– «Жұлдыз» болу аяқастында екен ғой! Еттің нанын жайып, жүлдегер боламын деп ойламаппын. Бұл бала жасымнан көріп келе жатқан ісім емес пе?! – деп күледі қостанайлық Айнұр Нәдірова. Қостанай қаласындағы Достық үйінде қызмет ететін ол жақында көрші Ресейдің Челябі облысындағы Верхнеуральск қаласында өткен қазақ диаспорасының «Туған жер» фестиваліне барғанда, қыз-келіншектердің «Жайма» байқауына қатысқан болатын. Жиырма шақты қатысушылардың арасынан бар-жоғы он минутқа жетпейтін уақытта Айнұр еттің көлдей қамырын қағаздай етіп жайып, оқтауын қазылардың алдына қойды. Оның жайған нанының жұқалығы сондай, жайып тастағанда астындағы ақ дастарқанның оюлы бедері көрініп жатты әрі нанның беті жып-жылтыр болды.
– Мен жайып болған соң, бес минуттан кейін ресейлік бір келіншек аяқтады. Тіпті бір қамырды 25-30 минут жайғандар бар, – дейді Айнұр. Одан кейінгі қыз-келіншектер жайған ет нанының арасында тегіс емес, шеті қалыңдап, желбіреп кеткені де болды.
– Жарысты ұйымдастырушылар біздің барлығымызға ұн мен жұмыртқаны бірдей мөлшерде таратты. Нанның тегіс, жылтыр әрі жұқа болуы тек қамырды илеуіңе ғана емес, оқтауыңа да байланысты. Мен байқауға қатысасың деген соң, сол Ресейге үйден өз оқтауымды алып бардым. Қыз-келіншектер менің оқтауыма қызықты, – дейді Айнұр.
Анасы Айнұрды ұзатқанда оқтау-тақтайын қызының жасауына қосып берген екен. Он үш жылдан бері онымен жас шаңырақтағы қанша жақсылықтарға асылған еттің нанын жайды. Осындай оқтауды анасы Айнұрдан үлкен қызының жасауына да қосқан екен. Міне, қыздың тәрбиесі осыдан басталса керек-ті.
– Аналарымыз, әжелеріміз жалпы ұлттық тағамдардың технологы болған ғой. Ауылда жылқының етін керемет ыстайтын, кептірген құрты өзгеше тәтті болатын, ірімшігіне адам тоймайтын әжелеріміз болды ғой. Жазылмаған құпиялар. Соларды көріп өскеніме қуанамын, – дейді Айнұр.
Бір қызығы, байқауға қатысқан келіншектер Айнұрдың ысқан нанын таласа-тармасып сұрап алды. Оқтауын қайда жасатқанын, қайдан алғанын сұрап, үйіріле берді. Ұсақ-түйек көрінер әйелдердің әңгімесі ұлттық дәстүрдің де, ұлттық тағамның да шегесі-ау, шіркін!
ҚОСТАНАЙ
