Бәрі Мәңгілік алау маңындағы Жеңіс монументінің төңірегінде жүр. Бір қарасам, Герольд Бельгер – кәдімгі Герағаң таяғына сүйеніп аяғын сылтып басып, қолына бір шоқ гүлін ұстап кетіп барады. Қасында ұзынтұра бір кісі бар. Бұлар қайда барады екен деп артынан жүрдім. Екеуі көп ұзамай Мәңгілік алау маңынан әрі өтіп, Керчь деген жазуы бар тастұғырдың қасына келіп гүл шоқтарын қойып, тағзым етті. Сәлден соң Герағаға жолығып, мән-жайды сұраған едім.
– Иә, Германиядан келген мейман екеуміз Мәңгілік алау жанындағы тастұғырдың біріне барып гүл қойып, басымызды идік. Бұл Керчь деген жазуы бар тастұғыр еді. Өйткені соғыстың зобалаңынан менің де талай туысым сол маңда көз жұмды. Солардың аруағына тағзым еттік. Өйткені ол фашистердің қанқұйлы әрекеті еді ғой. Оған қарапайым неміс халқы кінәлі емес. Қасымдағы кісі Германиядан келген. Біз де Екінші дүниежүзілік соғыстан зардап шектік. Жер аударылдық. Демек, сол соғыстың басталғаны үлкен трагедия, ал соғыстың аяқталғаны мен үшін де маңызды, үлкен жеңіс, – деп жауап берген еді Гераға.
Саясат БЕЙІСБАЙ,
журналист
