­тауды қимай кетіп барамыз» деп еді басын иіп. Сосын маған бұрылып «Әй, Уәлихан, «Егемен Қазақстанның» басын сен де Астанаға бұр» деп айтты. Қызметке келген ең алғашқы кезең­дерде «Егемен Қазақ­стан­ды» Астанаға көшірумен айналысып, бірқатар келелі істер атқарылды. Бірде-бір журналист Астанаға үйсіз-күйсіз бармасын деген Елбасының жеке тапсырмасымен жаңа ғимараттар салынды, сатып алынды. Бойдақ азаматтарға бес бөлмелі пәтер алып, әрқайсысына бір-бір бөлмеден бердік. Орналастыру жұмыстары атқарылып, бірде-бір журналист Астанаға үйсіз-күйсіз барған жоқ. Бұл сондай бір қиын-қыстау кезеңдерде Елбасы­мыздың журналистерге жаса­ған қамқорлығы болатын. Осы кезеңдерде орынбасарым Ержұман Смайыл таза газет шығарумен айналысты. Ал мен әртүрлі мекемелермен келіс­сөз­дер жүргізіп газетке жаңа ғима­рат алдық.

Әлі есімде «Егеменге» бас редактор болып келгеннен кейін Қазақстанның Халық жазушысы Шерағаңды, Шерхан Мұртазаны өзіме кеңесшілік қызметке шақырдым. Жалғызілікті жүр­ген шағы еді. «Жазғанымды қыс­қарт­пасаң, келісемін» деді. Екеуміз қол алыстық. Шерхан Мұртаза газетке абырой ғана әкел­ген жоқ. Ол өзінің өткір ойын, жалтақтамайтын мінезін де алып келді. Бұл кейбір оппози­ция­лық басылым басшы­ла­рына ұнай да қойған жоқ. Сондай басылымның бірі «Шерхан Мұртаза «Егеменнің» босаға­сында отыр» деп жазыпты. Сонда Шерағаң «Егемен Қазақ­стан» сияқты ұлттық газет­тің босағасы болмайды. Оның барлық жері төр» деп жауап берген еді. Иә, сол сияқты Әділ Дүйсенбек, Жанбо­лат Аупбай, Жұмагүл Солты, Бақыт Балғарина, Гүл­зей­неп Сәдірқызы, Қарашаш Тоқсанбай, Марат Аққұл, Самат Мұса, Сейфолла Шайын­­ғазы, Ғабит Мүсіреп, Сүлеймен Мәмет, Мейрамбек Төлеп­бер­ген,Талғат Сүйінбай және т.б. бірге қызметтес болған қалам­гер журналистердің бәрі де «Егемен­нің» көркі болды. Олар «Егемен­нің» төрінде отырды. Мың да бір рахмет!

Қызметке келген күннен бас­тап газеттің сапасы, мазмұны артуы­на бар күш-жігеріміз жұм­­салды. «Ойтолғақ», «Топ­жар­ған», «Талбесік», «Сөз сұрай­мын» т.б. айдарлар арқылы еліміздегі және халықаралық ақпа­раттарды оқырманға дер кезінде қызықты етіп жеткізуге тырыстық. «Егемен Қазақстан»: хат-қоржын» деген арнайы айдар ашып оқырмандардың өзекжарды ойларын жариялап, халықпен тікелей байланыс орнаттық. «Сөз сойыл» – әзіл- қалжың айдарында сатираның шымшыма тілімен талай айтылмай жүрген тақырыптарды қозғадық. Тарих беттерінен сыр шертіп, талай түйткілді дүниелердің шешімін табуға тырыстық. Тоқтар Бейісқұлов 1937-1938 жылдардағы жазықсыз құрбандардың бірі ұлы жазушы Бейімбет Майлин туралы «Бейімбет Майлинді атқан кім?» атты деректі эссе-толғау кітабынан ықшамдап Майлин өмірінің негізгі деректерінен тұратын «Ат деген кім? Атқан кім?» деген көлемді мақаласын жариялауға берді. Мақала арысымыз жайында бірқатар тың ақпараттарды халыққа жеткізе білді.

