Кейде бір биік бағананың басына шығып, электр сымдарын жалғап жатқан электр монтерлерін көресіз. Көз көргенмен, көңіл тоқтай бермейді. Үйреншікті дүние есебіндегі жайт. Түптеп келгенде, қиындығы да аз емес. Арнайы рұқсат керек. Мамандықты игеру үшін кәсіби шеберлік қана емес, ерік-жігер де қажет болатын болар. Сіз бен біз көрген бағана басына шығатын электр монтерлері негізінен ер адамдар. Ал бойжеткендер сирек. Тіпті жоқ болуы да ықтимал.
Екатерина Владимировна Қарағанды облысының тумасы екен. Сөйлескен кезімізде биіктікке деген құштарлықтың бойында бала жасынан бар екенін айтады. Бәлкім, осы бір батылдық ата-анасынан жұққан болуы керек. Анасы Лилия Леоновна – құрылыс және көпір крандарының машинисі. Бейнелеп айтқанда, құс қанаты талатын биікке шығып, зәулім үйлердің құрылысын жүргізіп, арқалығы аспан тіреген көпірлерді салуға үлес қосты. 1987 жылы «Электр монтері» мамандығын игеріп, Қарағандыдағы Ақжал кентіндегі подстансаға кезекші электр монтері болып орналасады. Ал әкесі Владимир Петрович әуе күштері бөлімінде қызмет атқарған. Жөргегінен демесек те, ес білгелі ата-анасының мамандықтарының қыр-сырын жанына жақын тұтып өскен қыз Щучинск жоғары техникалық колледжіне оқуға түсіп, 2014 жылы электр механигі мамандығын алып шыққан. Тіпті орта арнаулы оқу орнында оқып жүріп, «Санаторная» подстансасында кезекші электр монтері болып еңбек етті. Арада екі жыл өткен соң Щучинск қалалық электр желілері кәсіпорнына оралып, мамандығы бойынша жұмыс істейді. Биіктікте жұмыс істеу жөніндегі сынақтан мүдірмей өткен.
– Әрине, жүрек қобалжитын тұстары да болады, – дейді Екатерина Владимировна. – Ең бастысы, өзіңнің қолыңнан келетініне кәміл сенуің керек. Қазір мен үшін үйреншікті жағдай тәрізді. Тосыннан көрген талайлардың таңырқай қарағаны қызық болып көрінеді. Егер менен «осы мамандықты қалай қаладың?» деп сұраса, «менің анам – энергетик» деп мақтанышпен жауап беремін.
Биік бағананың басында батыл бойжеткен жұмыс істеп жатқанда, жердегі әріптестері құрметі мен қошеметін аямайды. Өзінің айтуына қарағанда, жұмыстан қолы қалт етсе, табиғат аясында болғанды жақсы көреді. Ал альпинизммен айналысу – арманы. Тау-тасты аралап, биікке шыққан қандай жақсы!
– Бурабайдың биігінен қарағанда, көз жетер жер тұп-тура алақаныңдағыдай көрінері бар, – дейді Екатерина Глушкова. Әттең уақыт тапшы. Сонда да Оқжетпестің оң иығынан көркем далаға көз саламын. Осы көгілдір мұнарға малынып, көз ұшында көк сағым ойнайтын көкпеңбек дала көсіліп жатқанда көкірегіңе туған жерге деген сүйіспеншілік сезімі құйылады. Біз электр желілерінің мүлтіксіз жұмыс істеуін қамтамасыз етіп, ғажайып өлкенің шамын жағып жүрміз. Одан артық қуаныш болар ма?!
Щучинск қалалық электр желілері кәсіпорнында кейіпкерімізді «биіктіктен қорықпайтын бойжеткен» деп атайды. Бір ауыз сөздің астарында құрмет пен қошемет бөгіп жатқандай. Айтса айтқандай-ақ қой!
Ақмола облысы,
Бурабай ауданы
