Елордадағы Ұлттық академиялық кітапханада өткен суретші шығармаларының көрмесіне жиналған жұрт осындай ой-пікірімен бөлісті. Сондай-ақ Шевченко күндері аясында көрнекті украин ақыны, ұлы кобзарь Тарас Шевченконың туғанына 210 жыл толуына арналған іс-шараға Украина елшілігінің өкілдері, белгілі тарихшылар да қатысты.
Елордалық «Ватра» украин мәдени орталығы мен Ұлттық академиялық кітапхананың ұйымдастыруымен өткен көрме Украинаның Қазақстандағы елшілігінің қолдауымен өткенін айта кету керек. Шевченконың әдеби мұрасы, атап айтқанда, «Кобзарь» жинағы – қазіргі украин әдебиетінің негізі. Суретші ретінде де тарихта аты қалған ол өмірінің соңғы күндеріне дейін украин халқының санасын оятуға жұмыс істеді. Ал қазақ даласына тағдыр айдап келген ақын жергілікті халықтың тұрмыс-тіршілігіне ден қойып, көптеген шығарма жазып қалдырды. 20-ға жуық повесть, жүзден астам өлең жазды, 500-ге тарта сурет салды. Ғалымның соңында мұра болып 100-ге жуық өлең мен 20 поэма, сондай-ақ 442 сурет қалса, оның 250-ден астамы қазақтың даласы мен тарихына, тұрмысы мен табиғатына арналған. Оның осы бір баға жетпес байлығы үшін қазақ халқының ақын-жазушылары да ақынға арнап шығарма жазды. Бүгінде елімізде суретшінің құрметіне қойылған ескерткіш те, көше де бар. Мәселен, Ақтау қаласында Тарас Шевченконың ескерткіші бой көтерген. Мүсін 1982 жылы тұрғызылып, 2014 жылы қайта қалпына келтірілді.
Көрмеге қатысқан қонақтар «Шевченко қазақ мәдениетінің дамуына үлес қосып қана қойған жоқ, қазақ мәдениеті де Шевченко шығармашылығының дамуына әсер етті» деген тұжырымға тоқталды. Астана қаласындағы «Ватра» УМО кеңесінің төрағасы Тарас Чернеганың айтуынша, 47 жыл өмір сүрген ақын 20 жылдан сәл астам уақытын ғана шығармашылыққа арнады. Соның жартысы қазақ жерінде өтті. Сондықтан ақынның өмірі мен шығармашылығы Қазақстанмен тығыз байланысты. Азат ойлы өлеңдері үшін орыс патшасының жарлығымен Орынборға, ал 1850 жылдан бастап Маңғышлақ түбегіне қатардағы жауынгер ретінде жер аударылды. Осы жер аудару кезеңінде Тарас Шевченко шығармаларының едәуір бөлігін, әсіресе көркем туындыларын Қазақстанға арнады. Жер аударылған жылдары салынған 450 картина мен суреттің 350-ден астамы қазақ халқы мен оның өміріне арналған.
«Патша үкіметі кезінде қатаң қадағалауға қарамастан, ақын Ресей патшасына қарсы өлеңдер жазып, сурет салды. Шығармаларын кішкентай қойын дәптерге жазып, етігінің ішіне жасырып жүрген. Патша үкіметінің бақылауында болғанына қарамастан, сол кезеңде Арал экспедициясының мүшелігіне алынды. Себебі сол уақытта сурет сала алатын адамдар аз болды. 1848 жылы экспедиция Арал теңізін зерттеуге көшті. Яғни Ресей патшасы қазақ жерлерін одан әрі отарлау мақсатында жер қойнауын, қазақ жерінің байлығын зерттеуге арнайы топ жіберген. Ал Тарас Шевченко осы экспедицияда 500-ге жуық сурет салған. Оның ішінде 350-і тек қазақ халқына, қазақ балаларына, пейзаждардың эскиздеріне арналды. Мысалы, «Атқа мінген қазақ», «Арал теңізінің жағасындағы қазақтың киіз үйлері», «Қосаралдағы қазақтардың қыстаулары» секілді Шевченко туындыларында қазақ халқының, әсіресе Маңғыстау жерінің көрікті жерлері бейнеленген», дейді ол.
Сондай-ақ Тарас Чернега «қазақ халқы ақынның еңбегін ешқашан ұмыт қалдырған емес», деді. Қазір елімізде суретшінің атымен аталатын форт бар. Бұдан басқа республикамыздың түрлі қаласы мен аудан орталықтарында көптеген көше мен алаң, ескерткіші бар. Ол болашақта осындай ескерткіш Астанада бой көтерсе деген ойын жеткізді.
Тарих ғылымдарының докторы Жарас Ермекбайдың айтуынша, Тарас Шевченко секілді ұлы тұлғаның есімі украин халқының ғана емес, қазақ халқының да жүрегінде ойып орын алады. Өз заманында оның шығармалары азаттыққа үндеуімен Патша үкіметіне жақпады. «Соған қарамастан патшаның бұйрығымен құрылған экспедицияға мүше болды. Себебі оның қарым-қабілеті қажет еді. Бірақ император оған Арал туралы жазуға, сурет салуға түбегейлі қарсы болған. Тіпті соңынан адам салып, аңдытып қояды. Алайда императордың бұйрығына қарсы шығып, сурет салған. Оның сурет салуына рұқсат берген генерал мен офицерлерге сөгіс беріліп, оны бұрынғыдан да қатты аңдытады. Бірақ ол сурет салып, шығарма жазуын қоймады. Соның арқасында қазақ халқының тұрмысы, сол кезеңнің толыққанды табиғаты ұрпаққа мол мұра болып қалды. Ақынның замандастары да оны ерекше құрметтеді. Тарас Шевченконың көптеген поэтикалық жауһары қазақ тіліне аударылған. Ол туралы қазақ әдебиетінің классиктері Мұхтар Әуезов, Жамбыл Жабаев, Ғабиден Мұстафин және басқа да бірқатар әдебиетші жылы лебізін білдірді. Меніңше, ол туралы кітаптар әлі де шығады. Себебі ол – ақын, прозашы, ғалым, суретші ретінде үлкен қызығушылық тудыратын тұлға», дейді тарихшы.
Іс-шара соңы керемет қойылыммен жалғасты. Украинаның еңбек сіңірген халық әртісі, халықаралық вокалдық конкурстардың лауреаты Ирина Шинкорук пен оның ұлы көрнекті тұлғаның құрметіне жыр арнап, қос халықтың достығын паш ете түсті.