Ұлттың болашағына берік қорған, салт-дәстүрімізді жаң­ғыр­ту мақсатында «Ұлттық тәр­бие» айдарын жүргіздік. Осы айдар­­да М.Әлімбаевтың «Халық тағли­маты» деген атаумен ха­лық даналығын түсіндіретін еңбе­гі үздіксіз басылып тұрды: «Үйі­­рінен айырылған малды қас­қыр жейді». Адамдарға арнайы айтылған сөз екені аян. Ел-жұртынан бөлініп, бөтенді сағалама, өйтсең мерт боласың». Мақалада осы тектес нақылдар жинақталды. Сол уақыттарда Ә.Кекілбаев ағамызбен арнайы сұхбаттасып, еліміздің болашаққа қойылған мақсаттарының дұрыс-бұрыстығына талдаулар жүр­гіз­ген «Дүниені түзеткің келсе, әуелі өзің түзел» деген сұхбатым 1997 жылдың 6 қыркүйегіндегі санында жарияланды.

Әлі күнге дейін еліміздің ғана емес, әлемнің назарын өзіне аудартып отырған Арал тағдыры бізді де бейжай қалдырмады. Мен басшылық еткен уақыттарда газеттің көптеген сандарында Арал теңізінің жай-күйіне байланысты жазылған мақалалар жарық көріп, Арал қасіреті барша халықтың қасіреті екендігі санаға сіңірілді. 1997 жылы қазақтың біртуар ғалымы, классик жазушымыз М.О.Әуезовтің туғанына 100 жыл толуына орай 12 айлық мүшәйра жарияланып, еліміздің белгілі ақындарының өлеңдері басылды. Газетіміздің әр санында Әуезовтің өмірі мен шығармашылығына арналған ма­қа­­ла­лар, монографияға жүк бо­­лар­лық еңбектер жария­­лан­ды. З.Қабдоловтың «Ме­нің Әуе­зовім» роман-эссесі мен «Әуе­зовтің әсемдік әле­мін» тал­дап-толғайтын ғы­лы­ми-зерттеу еңбектері топ­­тасқан кітабы төңі­регінде С.Әбдрайымұлына бер­ген сұх­ба­ты жарияланды. Сұх­батта кейіп­керлердің прото­типтеріне, Әуе­зов өміріне қа­тыс­ты бірқатар тың ақпараттар айтыл­ды.


