Көп жылдар мемлекеттік қызметте жүріп, жақында ғана зейнеткерлікке шыққан ағамызға таңырқай қарап, бірден ойымдағы сауалды жеткіздім.
– Бөке, күндіз-түні бітпейтін жұмыста жүріп, аулаңызды жасыл желекке қалай малындырып қойғансыз?
Ағамыз әдемі бір жымиып алып, әңгіме тиегін ағытты. «Рас айтасың. Қарбалас қауырт жұмыстан қолымыз тимейтіні шындық. Сол үшін де әдейілеп көктем шыға салысымен өзімнің еңбек демалысымды алатын едім. Осы уақытта мына жерге бақша дақылдарын егіп, жаңа жеміс түрлерінің көшеттерін де отырғызамын. Жыл сайын бақшаға қызанақ, қияр, қызылша, сәбіз, жуа тұқымдарын себемін, күз болғанда бала-шаға рахатын көреді. Бұл біріншіден отбасымды табиғи өніммен қамтамасыз етсе, екіншіден немерелерім еңбектің наны тәтті екенін көзбен көріп жүр», дейді Бөкең ағынан жарылып.
Еңбек десе жанып түсетін азаматтың ауласында бүгінде 400 түп тал, 100-ге жуық жеміс ағаштары жайқалып өсіп тұр. Олардың қатарында сары өрік, шие, алма, алмұрт, жүзім, грек жаңғағы, киви, інжір, айба, шабдалы, қарақат бар. Барлығы да көктеп, жеміс берген.
Саналы азаматтың өмірде алдына қояр мақсаты – үй салып, ағаш отырғызып, ұрпақ өсіріп, оларды дұрыс тәрбиелеу болса, Бөкең де осы үш міндетін толық орындаған. Ол 5 бала тәрбиелеп, қазір 5 немересінің қызығын көріп отыр. Әманда игі бастаманың басы-қасында жүретін Бөкеңнің шаңырағы жыл сайын бау-бақша егуді игі дәстүрге айналдырып, жалықпай еңбек етудің нәтижесінде ауласын бау-бақшамен жайнатып отырған үлгілі отбасылардың бірі.
Жеңісбек АЙЫМҚҰЛОВ
Қызылорда облысы,
Қазалы ауданы
