Біз мінген тікұшақ Алатаудан асқанда, Тәңіртау сілемдері көк аспанның тіреуіндей болып көрінген еді. Енді аппақ болып табан астында қалып барады. Құдды Хантәңірінің інілері секілді тізіліп жатыр. Тікұшақ бес мың метр биіктікке көтерілгенде, Хантәңірі қасқайып тура алдымыздан көрінді. Тым тәкаппар. Қуанғанымнан қасымда отырған ағамның қолын қыса бердім. Енді ше, дәл осы сапарда Хантәңірі маған және тікұшақтағы алты адамға да көрініп, бәрімізді бақыт құшағына бір сәт болса да бөлесе екен деген ниетіме жеттім ғой. Тікұшақ 5500 метрде қалықтағанда шайқала бастады. Біртіндеп қоюлана бастаған бұлт әсерінен одан биікке көтерілу қауіпті екендігін ұшқыш хабардар еткенде «Бәрекелді, ең бастысы Хантәңірін қол созым жерден көрдік қой!», деп қанағат тұттық.
Теңіз деңгейінен 6995 метр биіктікте тұрған Хантәңірінің бір сыры кез келген уақытта адамдардың барлығына бірдей көріне бермейді. Етегіндегі Қайнар ауылына жазғытұрым күн бесінге таяғанда барсаңыз, аппақ қар құрсанған шың қырлана көз алдыңызда тұрып бір сәт бақыт құшағына бөлейтін кезі болады. Бұл ниетіңіздің түзулігін білдіреді. Әлемдегі биік шыңдардың санатынан саналатындықтан бір жылдары шетелден арнайы келіп, апталап жатып, бір көре алмай кеткен туристер де болған. Мұз құрсанып, тұманданып жатып алды. Қолдан келер қайран жоқ. Тағы бір айта кетер жайт – кеңестік заманда Райымбек ауданы Қарқара жайлауында туристердің арнаулы тұрағы болған. Кәсіби білікті мамандар туристерді бастап, тікұшақпен Қырғызстан арқылы Хантәңіріне апарып, көрсетіп қайтатын. Сөйтіп, тау туризмі дамыған еді. Бүгінде үзіліп қалған сол дәстүрлі жалғастырып, туризмнің темірқазығына айналатын орталықтың бірі – Хантәңірі. Назар аударса, ол ойдың орындалары хақ.
Нұрбол ӘЛДІБАЕВ, «Егемен Қазақстан»
Алматы облысы,
Райымбек ауданы