Сол уақытта, айта кетерлік ең үлкен дүние, бір жарым жылға жуық уақытқа созылған кейіннен кітап болып басылып шыққан Шерхан Мұртаза мен Камал Смайы­ловтың хаттарын айтуға бола­ды. Халықтың ойындағы пікір­лер бүкпесіз жарияланды. Бұл газеттің беделін арттырып қана қоймай оның тиражының өсуіне де әсер етті. К.Смайылов «Өз кінәмізді біреуден көрмейік» (Шерханға хат) хатында: «Тіл туралы таласқан 5 жылдың ішінде қазақша-ағылшынша бірден лес­пе аударатын (синхрон) бір топ адам дайындай алмағанымызды не дейміз? Халықаралық жиындарда, кездесулерде ағылшынша аудармасы болса, қай тілде сөйлесең де бәрібір емес пе? Бірақ соған жете алмай жүрміз ғой» деп бүгінгі күнге дейін өзектілігін жой­маған мәселені көтерді. Ш.Мұртаза «Кім қорқынышты?» де­ген хатында: «Камал дос! Соң­ғы хатыңда сен өнер, кино, теле­дидар ауанына атбасын бұрыпсың. Оның орынды екен дедім. Ал енді осы сойқан саясат арқылы жас мемлекетіміздің жан дүниесін рухани аурумен улап жатқаны адамға да, Аллаға да аян. Мысалы, АҚШ-тың өзі тыйым
сал­ған неше түрлі құбыжық, иман­сыз, арсыз фильмдері біздің әлі тәуелсіз арналардан ағыл-тегіл көрсетіліп жатады», деп болашаққа алаңдаушылық танытады. Жоғарыда айтқан Шерхан Мұртазаұлының күдігі расталып отырғанын бүгінгі күн дәлелдеп отыр. Интернеттің қарыштап дамыған заманында жастарымызды өзге елдің ық­па­­­лынан әлі де таза ұстауға мүм­­кіндік жасай алмай отырмыз. Шерағаңның осы хатына Камал Смайылов «Рухани өзек үзілмесе…» деген хаты арқылы бірқатар жауаптар береді. «Сен, Шерхан, мені «Интернет» (әлемдік біртұтас ақпарат жүйесі), «Интелсат» (жер бетін түгел дерлік қамтитын телевизиялық спутник) деген қайдағы жоқты жазасың деп жазғырасың. Олар туралы қазақ басылымында алғаш рет айтылып отырғаны осы болар. Біз жазайық-жазбайық, мақтайық-мақтамайық олар бізсіз де күн көреді, бірақ біз ендігі жерде оларсыз күн көре алмайтын боламыз» деп болашақты болжай білген. Бұны 1997 жылы жазғандығын ескергеніміз жөн. Уақытынан көш ілгері ойлайтын екі ағамыздың бір-біріне айт­қан пікірлерінен ұлтқа жана­шырлықты байқау қиын емес. Камал ағамыздың осы мақа­ла­сын­да «Қазақтардың саны осы 8 жылда миллион адамға өссе де, қазақ кітаптары мен газет-журналдары бірнеше есе азайып кетті. 1989 жылы қазақ тілінде 10 миллион дана кітап болса, 1996 жылы 600 мың дана ғана кітап шықты. Оның да 70%-ы оқулықтар. Ұлттық кітапханада 5 миллионға жуық кітап бар. Соның 4 проценті ғана қазақ кітаптары» деп әлі күнге дейін түйіні жазылмаған мәселені осыдан 22 жыл бұрын айтып еді. «Бір ой мені тынышсыздандырады. Аға ұрпақтың есімдері мен істері ертең ешкімге керек болмай қала ма? Келер ұрпаққа кешегі тарих қаншалық қажет болар екен? Қазірдің өзінде арада үзіліс басталды» дейді. Осы бір айтылған ойлар бүгінгі күнге дейін өзектілігін жоймай, керісінше тереңдей түскендігі айтпасада белгілі. Елбасымыз Н.Ә.Назарбаевтың «Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру», «Ұлы даланың жеті қыры» атты мақа­ла­лары осы мәселелерді жаңа қырынан қойып отыр.


Елбасы Н.Ә.Назарбаевтың әрбір мемлекетке барған ресми сапарларын қаперде ұстап, ұлттың болашағына жасаған келіссөздерін, еліне бағыттап айтқан нақылын, ой-пікірлерін уақытылы халыққа жеткізіп отырдық. Қазақстанның бола­ша­ғының жарқын болуы үшін бар қажыр-қайратын аямаған Елбасының аузынан шыққан сөздерін бүкпесіз, боямасыз халыққа ұсына білдік. «Егемен Қазақстан» газетінде сол жылдары «Егемен-ақпарат» шыға бастады. Қазақ мемлекеттігіміздің тарихы жаңара түсті. Т.Омарбеков, М.Қойгелді, Б.Аяғанов, Б.Кәрі­ба­ев сынды тарихшылар ел мем­ле­кеттігінің асыл арналарын із­деді.

Ұстазым, белгілі көсемсөзші, жазушы Сарбас Ақтаев айтып еді. «Уәлихан, сен бақыт­ты журналиссің. Қазақ журна­лис­ти­касының балалығы «Ұланды», жастығы «Жас Алашты», дана­лы­ғы «Егемен Қазақстанды» басқардың» деп. Әрине бүгінде 100 жылдығын атап өтіп отыр­ған «Егемен Қазақстан» газе­тіндегі жылдар менің ең бақыт­ты жылдарым деп білемін. Газет­­тің оқырманы көп болсын! Ұлттың мерейін көтерген бас басылымның ғұмыры ұзақ бол­сын. Газет ұжымына шығар­ма­шылық табыс тілеймін!


Уәлихан ҚАЛИЖАНОВ,

ҰҒА академигі,

«Егемен Қазақстан» газетінің 1996-1998 жылдардағы бас редакторы

 АЛМАТЫ