Руханият • 05 Қараша, 2019

Сәкен бағалаған билер дәуірінің әдебиеті

1823 рет
көрсетілді
6 мин
оқу үшін

Ұлт мәдениеті, сөз өнері, елтану тарихындағы би-шешендер мұрасы – халықтың көркемдік-философиялық энциклопедия­сы. Хан заманы – билер институтының заманы. Сондықтан да 1930-жылдардағы ҚазПИ-дің доценті Сәкен Сейфуллин «Қазақ әдебиеті. Билер дәуірінің әдебиеті» (Қызылорда, 1932) деген еңбегінде шешен-билер мұрасын жинап, жүйелеп, талдап тексереді. «Билер дәуірінің әдебиеті», «Билер сөздері» деген терминдік атаулар ұсынады.

Сәкен бағалаған билер дәуірінің әдебиеті

С.Сейфуллин би-шешендерді «заң ережелерін жұртқа жүйелі қылып жақсылап айта білетін», «тұрмыс тәжі­ри­бесінен екшелген ереже, заң болып шыққан қорытындыларды билер айырым-айырым қылып, жинақты, көркем сөзбен жатқа алуға жеңіл, айтуға оңай, ыңғайлы етіп ұйқастырып, үйлестіріп шығаратын» қабілет иесі деп санайды.

Билер бұрынғының «екшең­ді, түйінді, қорытынды тәжірибе сөз­дерін зерттеп, «ескі сөз» біле­тін адамдардың сөздерін көп тыңдап, соларды жадына тоқитын», «үлгі», «өнеге», «на­қыл», «заң», «ереже» сөздерін әде­мілеп айтатын», айтулы тұлға, бұған қоса, ол әрі батыр, әрі ән­ші-ақын, жыршы, сыншы, сәуе­гей, шежіреші, ғұлама, бір сөз­бен айтқанда, әмбебап дарын екен­дігін ескертеді.

Қазақ көшінің бастаушысы, халықтың қорғаушысы «би­лер – салт заңын бұқара бы­лай тұрсын, хандарға да, бай­ларға да, батырларға да бұздыр­мауға тырысқан», тіпті «тілін ал­маған хандарды, бір кезде, тақ­тарынан қуыршақша алып тас­тап та отырғандығын» дә­лелд­еп жазады. Бұл орайда С.Сей­фуллин «Тоқтамыс ханды ордадан қуалаған Едіге би, Шағатай ұлысындағы хандарды қуыршақша ұстаған Ақсақ Темір биді» мысалға келтіреді.

С.Сейфуллин билер мен шешен­дердің көрегендік, көсем­дік қасиеттерін жіті танығанын әрі заманының соққан желін дұ­рыс аңғарғанын, Ресейдің отарлау саясатының ызғар-ық­палын, «жат елдің» шеңгеліне, құр­сауы­на түсе бастағанын білгір­лікпен баяндайды.

Оқу құралының кіріспесінде «ұлт санасының ұлы күзетші­сі, ұлы үгітшісі билер болған сияқ­ты» деп жазады.

Би-шешендер – рухани көш­бас­шылар, шығармашылық қабілет­тің иелері, халықтың тарихи тағдырын терең толғайтын зерделі де зергер ойдың өкілдері. Сондықтан да «елдің ескі, тәжі­ри­бе қорытындысы, заң, жол-жо­ба, салт ережелерінің екшеңді жи­нағы тәжірибелі адамдардың жа­дында» сақталған. Бұрынғы өткен халық даналарының асыл ой-пікірлеріне қанатты, ақыл-нақыл сөздеріне ізет-құрмет ерек­ше. Әдебиет тарихшысы С.Сей­фуллин көрсеткеніндей, «елдің ескіліктен екшеленіп келе жатқан жол-жоба, салт, дәстүр, заң ережелерінің екшең­ді жинақтарын, бұрынғылар­дың шежіресін, өнегелі, үлгілі сөздерін жадында көп тоқып, жатқа айтуға ұстар­ған, билі­гі жүрген ру басылардан көсем шыққан өздері де тұрмыстан туған қорытынды сөздерді әдемі­леп, жұптап, ұйқастырып айта алатындай шешендер – би атан­ған» дейді.

