Коллажды жасаған – Қонысбай ШЕЖІМБАЙ, «EQ»
Ендеше, әңгіме кеудесіне дәрігерлік орнап, саусақтарына мың-сан шипа қонған, сырқаттанып келген әрбір жанның жүзіне шуақ сыйлағанда, «Баянды бақытым басымда тұр!» деп жарыла қуанатын, айналасына шапағат шашудан шаршамайтын шырайлы бір жан туралы болады. Ол – астаналық дәрумен егуші Мая Молдахан.
Кейіпкеріміздің әкесі Молдахан Тұрғынбайұлының ата-бабасы түп-тұқияннан бері бөрілі байрақ тігілген осынау Баян-Өлгейде табан аудармай тіршілік кешіп келген. Тоқпағы көп болған 90-жылдары қазақтың тәуелсіздік туы тік көтерілген шақта түрлі жағдаймен көрші елдер қармап қалған Алаштың байырғы мекенін әлі күнге кең жайлап отырған киіз туырлықтың саналы ұл-қыздарының кейбірі анталаған арманның асау арғымағын атажұртқа бұрды. Ол кезде Мая қыз – Ұланбатыр Медицина университетінің 1-курс білімгері. Келер жылы өзі құралпы көп жақсымен көкжиегі менмұндалап, күн дидарлы көк туы желбіреген қазақтың кіндік жеріне жөнелді де кетті. Онда да ел етегінде қалып қоймай, Арқаның төрі – Астанаға келген.
Жылы құшағын ашқан атажұртта 6 жылда дәрігерліктің барлық оқуын адақтап, 6 баланы қатарынан кем қылмаймын деп күнді күнге, таңды таңға ұрып жүріп денсаулығынан айырылған, аурушаң анасын аялап, емдеп, қайыра аяққа тұрғызары анық. Тек сабырмен Алланың мейіріміне бөленіп, панасында тұра тұрса болғаны.
Адамның айтқанының бәрі орындалған ба? Кейде тағдырдың жазуы мен өмірдің шын өрнегі мүлде бөлек болуы бек ықтимал. Арадан жыл өтер-өтпесте бақытының берік байлауы – балаларының асқар таудан биік әкесі, мәңгілік махаббаттың бас иесін жолықтырды. Жастықтың лапылдаған жалыны қандай да кедергі мен күдік-күмәнді өртеп, күлін көкке ұшырмай ма? Көзің мен көңіліңе ғашық жардың тұлғасы ғана көрініп, құлағыңа соның ғана жүрек қағысы естілмей ме? Сонымен Берімбай баласы Аманболмен бір жастыққа бас қойып, жұмақтан келгендей жұпарға қалың оранып, жаңа өмірге қадам басты.
Тұрмыста жүріп, оқуды тең ұстау да жеңіл бола қойған жоқ. Ері жер-анадан ризық айыруға агроном мамандығы бойынша тәлім алса, Мая адам бойындағы сырқаттың сырын іздеп, тапқанының себеп-салдарын зерттеумен әлек. Оқуы аяқталар тұста сағынышы мен аңсарын алқалаған, қызының тілеуін тілеп, жолына қарап жүрген аяулы анасынан бір жапырақ хат келді. «Ботам, дәрігерлікті оқып емдеймін, аяққа тұрғызамын деген уәдең қайда? Астанада қалмағың анық па?», деп жазылған. Сағынышқа толы жүрегі тарс жарылды. Жолға қамданды. «Астанада қалайық» деумен еміренген жары бұл жолы жанына шын жалау болды. Жолын байламады. Мұндағы шаруасын реттеп, араға 3-4 ай салып өзі де оралды. Өйткені қазақ пен моңғолдың тең жазушысы атанған әкесі Берімбай Ысқақұлы мен мұқым әулеті әлі Баян-Өлгейде еді.
Ақмола елорда болып, Алматыдан Астанаға тартылған ұлы көш басталған шақта науқас анасының шақыртуымен бабалары құт мекен еткен Баян-Өлгей жеріне терапевт Мая солай қайта барды. Тұрмыстағы қыз болса да дімкәс анасын қолына алды. Бұл – аға-жеңгенің кемшілігі, жамандығы емес. Жалпы, медицина дәрігері сырқат әбден меңдеген ана денсаулығын өзі қалпына келтіргісі келді.
Дүниеден ерте көшкен әке аманатын орындауды мақсат етті. Ол кезде Мая 5 жаста, әке мойнында отырып мейлінше еркелейтін. Сауда мекемесінде экономист-бухгалтер болғандықтан ба, үстелі қағазға толып жататын әкесі балажан еді. Боталарын өбектеп, жақсы азамат, мықты маман болу керек екенін еркелете жүріп, құлағына құятын.
Ауырып тұрса да айналып-толғануын толастатпайтын аяулы анасын 5 жыл емдеді. Өңірде сырқатқа шалдыққан қаншама адамның денсаулығын түзеп, қалыпты өмірге қайта әкелді. Шипасын алып, шын риза болған жұрттың алғысы мен батасына көміліп, жан асылы анасын күтіп бақты. Тағдырдың жазуына, Хақ Тағаланың бұйрығына дауа да, шара да жоқ. Өмірден ерте кеткен әкесі мен әпкетайының артынан анасы да бақиға озып жүре берді. Үш аға мен бір іні арасында бір тал қыз көздің жасын көлдетті.
Дәрігерлік өмірдің 25-жылын жалғастырған Маяның тұңғышы – қыз. Қытай мен ағылшын тілдерінің маманы. Әрине, олардың алдында тұрған ана тілі мен орыс тілі тағы бар. Кәсіпкер күйеуімен бірге 3 жиенді тәрбиелеп, өсіріп жатыр. Әлі де көбейе берсек деген ниет, тілектері түзу. Тұңғыштың соңынан ерген інісі мен сіңлісі де ержетіп, бойжетіп қалған.
Жоғары оқуды Астанада тәмамдап, еңбек жолы – нағыз дәрігерлікті моңғол елінде бастаған кейіпкеріміз жаңа мыңжылдықтың үшінші жылы білім алып, азамат болып қалыптасқан қаласына қайта оралды. «Дәстүрлі медицина орталығына» қызметке тұрды. Арада «Темір жол» ауруханасы емханасында еңбек етіп, 2020 жылы қазіргі қалалық №14 емханаға алмасты. Бүкіл саналы өмірінде адам емдеп келе жатқан кейіпкер ел-жұрттың тыныштығын, отбасының амандығын, қолынан ем-дом алған жандардың қатарға қайта қосылғанын баянды бақыты санайды.
