Фольклорлық шығармаларға, халық әндері мен ертегі-аңыздарға айрықша мән беретін корей халқының мәдениеті мен рухани өзегі саналатын әдет-ғұрпы жағынан біздің ұлттық танымымыздан алыстығы жоқ, тіпті ұқсас тұстары баршылық. Содан да болар, көрермен көңілін жаулап алған жанрлары мен сюжеттері саналуан болып келетін Оңтүстік Корея фильмдерін жатырқамай, жаныңыз рахаттана көресіз. Жалпы, корей киноиндустриясы жиырмасыншы ғасырдың ортасында ғана белсенді дами бастады. Екінші дүниежүзілік соғыс, жарты ғасырға жуық Жапония отарлығынан бостандық алу, 38 параллель бойынша Кореяның екіге бөлінуі сынды тарихи тоқырауды бастан өткерген ел бүгінде аяғынан нық тұрды. Қазір режиссерлердің жаңа толқыны кинематографияны өзгеше өркендетіп жатқанына куәміз. Осы ретте Оңтүстік Корея кинематографиясының дамуындағы жаңа тенденцияларды түсіну үшін оның пайда болуының түпнегізіне жүгінуді қажет етеді.
Корей киносының тууы
Корея кинематографиясының алғашқы кезеңінде шетелдік (жапондық өндіріс) фильмдер Кореяда да, Қиыр Шығыс елдерінде де киноның техникалық және идеологиялық аспектілеріне сөзсіз әсер етті. Бастапқыда Кореяға әкелінген фильмдер «қозғалатын суреттер» (motion pictures) деп аталып жүрді. Бейресми 1897 жылы көрсетілді деп саналғанымен, шетелдік фильмнің алғашқы көпшілік көрсетілімі Сеулде 1903 жылы ғана өтті. Ал бұл уақытта жарыққа шыққан Еуропа киносы отыз жылдан астам уақытты артқа қалдырса, біздің елде киноөндіріс әлі қалыптаспаған тұс еді. Әйтсе де, Қазақстандағы ең алғашқы киносеанс 1910 жылы Верный (қазіргі Алматы) қаласында «Марс» жазғы кино- театрында өткен болатын, әрі дәл осы жылы Қазақстанның тағы бірқатар қаласында жылжымалы кинотеатрлар іске қосылып жатты. Бұл кезеңдердегі Корей түбегінде фильм түсіру ісінің кешеуілдеуін көптеген сарапшылар Кореяның қоғамдық-саяси және экономикалық өміріне теріс әсер еткен жапон отаршылдығы саясатымен байланыстырады.
Сонымен дәстүрлі мағынадағы алғашқы кинотеатрлар 1909 жылы Сеулде және ірі аймақтық орталықтарда пайда бола бастады, «фотодүкен» деп аталатын орындар Тондэмун және Содэмун базарларынан ашылды. Кинотеатрлардың көп бөлігі жапондық кәсіпкерлерге тиесілі болды әрі кассаны Еуропа, Америка және Қытай кинопрокатымен жинақтады. 1919 жылы көрермендер назарына ұсынылған «Әділ кек» фильмі кореялық кино өнердегі алғашқы қадам ретінде аталады. Фильмнің режиссері Ким Досан кино мен сахналық өнерді кинодрама деп атауға тырысты. Ал Кореядағы киносеанстардың ұйымдастырушысы ретінде ғана емес, сонымен бірге алғашқы корей режиссері ретінде де киноиндустрияға үлкен үлес қосқан Пак Сунпхиль фильмдер сериясын түсіріп, танымал болды. Халықтың ұлттық фильмдерге деген қызығушылығынан қуат алған басқа кинокомпаниялар да кино спектакльдер түсіруді қолға алып, нәтижесінде көркем фильмдер түсіруге жаңа жол ашылған еді. Бұл қатарға Ли Пхиру түсірген «Чики» (1920) дебюттік фильмін, алғашқы көркем фильм саналатын Юн Бэкнамның «Айдағы ант» (1923) туындысын атаймыз.
Корей кинематографиясын одан әрі дамыту жолында кино өндірісіне қаржылық және техникалық бақылаудың жапондардың қолында болуы көп кедергі келтірді. Қоғамның осы жағдайға наразы болуынан актерлер, режиссерлер мен жапон билігі арасында қақтығыстар болғаны айтылады. Осындай шетін оқиғалардан кейін корей режиссерлері өздерінің төл кинокомпанияларын құруға айрықша күш сала бастады.
