Көңіліңе қаяу түсіретіні, интернет заманында, бәрін содан аламыз, газеттің не керегі бар дейтіндердің ұшқары ойлары болса, қуанатының, тасқа түскеннің – тарих жылнамасында қалғандай, күнделікті басылымдардан бума-бума үй кітапханасын жасаған небір оқырмандарды көресің.
Профессорлар Тауман Амандосов, Әбілфайыз Ыдырысовтардың «Таңғы асты ішпей киоскіден баспахана иісі бұрқыраған газеттер алып, оқымай, дегбір таппайтын едік, студенттер! Сендерге соны айтамыз» деген ғұмырлы тілектері әлі жадымызда жаңғырып тұрғандай.
Әрине газет жайында қаяулы көңіл айтатындармен сәл-пәл келісуге де болар. Газетті оқырман қолына жеткізуші тетік – пошта қызметінің шабандығы, сылбырлығы, үйіп-төгіп аптасына бір жеткізетіні өтірік емес, рас. Талайдан бері айтылып жүрген жағдаят. Қалаларда мұндай болғанда, алыс ауылдардағы оқырманның әбден ескірген, ақпараттың құлшынысы жоқ газетті алып тұрғандағы көңіл күйін айнытпай болжаймыз.
«Егемен Қазақстан» – тұтастай Алтай мен Ақжайық, Алатау мен Арқа арасындағы ел тынысының барометрі, таяу және алыс шетелдегі халықтардың тіршілік тамырының бүлкілін баяндап отырар, байсалды басылым. Шығармашылық топтың кәсіби деңгейінде салмақтылықпен оқылатын әрбір дүниесінен мол мағлұмат алатынымыз рас.
Тұтастай ел ішін қызмет бабымен жиі аралаймыз. Қияндағы қойнауда, түкпірде жатқан ауылдарға бұрыласың. Егістік, шабындық, жайылым басындағы шаруа адамы аузынан небір «шіркін-ай» деген ойларын естисің. Соларша айтсақ, «баяғыдай неге сын, фельеотондар аз шығады, ойына келгенін оспадар қимылымен жасағандар неге аяусыз жазаланбайды, сот шешімдері неге жүрдім-бардым орындалады, айран ішкендер құтылып, жалағандар неге тұтылады?». Ел адамдары осылай ойлайды екен.
Қазіргі таңда «Егеменнің» барлық беттері түрлі-түсті суреттермен әсем безендіріліп шығарылуы оқырман ынтасын да арттыратыны белгілі. Аймақтардан басылатын газеттерге де сондай талап қойылса дейміз.
Өлмесхан БОЛАТБЕКОВ,
қоғам қайраткері
НҰР-СҰЛТАН
