Лара Фабиан. Классикалық музыкадан хабары бар адам бұл есімді естігенде елең ете қалады. Қалай елең етпейсіз, мұнша мұңлы дауысты көмейінен өрген әншінің көз жанары қоса ән айтып тұрғандай санаңызды сиқырлайды. Оның ерекшелігі сол, кез келген шығарманы көрерменнің жүрегіне жанарымен сіңіреді. Ғажап қой, толқындап келген тәтті әуен тоқ соққандай кеудеңізді қарс айырады. Жаныңыз дірілдейді, шексіз тебіренесіз… Әсіресе әлемді әлдилеген «Je t’aime», біздің тілге салғанда «Жү тем» композициясы. Бүгін, міне, қайта тыңдап, сол жайлы толғанып отырмыз.
Шіркін, Лараның орындауы өзгеше ғой, өзін құрбан ете отырып, көз моншағы үзіліп кетердей шырқайды. Шығарма алапат сырды ішіне бұғып жатқандықтан ба, бақсаңыз, тыңдарман біткен көз жасын көлдете тыңдауға құмар. Әйтсе де, бұл – әншейін мотив емес, жеке оқиға жемісі. Мұнда үлкен махаббаттың мұрасы бар. «Je t’aime» әні автордың «Мен сені сүйемін» деген ынтызар лепесі ғана емес, ең аяулы сәттерден кешірім сұрауы. Үмітсіздік торына түскен бұлбұлдың жан құсасы. Өткеннің құлағына беторамалын сығып отырып сыбырлау, жоғалтқанымен жолығып қалса, бүкпесіз айтар лала лебізі. «Бәрін, басқаша жасауға болар еді!?» Бірақ қалай?
Тоқсаныншы жылдардың басында арманшыл жас жігіт пен ару қыз Канадаға қашып кетеді. Екеуі де аздап ақын, аздап актер, аздап әнші дегендей… Құстай еркін, желден жүйрік, жарықтан жылдам. Оларды алға жетелеген – музыкаға деген мөлдір сезімдері. Астында ескі көліктен басқа ештеңесі жоқ, көңілдері дүниеден ада. Алғаусыз, тап-таза ниетте әлемге құшақ жаймақ. Арадағы кіршіксіз сыйластықтары ғана бойтұмар. Сол екеу – алғашқы гастрольдік сапарына бет алған әнші Лара Фабиан мен оның продюсері Рик Алиссон еді.
Естелікке сүйенсек, бір жылдан соң ата-анасының жинаған қаржысына алғашқы альбомы жарыққа шығады. Қаршадай қыздың қарлығаш қадамы – жеке ізденісінің нәтижесі. Сол тұста бұл пластинкадағы әуендердің кейінірек іздеп жүріп тыңдарын ешкім бағамдаған жоқ. Рик оның музасына айналды, бірлесе жазған әндерін де халық жылы қабылдады. Лара әрбір әнін сахнаға соңғы рет шығып тұрғандай орындады. Екеуі егіз қозыдай бір-бірінің жалғасы болды.
Тілсіз түсінісу – екі шығармашылық тұлғаның идеалды одағы. Әсем әндерді дүниеге әкелген рухани одақ. Бұл туралы қауесет жаңбырдан кейінгі саңырауқұлақтай қаптады. Лара Рикке Құдайға қалай қарады, солай қарады. Ал Рик болса Лараны баласындай көрді. Бір-біріне деген іңкәрлығын һәм құрметін нотамен жеткізді.
Бірақ көктемнің ұзақ болмайтыны секілді қос өнерпаздың ортасына жасын түсті. Суретші Пигмалион өзінің Галатеясына ғашықтық хат жолдады. Оған жауап ретінде Лара «Je t’aime» әнін қайтарды. Ол арадағы махаббаттан да асқақ, махаббаттан да бағалы сыйластықты тынымсыз тіршіліктің езгісіне салуды қаламады. Оны шексіз сүйетінін де жеткізді, тек әйел ретінде емес. Осы сөз Рикке ажалдан да ауыр әсер етті.
Бірте-бірте бәрі құлады. Гүл де солды, күн де батты. Рик өткенді ұмытуға тырысып, бақытын басқа жақтан іздеуге шықты. Лара болса атақ қуды, жұлдыз ауруымен ауырды, ажырасты, сәтсіз шешімдердің шырмауына түсті. Музасын жоғалтты, онымен бірге бағдаршамындағы жасыл түс жоғалды. Сүрінді, қайта тұрды, бірақ бәрі баяғыдай болмады.
Ол мәңгілік осы әнмен тыныстады, сырқаттанды, сол үшін өмір сүрді. Ешқандай себепсіз жақсы көретінін бар даусымен айқайлап та айтты. Ешкім естімеді, ештеңе өзгермеді, бәрі кеш екенін де біле тұра солай істеуден жалықпады. Шығарманы орындағанда Лара көз жасын тыя алмайды. Жоқ, оның тәкаппарлығы тағдырына балта шапқан жоқ, тек махаббатты мойындауға мәжбүрледі. Ғажап қой, ә!
«Мен сені сүйемін». Осы сөйлемнің соңына сұрақ белгісі қойылғаны дұрыс па, жоқ леп белгісі қойылғаны жөн бе? Қалай ойлайсыз? Ал сіз не қояр едіңіз? Айтыңызшы, Жарық қыз?!
