Импрессионист мүсінші Роден үшін мүсіндеуде сезімдерді, әсерлерді жаңғырту, шынайы дүниені, оның өзгермелілігі мен ұтқырлығын бейнелеу маңызды. 1885 жылы үкіметтен Францияның мемлекеттік мұражайының қақпасын жасауға тапсырыс алған қолөнер шебері жұмысты үш жылдан кейін барып бастайды. Бірақ ең қызығы шығарманы әдейі аяқтамаған екен. Бүгінде «Тозақ қақпасы» мәңгілік жазылатын жұмыс ретінде тарихқа енді.
Роденнің идеясы қашанда стандартты емес, шеңберге сыймайды. Ол өлімнен кейінгі өмірді бір сөзбен жеткізе білген Дантенің «Құдіретті комедиясына» тәнті болады. Роден ой мен шеберліктің күшін мүсінге салып, қайталанбас «Тозақ қақпаларын» жасады. Композиция 108 фигурадан тұрады, олардың көпшілігі жеке мүсіндерге айналып үлгерді. Композициядағы фигуралар жамандықтың түрлі нұсқасы болып табылады, олар ақырет есіктерінің алдында тұрары сөзсіз.
Қақпаның орталық бөлігінде ойшылдың тозаққа қарай бет алған күнәһарларға мұңая қарап тұрғанын көреміз. Бұл жерде жағымпаздар, зорлаушылар, өз-өзіне қол жұмсағандар және өсімқорлар берілген. Әр адамның өз кемшілігі бар және соған лайықты ауыр азап күтіп тұр.
Роден қақпа алдында жиырма жеті жыл жұмыс істеді, бірақ қорытындыламады, өйткені мүсін оның алдағы өмірінің жаңғырығы еді. Ол сандарды біріктіріп, орындарын ауыстырумен әбігерленумен болды. Нәтижесінде, шығарма автор қайтыс болғаннан кейін ғана соңғы кеңейтілген нұсқасы негізінде құйылды. Бірақ бұл опция Роденді қанағаттандырады деп ешкім айта алмасы анық. Тек уақыт шебер үшін таңдау жасады.
Барельефтік фигуралар мүсіншінің эмоционалдылығын көрсетеді. Құдды тыныстап тұрғандай туындыға бейжай қарау мүмкін емес. «Тозақ қақпалары» таңғалдырады, көптеген эмоцияға жетелейді. Мұнда қорқыныш, таңдану, өкініш, шарасыздық бар. Сіз мүсінді көзбен көрсеңіз қандай күй кешер екенсіз…