Бүгінгі корей киносы
Сапалы фильмдердің көбеюінен көрермендердің отандық киноға деген қызығушылықтары жандана түсті, ал корей фильмдері ұлттық кассалар кестелеріне кіре бастады. Бұған шетелдік фильмдердің кең прокатқа шығуын шектейтін квота жүйесі көп ықпал етті. 1998 жылы корей фильмдері жыл сайынғы ұлттық кассалардың жартысын алып тұрды. Дәл осы тұста өзіміздің ұлттық фильмдерді кинотеатрдан көре алмай отырғанымыз есімізге түсті, ал ұлттық арналардың эфирі шетелдік сериалдармен толтырылып отырғаны ойдан шығарылған әңгіме емес. Бұл ретте құзырлы ұйымдардың ұлттық мүдде тұрғысынан батыл шешімдер қабылдай алмай отырғаны – бүгін ғана айтылып отырған жоқ.
Намысқа тырысқан корей халқы «Шири», «Біріккен қауіпсіздік аймағы», «Жанармай бекетіне шабуыл» және «Контакт» сияқты фильмдер түсіріп, небір голливудтық туындыларды ығыстыра отырып, кассалардың жоғарғы сатысына көтеріле алды. Ал 1999 жылы алғаш рет Корея жапон фильмдеріне пейілін түсіріп, ашықтыққа ден қойды. Осылайша Корея күтпеген жерден Азия нарығына шығып, толыққанды ойыншыға айналды. Ұлттық фильмдер шетелдік хиттерден бір кем түскен жоқ. Гонконгтық актерлер Оңтүстік Кореяның фильмдерінде басты рөлге түссе, кореялық актрисалар Джеки Чанмен қатар ойнап, Вонг Кар-Вай танымал тұлға дәрежесіне жетті.
Бірақ Голливудпен бәсекелестік болмысы ұяң халықтың алдына өзгеше ойын ережелерін таңдап берді. Бұл ретте картиналардың этностық ерекшеліктерінен айырылғанын айтып, корей мәдениеті Голливуд стандартына лайықталды деп қынжылатындар да жоқ емес. Қарсыластарын жекпе-жекке шығатындығы туралы бірнеше рет ескертуге баратын сырбаз, сыпайы келген ерлер мен көзге тік қараудан именетін қыздар бейнесі мүлде кереғар образдарға ие болып жатты. Осындай нәзік мәдени сабақтастықты сезіне білген режиссерлер ең әуелі ұлттық болмысты қалай да сақтап қалуды ойластырып, фильм сюжетінде мифологиялық һәм халықтық ұстанымдарды шеберлікпен ұштастыра білді. Мәселен, 2018 жылы түсірілген тарихи драма «Мистер Саншайн» (Ли Ын-бок, Чон Джи-хён) атты сериалдың өткір де шынайы сюжеттік желісі ұлттық әдет-ғұрып, ұлттық рух тұрғысынан шынайы көріністері мен көңіл толқытарлық эпизодтарға бай. Мұнда жапон оккупациясына қарсы революциялық қарсылық пен әскер сапындағы қарапайым сарбаздың махаббат хикаясы қатар өріліп отырады. 1392 жылдан 1897 жылға дейінгі кезеңде билік құрған Кореяның соңғы династиясы саналатын Чосон әулетін басып-жаншыған Жапон билігіне қасқая қарсы тұрған өршілдікті насихаттайды. Сол уақыттағы әулеттік патшалық жүйесін, елді жайлаған жемқорлық, жаугершілік заман тудырған ерлік істері егжей-тегжей баяндалады. Осы сынды корей тарихи драмалары – бұл елге туристерді тартудың тиімді әдістерінің бірі. Тарихи ескерткіштер аясында түсірілген, сол дәуірдің костюмдері мен жиһаздарын қайта қалпына келтіре отырып, сериал корей мәдениеті мен өткенін танымал етіп қана қоймай, ұлттық санаға айрықша маңыз беруімен құнды.
Соңғы жылдары комедиялық мелодрамалар да жастар арасында кеңінен танымалдылыққа ие. Сонымен қатар ірі қаржылық мүмкіндікті қажет ететін ғылыми-фантастикалық фильмдер мен блокбастерлер де сұраныста алдыңғы қатарда. Корей драмаларының танымал болуының басты құпиясы ең алдымен мықты сценарий мен кәсіби режиссерлік жұмысқа негізделген сапалы актерлік шеберлікте жатқандай. Драмалар ұлттық мәдениеттен, асханадан, әдет-ғұрыптан ешуақытта тысқары қалған емес. Ал негізгі актерлік құрамда әрқашан корей ұлты көрінеді.
Корей кино өндірісінің бүге-шігесіне дейін тізіп отыру мақсат емес, тек жоғарыда айтқанымыздай, саяси қуғын көрген тарихи даму жолындағы кейбір ұқсастықтарды атап көрсеткіміз келді. Бүгінде жаһандық құбылысқа айналған корей толқыны музыка мен кино өндірісіне, телевизия саласына және адамдардың мінез-құлқы, танымына ерекше әсер етіп, күшейіп келеді.