Таиландтың Накхонпатхом қаласында өткен құрлықтың басты додасын «Буревестник» сәтсіз бастады. Тұсаукесер кездесуінде жерлестеріміз ойда-жоқта Ирактың «Соуз Газына» 2:3 есебімен есе жібергенде, көңіліміздің қатты құлазығаны рас. Алайда одан кейінгі ойындарда алматылық волейболшылар «қаһарына» мінді. Келесі ойындарда біздің жігіттер Таиландтың «Нахон Радчасима», Шри-Ланканың «СЕБ» және Кувейттің «Қазмасын» ойсырата ұтты. Бұл бәсекелердің барлығында 3:0 есебі тіркелді. Осылайша, А тобында көш бастаған «Буревестник» плей-офф сайысына жолдама алды.
Жартылай финалда отандастарымыз Қатардың «Әл-Арабиімен» күш сынасты. Аса шиеленісті өткен ойында таразы басы ұзақ уақыт теңселіп тұрды. Бәсеке барысында «Буревестник» екі рет алға шыққанына қарамастан, шешуші партияда қарсыластарымыз жеңісті уысымыздан жұлып әкетті – 2:3 (25:15, 15:25, 25:15, 26:28, 10:15). Ал үшінші орын үшін сайыста жерлестеріміз жерігілікті «Нахон Ратчасимадан» 3:0 (25:23, 25:17, 25:21) есебімен басым түсіп, қола медальді иеленді.
Қазақстанның волейболы жайында әңгіме қозғалса, ең бірінші кезекте Алматының «Буревестнигі» еске оралуы заңды. Бұл қазіргі емес, мүлде басқа, атағы жер жарған «Буревестник» еді. Өткен ғасырдың алпысыншы жылдарының екінші жартысы мен жетпісінші жылдарының басында атой салған саңлақтарымызды көзіқарақты көрермен әлі де ұмыта қойған жоқ шығар деп ойлаймыз. Бұл ұжымның іргетасын аты аңызға айналған бапкер Октябрь Жарылғапов қаласа, кейіннен тізгінді Заңғар Жаркешов ұстады. Даңқты команданың сапында Жәнібек Сауранбаев, Валерий Кравченко, Олег Антропов, Александр Кармановский, Николай Рагозин, Александр Портной, Геннадий Гончаров, Еңсебек Иманғалиев, Вячеслав және Виталий Шапрандар, Төленді Ахметжанов, Геннадий Паршин, Аманкелді Сұлтанов, Владимир Устименко, Леонид Щербаков және тағы басқа саңлақтар өнер көрсетті. Қысқа ғана мерзім аралығында құлашын кеңінен жайған «Буревестник» 1969 жылы КСРО чемпионы атанып, 1970 және 1971 жылдары қатарынан екі мәрте Еуропа чемпиондарының кубогын иеленді.
Бертін келе «Азаматтың» айдарынан жел есті. Алатау бөктерінде жасақталған команда 1993 жылы Хиросимада өткен Азияның клубтық чемпионатында бас жүлдені олжалады. Топтық турнирде Кувейт, Қытай және Жапонияның волейболшыларын ойсырата ұтқан жерлестеріміз жартылай финалда Оңтүстік Кореяның өрендерінің тас-талқанын шығарды. Ал финалда Жапонияның жеті дүркін чемпионы, көптеген халықаралық жарыстың жеңімпазы «Фудзи Фото Филм» клубымен күш сынасты. Хиросиманың қақ ортасында орналасқан зәулім кешенге жиналған жанкүйер өз жерлестеріне барынша қолдау көрсетті. Соның әсері болса керек, алғашында «Азаматтың» ойыншылары біраз қобалжып, қателікке жиі бой алдырды. Үшінші партиядан кейін алматылықтар 1:2 есебімен ұтылып жатты. Десек те намысқа қамшы басқан жерлестеріміз таразы басын теңестіріп кетті. Бәсеке тағдыры соңғы партияда шешілді. Бұл жолы қазақстандықтар намысты қолдан бермеді. Сөйтіп Евгений Сивков пен Андрей Патраков баптаған «Азамат» айды аспанға шығарып, Азияның клубтық чемпионатының жеңімпазы атанды.
