Ұят па, ұят емес пе?

Автобус пен троллейбус ая­лда­масы, метро бекеті, бәрі – осын­да. Сол себеп­ті, шаһар тұрғын­дары мен қонақтары шо­ғыр­­ланғанда бәрінің көзіне бір­ден түсетін көріністі әдейі жасал­ған келемеж демеске уәж тап­пайсың. Әйтпесе, ұлы ақынның 175 жылдық мерейтойы үстінде «20 теңгені» жұлып тастап, жаңа мурал салуға уақыт та шаш етектен жетті. «Атакент» па­вильо­ны алдындағы сабаннан салын­ған шөмеле-тиіннің шашбауын көтереміз деп шаршап жү­ріп, қалалық әкімшіліктегі мә­де­ниет басқармасының бір­неше басшысы ауысты. Сол шіркін­дердің, ең болмаса, муралдағы Абай­дың бейнесін көпе-көрінеу «қисайт­пай» – жантайтып кескіндеуге де шамалары жетпей кетті...

Ең сорақысы, мұны да әдейі жасалмаған деуге дәтің бармайды: әш­керелі банкнот салынған биік үй­дің қасындағы екінші зәулім ғи­ма­ратта үлкен әріптермен баттитып «Ұят емес» деп жазылып қойыл­ған!!! Бұла­ры – бейне ұлы ақын­ның «қисайтып» салын­ған суреті ұят емес деген «ақталу» іспетті!

«...жас бала қызыл шоқтан қорқу­шы еді, бұлар тозақтан да қорық­­пайды екен. Жас бала ұялса жер­ге ене жаздаушы еді, бұлар не­­ден болса да ұялмайды екен» деген ұлы ақынның Бесінші сөзі сана­ны сілкілеп-ақ тұр. Амал, нешік!..

Талғат СҮЙІНБАЙ,

журналист

Алматы