Отан деген ұлы күш, берік қорған

Қостанайда Қазақстан Пат­риоттарының форумы өткенде делегаттар осындағы университет алдында ұлт ұстазы Ахаңа – Ахмет Байтұрсыновқа орнатылған ескерткішке гүл шоқтарын қойып тағзым етті. Қазақ өзінің тарихында небір зобалаңды басынан кешті. 1915 жылы осы Ахаң “әлхамдуллла, біздің қазақ алты миллионға жетті” деп құдайға шүкіршілік еткен екен. Замана желі бір ай­налып соққанда қазақ дала­сы­на келген аштық елді қынадай қырып кетті. Мұны Кеңес өкі­меті қолдан жасады деуге әб­ден болады. Айналдырған жиыр­ма жылдың ішінде аш­тықтың соңын үскірік болып ұрған репрессия ұлтымыздың қаймағын сыпырып алды. Елде қазақ екі миллионға жетпейтіндей кезеңге түстік. “Қазақты ешкімге бодан қылмаймыз, жеке ел боламыз” деп армандаған Алаш боздақ­тары кеңестік қанды мәши­не­нің шеңгеліне іліккенде қайран Ахаң “бәріміз бірдей опат болмайық, ертең де ісімізді жал­ғастырар рухы мықты азаматтар керек”, деп Мұхтар Әуезов бас­таған зиялы­лары­мызды сақтап қалудың бар ама­лын жасаған. Өзгеге бодан болудан, мой­ын­ға қамыт ілуден, өз еркі өзінде болмауынан қазақ осындай азап шеккен. Ахаңның ескерткішінің түбін­де Мұхтар Әуезовтің: “Ел бола­мын десең бесігіңді түзе”, деген аталы сөзін еске алып тұрып, сол ұлы мақсаттың орындалып келе жатқанына қуандық. Ел өсті. Өшкеннің орны жан­ды. Бодан кезінде қынадай қы­рылған қазақ Тәуелсіздігінің 20 жылдығында әлемдегі жетекші елдердің біріне айналды. Көрші елдер Қазақстанға қарап бой тү­зейтін болды. “Қазақ болу бақыт қой” дегенді естіп жүрміз. Осы­ның бәріне Көшбасшымыз, Ел­ба­сымыздың сындарлы сая­са­­ты­ның арқасында жеттік. Қостанайдағы форумда осы­­ның бәрі ой елегінен өткі­зілді. Жү­рек тербейтін сөздер айтыл­ды. Мемлекеттік рәміз­дер ұлық­тал­ды, олардың ав­тор­ларымен кездесулер өткі­зілді. Көпшілікке жария етілмеген кедергілер жайында да естідік. Тәуелсіздік қазаққа оңай кел­ген жоқ. Бүгінгі жастар осы­ны терең түсінуі керек. “Біз патриот­пыз” деген жалаң айқай, даурық­па ұранмен жұрт отаншыл болып кетпейді. Қа­зақ­станды қазақтан бөлек осын­да жайлаған этнос өкілдері де шын жүрегімен мем­лекетім деп қабылдап, жү­регімен сүюі керек. Ардагер ұрпақ, мына біздер, біздің қатарымыз ақыл айтып қана қоймай, өз ісімізбен үлгі болуымыз керек деп ойлаймын. Қостанайдағы форум мың­даған жүректердің өз Отанына деген махаббатын еселеді, өз Отанындай қымбат атамекен еш жерде болмайтындығын түсіндірді деп ойлаймын. Жеңісбек МӘУЛЕНҚҰЛОВ, облыстық ардагерлер кеңесінің төрағасы, форум делегаты. Шымкент.