Ұлтымыздың даналық, сұлу­лық, әлемі – би-шешендер­­дің қоғамдық-философиялық ой-пікірлері екендігін сұңғыла Сәкен сезімталдықпен қабылдап түсінген.

Тарихи білім-білігі кемел С.Сей­фуллин би-шешендердің қоғам дамуындағы тарихи қыз­метіне, ұлттық идеоло­гияның жалынды насихатшысы болғанына жан-жақты баға берген: «билер, шешендер сол ескіліктегі батырлар, хандар, билер, байлар табының үстемдік қылған тұрмыстың заң ережелеріне, салт-санасына күзет болған. Ол тұрмыстың шырқы, қаймағы бұзылмауына күш салған. Бұрын­ғылардың ережелі, өнегелі сөз­деріне жетік шешен-билердің өз­дері де сол өз заманының тәжі­рибесіне керекті, өз табының үстемдігі жүрген заманының қалпы бұзылмауына керекті сөз­дерді ықшамдап, әдемілеп ұйқас­тырып, жұптап, бірін заң қылып, бірін «үлгілі-өнегелі сөз» қылып шығарып отырған. Тегінде, олар «заманының қалпын, шырқын бұздырмауға, әдемілеп «өнеге» қылып шығарған сөздерін билер руға да, үлкенге, кішіге, әйелге, еркекке үлгі тәрізді қылып алдарына ұсынатын болған».

«Ханды таққа отырғызушы – батырлар, билер, молдалар, бай­лар болған», «хандардың да, батырлардың да, байлардың да ақылгөйлері – билер болған», «әділ­дік күзетшісі болған» – деген тұжырымды ойлары нақ­ты­лығымен, әділдігімен ерек­ше­ленеді. Асылы, би-тайпа жетек­шісі, ел бегі, дұрыстық, түзулік жолына бағыттаушы, халықтың көшбасшы көсемі. Оның дұ­ға­дай сөзі мен ісі біртұтас. С.Сей­фул­линше айтқанда, билер – «әділет күзетшісі». Ол би-ше­шендер толғаныстарының тоқы­лысына (ырғақтық, күйлілік, әуендік құрылысына) назар аударып, «тұрмыстың тәжірибе, қоры­тынды, екшеңді ережелері, заң, салт, дәстүр, ырым сөздері, өнеге, үлгі, үгіт сөздері, батыр­лар­ды дәріптеген қызықты қы­лып айтқан әңгімелер, мереке, сау­ықта айтылатын көркемдеген сөз­дер – бәрі жатқа алуға, жатқа айту­ға жеңіл, оңай, қызықты болуы үшін ырғақ, күй, ән өлшемі­мен ықшамды, әдемі қылынып түйіліп, жұпталып, ұйқастырып шы­ғатын болған» деп қорытынды жасайды.

С.Сейфуллин кітабында Асан би, Қуандық Алтайдан шық­қан Байдалы би, Қыпшақ Айт­қожа шешен, Киікбай би, Ар­ғын Алшынбай би, Айдабол Торай­ғыр би, Жалайыр Бөлтірік би, Төле би, Жарылқасын шешен, Қаратоқай Беріш Есет би, Жағал­байлы руынан батыр Боран би, Орманбай би, Шекті Мүңке би, Шеркеш Түрке би, Нүрке би сөз­дері келтірілген.

Асылы, ұлттық әдебиеттану ғылы­мында тұңғыш рет билер дәуірінің әдеби нұсқаларын жи­нақтап, жүйелеп, түбірлей тексерген Сәкен Сейфуллин еді.

 

Серік НЕГИМОВ