Капитализм орнап, демократия салтанат құрғалы әркім өзінің ойын ашық айтып, байлам-пайымдарын жасқанбай ортаға салатын «әдет» қалыптасты. Бұл басқаны қойып қасиетті тілімізге әр қырынан әсерін тигізуде. Өзі түсінетін, естіген сөзді мән-мағынасына қарамай оңды-солды қолдану үрдісі етек алып барады. Ұлылар қалыптастырған заңдылықты ысырып, кей кезде, көрініп қалу үшін бе, болсын-болмасын көтеріңкі естілетін ұғымды бас әріппен жазатын болдық. Бұл банк жүйесінде «орнығып» барады.
Жақында бір әріптесіміз Қабатовтың әзілін экраннан көрсетіп, қазақ тілінде диалект бар дегенді айтып қалды. Шындығына келгенде, қазақ тілінде диалект жоқ. Оны ғалымдар баяғыда дәлелдеген. Егер бола қалса, сол диалектінің «авторлары» тіл қадірін білмейтін, заңдылықты елемейтін тіл бұзарлар деп білеміз. Соңғы айтар түйініміз, қазақтың маңдайына біткен жарық жұлдызы, болмысы бөлек нағыз тұғырлы тұлғасы Қаныштай ұлы ғалымның тегін бірде Сәтбаев, бірде Сәтпаев деп жазып жүрміз. Бұған тіл заңдарын қадағалап отырған тиісті мекемелер, тіл құдіретін зерттеп-зерделеп жүрген ғалымдар не дер екен?
Елдік істе, ұлттық қызметте елеусіз ешнәрсе болмайды. Иненің жасуындай қате кездесе қалса, әр қазақ иіліп тұрып халықтық қалыпқа салуы қажет. Еркіндікті еркелік деп ұқпаған жөн. Сонымен, бір әріпті жөнге салудың өзі сын болып тұрғандай. Мұндай әттегенайлар әр жерде кездесіп қалады. Бұл үлкендерге жоғына елеусіздеу көрінген бір әріп, бір сөз ұл мен қызды (әсіресе, Ұлттық бірыңғай тестте) шатастыратыны ақиқат.
Сүлеймен МӘМЕТ,
«Егемен Қазақстан»