«Азаматтың» сапында ойнаған әйгілі волейболшы Бақытжан Байтөреев сол жылдарды былай деп еске алды: «Тәуелсіздік алған алғашқы кездері спорт саласына бөлінетін қаражат мардымсыз болғаны өздеріңізге мәлім. Жарысқа шығу өте қиын еді. Оқу-жаттығу жиыны мүлде өтпейтін. Еңбекақыны айлап алмаймыз. Әйтеуір, барша жігіт бірігіп, тығырықтан шығудың жолын қарастырдық. Біздің бапкеріміздің жақын бір туысының тауық етін сататын шағын дүкені болды. Біз соны жағаладық. Саудадан түскен қаражатқа арзан спорттық форма сатып алып, жарысқа шығатынбыз. Міне, осындай қиындыққа қарамастан қазақстандық волейболшылар халықаралық додаларда жақсы өнер көрсетті. Өйткені бойымызды намыс кернеп тұратын. Қазақстанның атын әлемге танытсақ деп, ойын алаңында жанымызды салып айқастық. 1993 жылдың көктемінде Жапонияның Хиросима қаласында өткен Азияның клубтық чемпионатының бас жүлдесін ожалауымыз жоғарыда айтылған сөзіміздің айқын дәлелі. Ол кездері Қазақстанды ешкім білмейтін. Білген жағдайдың өзінде алпауыт елдер бізді менсінбей, мұрындарын шүйіре қарайтын. Ал біз ешнәрсеге назар аудармай, өзіміздің мықтылығымызды мойындатуға барынша күш салдық. Азия волейболының үш киті саналатын – Жапония, Қытай және Оңтүстік Кореяның ең үздік ұжымдарын ұтқанымызда, Хиросимадағы зәулім спорт кешеніне жиналған жанкүйердің «Қазақстан! Азамат!» деп орындарынан тік тұрып, ұзақ уақыт бойы құлшына қол соққаны күні кешегідей көз алдымызда. Финалда әйгілі «Фудзи Фото Филмды» ұттық. Әлемге әйгілі корпорация демеушілік көрсетіп отырған команданың намысын Жапония ұлттық құрамасының төрт бірдей ойыншысы қорғады. Ал жеңіс тұғырының ең биік сатысында марқайып тұрғанымызда Қазақстанның Жапониядағы елшісінің өзі біздің бас бапкерімізге хабарласып: «Қазақстанның тек Күншығыс еліне ғана емес, алып Азияға, тіптен күллі әлемге танылуына сіздердің қосқан үлестеріңіз орасан зор», деп ағынан жарылды. Әрине, ондай қуанышты сәттер ешуақытта ұмытылмайды.
Міне, Азияның клубтық чемпионатындағы жарқын жеңісіміздің алтын бастауында «Азамат» клубы тұрды. Сол команданың сапында Бақытжан Байтөреев, Алексей Яншин, Николай Маряскин, Рафаиль Гилязутдинов, Франц Цахариас, Сергей Щукин, Александр Горбатков, Вячеслав Крескин, Петр Кобрин, Андрей Агафонов және Валерий Беленков сынды сайыпқырандар жасындай жарқылдады. Солардың арасынан Байтөреевті бөле-жара атап өтсек, еш айыбы жоқ деп ойлаймыз. Мәселе тек оның құрама сапындағы жалғыз қазақ болғандығында емес. Бақытжан команданың нағыз серкесі, жүрегі, негізгі қаруы еді. Ойын алаңында оның осы қасиеттері бірден байқалатын. Қандасымыздың шеберлік деңгейінің өзге ойыншылардан әлдеқайда жоғары екенін мойындаған майталман мамандар 1993 жылдың қорытындысы бойынша Бақытжан Байтөреевті Азияның ең үздік волейболшысы деп таныды.
2005 жылы Пәкстанның Исламабад қаласында ұйымдастырылған жарыста Алматының «Рахаты» алдына жан салмай, арада 12 жыл өткен соң «Азаматтың» ерлігін қайталады. Кейіннен «Рахат» (2006), «Алматы» (2011) және «Атырау» (2018) күміс медальді иеленді. Алғашқы екеуі финалда Иранның «Пайканынан» ұтылса, соңғысы дәл сол Парсы елінің «Хатам Ардаканына» есе жіберді. Сондай-ақ «Атырау» (2002, 2004) тағы екі рет қола жүлдені еншіледі. Міне, ерлер арасындағы Азияның клубтық чемпионатында қазақстандық волейболшылардың қол жеткізген табыстары осындай.
