Иә, картинаға қарап, шөл даланың көркіне айналған тораңғыны қарашығыңыздай қорғауға ұмтыласыз. Құм құрсауында қанат жайған киелі ағаштың ұлттық танымда мәні зор. Белгілі суретші Қалиолла Ахметжан «Тораңғы» картинасы арқылы қайнаған ыстықта да тамыры құрғамайтын берік те шыдамды ағаштың болмысына бояу төгеді.
Тораңғы – құмды және тұзды жерлерде өсуге бейім. Қатты құрғақшылық пен жаздың аптап ыстығында да көлеңкесін жоғалтпаған табанды ағаш. Әйтсе де қасиетті ағаштың көлеңкесін паналауға болмайды екен. Байырғы ата-бабаларымыз солай ырымдаған. Тамырының мықтылығы арқасында жерасты суымен қоректенеді. Жаз мезгілінде Солтүстік Балқаш аймағында өсімдік біткен түгел дерлік қурап кетсе де тораңғы қыңқ етпейді.
Суретші туындыда уақыт пен желдің әсерінен жапырақтары сарғайып, бұтақтары қураған кәрі ағашты бейнелейді. Кенепте күрең жапырақтары жарқырап, жерге көлеңкесін түсіріп тұр. Ашық аспан мен қара терек діңдерінің түс контрасты картинаны тіпті әрлендіреді. Одан әрі мәні мен маңызын айқындап тұрғандай.
Суретші ағаштың қолайсыз жерде өсіп тұрғанына қарамастан, адамдарға көлеңке беру үшін жылдан-жылға жапырақ жаятынына таңғалады. Сөйтіп, оны алып адаммен теңестіреді. Қандай жағдайда да күш сақтаудың амалын іздеп, өзінің тамырына сүйеніп өскен тораңғы қазақтың өзіндей көрінеді. Картина дивизионизмге (пуантилизм) ұқсас Қ.Ахметжанға тән авторлық мәнерде орындалған.
Түрлі-түсті тұтас таңбаға айналған астыңғы қабаттың реңктері мен үстіңгі түс нүктелерінің оптикалық бірігуінің нәтижесінде кенепте ерекше композиция пайда болған. Картинаға алыстан қарасаңыз, оптикалық әсердің нәтижесінде кеңістіктің тереңдігі, заттардың нақты пішіні көрінеді. Ал жақыннан қарасаңыз, пішін мен әртүрлі реңк ұсақ бояу жағындыларына айналады.
Осылайша, жарықтың түсуіне, қарау нүктесі мен қашықтығына байланысты картинаның жалпы құрылымы көрерменге ерекше әсер сыйлайды.
